Έχει αποδειχθεί πλέον περάν πάσης αμφισβητήσεως ότι στην ιστορία της διαπλοκής η Ζήμενς ήταν συνεταιράκι με την Ιντρακόμ του κ. Κόκκαλη. Φυσικά φωνή βοώντος εν τη ερήμω στην Εξεταστική. Ούτε που τολμούν να αγγίξουν το θέμα .
Κάνουν το ίδιο λάθος που έκαναν με την Ζήμενς. Προσπάθησαν να θάψουν την υπόθεση, να την τραινάρουν με δικονομικά, πολιτικά και δημοσιογραφικά τερτίπια, αλλά τελικά τους έσκασε στα μούτρα.
Ως γνωστόν και το Antinews και το περιοδικό «Αντί» παλαιότερα ασχολήθηκαν επισταμένως με το θέμα. Από την πληθώρα λοιπόν των εγγράφων που διαθέτουμε, δημοσιεύουμε σήμερα ένα αδιαμφισβήτητο ντοκουμέντο: Πρόκειται για το πόρισμα των ερευνών που έκανε για τις σχέσεις της Ιντρακόμ και του ιδιοκτήτης της κ. Σ. Κόκκαλη με την Ανατολική Γερμανία, η ενιαία Βουλή του γερμανικού κράτους, μετά την πτώση του Τείχους – Βόννη 28 Μαΐου 1998)
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Όπως και οι συγκρίσεις μεταξύ των δυο εξεταστικών επιτροπών
(οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Μετάφραση σελ. 130-134 του εγγράφου της γερμανικής Βουλής: Drucksache 13/10900
III. Integra/Intracom
Ο Σωκράτης Κόκκαλης και οι επιχειρήσεις του
α) Σχετικά με το άτομο
Ο Σωκράτης Κόκκαλης γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1939 στην Αθήνα και είναι γιος του πολύ γνωστού Καθηγητού Ιατρικής Πέτρου Κόκκαλη. Από τον Ιούλιο του 1955 η οικογένεια Κόκκαλη ζούσε στη DDR στην εξορία, όπου ο Πέτρος Κόκκαλης έγινε Διευθυντής του Ινστιτούτου Καρδιοχειρουργικής στο Ανατολικό Βερολίνο, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Humboldt, μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών και ένας των προσωπικών γιατρών του Ulbricht . Αυτή η προνομιούχα θέση της οικογένειας επέτρεψε στον Σωκράτη Κόκκαλη σπουδές Φυσικής και Ηλεκτρονικής στη Μόσχα και στο Τεχνικό-Φυσικό Ινστιτούτο της Ακαδημίας των Επιστημών στο Βερολίνο (Ανατολικό). Μετά τις σπουδές του ο Σωκράτης Κόκκαλης εργάσθηκε ως διπλωματούχος φυσικός στον Γερμανικό Ασύρματο Τηλεόρασης Βερολίνο. Τον Φεβρουάριο του 1965 ανέλαβε την εμπορική αντιπροσώπευση της επιχείρησης του Μιλάνου Interis στη DDR , Ρουμανία και Πολωνία.
β) Ίδρυση της εταιρείας GIMEX
Ο Κόκκαλης ίδρυσε μαζί με τον συνεταίρο του Αριστείδη Βουδούρη στις 25 Φεβρουαρίου 1967 την «Α. Βουδούρης-Σ. Κόκκαλης Ο.Ε., ενεργώντας με την εταιρική ονομασία GIMEX, η οποία στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε ως αντιπρόσωπος εταιρεία για διάφορες επιχειρήσεις εξωτερικού εμπορίου της DDR (Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας), μεταξύ άλλων Elektrotechnik και Μηχανές Μεταφοράς.
γ) Ίδρυση της επιχείρησης Integra
Ύστερα από μία διάσταση με τον συνεταίρο του Βουδούρη ο Σωκράτης Κόκκαλης ίδρυσε στις 6 Ιουνίου 1974 μαζί με τον Κωνσταντίνο Γεώργιο Δημητριάδη την επιχείρηση Integra και πήρε το αποκλειστικό δικαίωμα αντιπροσωπεύσεως στην Ελλάδα της Επιχείρησης Εξωτερικού Εμπορίου (AHB) Elektrotechnik Import-Export. Πελάτες του ήταν η κρατική εταιρεία ΟΤΕ και στον τομέα ηλεκτρικών εξοπλισμών και τεχνικής ρεύματος υψηλής τάσης η ΔΕΗ.
δ) Ίδρυση της επιχείρησης Intracom S.A.
Εξαιτίας μίας απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης (ΣΣ τότε ΠΑΣΟΚ), σύμφωνα με την οποία για την κατακύρωση δημοσίων προμηθειών πρέπει να υπάρχει ελληνική συμμετοχή στην παραγωγή το λιγότερο κατά 30% (ΣΣ το «ελληνικό τηλέφωνο» της κ. Βάσω Παπανδρέου), ο Κόκκαλης ίδρυσε το 1977 την επιχείρηση Intracom S.A μαζί με τον συνεταίρο του Δημητριάδη και σε συμφωνία με τον Γενικό Διευθυντή της AHB Elektrotechnik, Roland Winckler .
Με μόνο 10 υπαλλήλους αρχικά συναρμολογήθηκαν εκεί με υλικό της DDR συσκευές , ιδιαίτερα τηλεπικοινωνίας. Στη συνέχεια, ο Κόκκαλης κατάφερε να γίνει ο κύριος προμηθευτής της ελληνικής κρατικής τηλεφωνικής εταιρείας και η επιχείρηση αναπτύχθηκε τα επόμενα χρόνια ώστε να αποκτήσει σε αυτόν τον τομέα μία σχεδόν μονοπωλιακή θέση. Η Εξεταστική Επιτροπή δεν βρήκε πάντως καμία απόδειξη για οικονομική συμμετοχή της DDR στις επιχειρήσεις GIMEX, Integra και Intracom.
(ΣΣ ποιος ήταν τότε πρόεδρος του ΟΤΕ (1985-88). Ο κ. Τάσος Μαντέλης φυσικά)
Η AHB Elektrotechnik ήταν ο κυριότερος συνεταίρος της Integra και της Intracom στη DDR. Για τις συμβάσεις (στην Ελλάδα) ο Κόκκαλης εισέπραττε από την Elektrotechnik – ανάλογα με το είδος και την έκταση των παραγγελιών – προμήθειες ύψους από 5 έως 10% της αξίας της παραγγελίας, οι οποίες καταβάλλονταν στον λογαριασμό 709 στην DHB.
Από εκεί ο Κόκκαλης μετέφερε τα χρήματα σε λογαριασμούς στο δυτικό εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Ελβετία.
(η έδρα της Στάζι)
Από τα έγγραφα του Κεντρικού Τμήματος (HA) XVIII/8 του MfS (Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας – «Στάζι» προκύπτει ότι πέραν των κανονικών προμηθειών αντιπροσωπείας ο Κόκκαλης εισέπραττε και από τις λεγόμενες «υπερτιμολογήσεις της AHBElektrotechnik» ετήσιες πληρωμές ύψους άνω του 1.000.000 DM. Μετά τη μεταφορά του χρήματος (από τις υπερτιμολογήσεις) στη DDR η AHB (Επιχείρηση Εξωτερικού Εμπορίου) εισέπραττε ένα μέρος του υπερβάλλοντος ποσού ως προμήθεια και η αλλοδαπή επιχείρηση μπορούσε να μεταβιβάσει περαιτέρω το δικό της μερίδιο σε μία οποιαδήποτε χώρα, κατά προτίμηση την Ελβετία …
…Ο έλεγχος του λογαριασμού 709 του Κόκκαλη στη Γερμανική Εμπορική Τράπεζα από την UKPV απέδειξε ότι έπαιρνε κατά τα έτη 1986 έως 1991 προμήθειες, χρήματα από υπερτιμολογήσεις και πριμ επιτυχίας ύψους 1,7 εκατομμύρια DM (Γερμανικά Μάρκα) και 11 εκατομμύρια USD. Το περισσότερο μέρος του συνολικού ποσού, δηλαδή 1,8 εκατομμύρια DM (Γερμανικά Μάρκα) και 10,7 εκατομμύρια USD διέρρεε ακολούθως σε λογαριασμούς στην Ελβετία (Πρωτόκολλο Αριθμός 73, Σελίδα 25).
Πως φρόντιζαν την αγορά και τους πολιτικούς
Δεν προορίζονταν όλα αυτά τα χρήματα για τον ίδιο τον Κόκκαλη. Κατά ένα μέρος χρησιμοποιούνταν και ως «μέσα φροντίδας αγοράς» μέσα στην Ελλάδα, για να επηρεάσουν θετικά την προσκύρωση δημοσίων παραγγελιών, επειδή η πεπαλαιωμένη επικοινωνιακή τεχνική της DDR (Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας) δεν θα ήταν δεκτική συναγωνισμού κάτω από κανονικούς όρους αγοράς σε μία δυτική χώρα. .
Όπως προκύπτει από έγραφα του HA (Κεντρικού Τμήματος) XVIII/8 του MfS τον Ιανουάριο του 1985 ο Δόκτορας Winckler πήρε εντολή από τον τότε Υφυπουργό στο Υπουργείο Εξωτερικού Εμπορίου, Δόκτορα Gerhard Beil ( Γκέρχαρντ Μπάϊλ) να εξετάσει τις δυνατότητες για οικονομική υποστήριξη του τότε κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΠΑΣΟΚ). Ο Δόκτορας Winckler έκανε έπ’ αυτού την πρόταση να «κόψουν» γι’ αυτό τον σκοπό από την αξία της συμβάσεως των συναλλαγών με την Ελλάδα κάθε φορά 2%. Αυτή την πρόταση την επιβεβαίωνε και ο μάρτυρας Willy Koch (Βίλλυ Κόχ) στις ανακρίσεις του από την BKA (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διώξεως Εγκλήματος) και την Εξεταστική Επιτροπή (Πρωτόκολλο Αριθμός 76, Σελίδες 83-84).
Ο μάρτυρας Δόκτορας Winckler δεν μπορούσε να θυμηθεί αυτό το συμβάν κατά την ανάκρισή του στις 27 Φεβρουαρίου 1997 (Πρωτόκολλο Αριθμός 55, Σελίδες 124-127). Νωρίτερα είχε ήδη ερωτηθεί ο μάρτυρας Δόκτορας Beil (Μπάϊλ) στις 12 Δεκεμβρίου 1996 γι’ αυτό το θέμα. Και αυτός δεν μπορούσε να το θυμηθεί, θεώρησε όμως εντελώς πιθανό ότι τα πραγματικά περιστατικά περιγράφονται ορθώς στα έγγραφα που βρίσκονται ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής (Πρωτόκολλο Αριθμός 42, Σελίδες 44-46). Στη δεύτερη ανάκρισή του στις 13 Νοεμβρίου 1997 απέκλεισε οριστικά ο μάρτυρας Δόκτορας Winckler ότι έλαβε μία τέτοια εντολή από τον Δόκτορα Beil (Μπάϊλ) (Πρωτόκολλο Αριθμός 87, Σελίδα 54) .
Σχέδια για μία Μικτή Εταιρεία με Έλληνες
Στις αρχές του 1965 ο Κόκκαλης έκανε πολυάριθμες συζητήσεις με έλληνες πολιτικούς και οικονομικούς εμπειρογνώμονες καθώς και εμπορικούς αντιπροσώπους της DDR για την ίδρυση μιας Μικτής Εταιρείας στην Ελλάδα. Η Μικτή Εταιρεία θα αντιπροσώπευε μία επιχείρηση του DIA (Γερμανικού Εσωτερικού και Εξωτερικού Εμπορίου) σε ελληνικές μεγαλοεπενδύσεις και θα ανελάμβανε τη συνολική εκτέλεση των παραγγελιών. Σύμφωνα με μία περαιτέρω έκθεση για το MfS ο Κόκκαλης αποφάσισε τελικά να ιδρυθεί μία καθαρώς ελληνική εταιρεία.
(αρχεία της Σταζι)
Ο πιο σημαντικός συνεταίρος διαπραγμάτευσης για τον Κόκκαλη από πλευράς της DDR ήταν ο Γενικός Διευθυντής της AHB Elektrotechnik, Δόκτορας Roland Winkler . Από τα έγγραφα του MfS προκύπτει ότι μεταξύ του Κόκκαλη και του Δόκτορα Winckler υπήρξαν κατά το έτος 1985 εκ νέου λεπτομερείς σκέψεις για την ίδρυση μίας Μικτής Εταιρείας με συμμετοχή της DDR στην Ελλάδα. Αυτή η εταιρεία θα ιδρύετο τον Ιανουάριο του έτους 1986. Ως διευθυντής της προβλεπόταν ένας εκ των τότε αναπληρωτών Γενικών Διευθυντών της AHB Elektrotechnik. Ο Δόκτορας Winckler ήθελε σχετικά με το εμπορικό αντικείμενο να λάβει υπ’ όψιν του ιδιαίτερα τρεις τομείς δραστηριότητας : πρώτον Παραγωγή για τρίτες χώρες, για τις οποίες η DDR δεν μπορούσε για πολιτικούς ή τεχνικούς λόγους να παρουσιασθεί η ίδια ως προσφέρουσα, δεύτερον εκτέλεση αντιθέτων συναλλαγών, π.χ. αγορά εγχώριων αγροτικών προϊόντων και μεταπώληση στο εξωτερικό, τρίτον κοινή τεχνική αναπτυξιακή δραστηριότητα στην Ελλάδα.
Ο μάρτυρας Winckler αρνήθηκε όμως στις ανακρίσεις του ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής στις 27 Φεβρουαρίου και 13 Νοεμβρίου 1997 ότι έγιναν με τον Κόκκαλη τέτοιου είδους σκέψεις (Πρωτόκολλο Αριθμός 55, Σελίδες 120-121 και Πρωτόκολλο Αριθμός 87, Σελίδες 50-52). Και ο πρώην κύριος λογιστής της AHB (Επιχείρησης Εξωτερικού Εμπορίου) Elektrotechnik, Hans-Joachim Vagt (Χάνς-Γιόαχιμ Φάγκτ), ο οποίος σύμφωνα μ’ ένα έγγραφο του MfS (Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας) διεύθυνε μία ειδική ομάδα εργασίας για την προετοιμασία της ιδρύσεως της Μικτής Εταιρείας, απέκλεισε στην ανάκρισή του στις 11 Δεκεμβρίου 1997 τη συμμετοχή του στους σχεδιασμούς (Πρωτόκολλο Αριθμός 92, Σελίδα 39).
Κατά τη πορεία της αξιολόγησης των φακέλων και των εξετάσεων μαρτύρων της Εξεταστικής Επιτροπής καθώς και των εξετάσεων μαρτύρων της BKA (Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διώξεως Εγκλήματος) αναφορικά με διεξαχθείσα προανακριτική διαδικασία κατά του Κόκκαλη και άλλων δεν μπόρεσε να διαπιστωθεί καμία ένδειξη ότι έλαβε πραγματικά χώρα η ίδρυση αυτής της Μικτής Εταιρείας.
Όμως ήταν αναφορικά μ’ αυτό το θέμα παράξενο, ότι δεν βρέθηκαν στα έγγραφα του MfS (Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας) εκθέσεις ή σημειώσεις γιατί εγκαταλείφθηκε τελικώς αυτό το σχέδιο που είχε ήδη φθάσει σ’ ένα αρκετά προχωρημένο στάδιο σχεδιασμού.
Μία πιθανή εξήγηση γι’ αυτό τον λόγο είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής των αποδείξεων της Εξεταστικής Επιτροπής δεν είχε ακόμη οριστικοποιηθεί το συμπέρασμα των εγγράφων του HA (Κεντρικού Τμήματος) XVIII του MfS (Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας) στον Ομοσπονδιακό Εντεταλμένο για τα Έγγραφα της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφαλείας της πρώην DDR (Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας) (BStU) .
Συμπεράσματα
(η γερμανική Βουλή)
Η Εξεταστική Επιτροπή δεν μπόρεσε να διαλευκάνει οριστικά εάν οι επιχειρήσεις Integra και Intracom καταλογίζονται στην Περιουσία της DDR (Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας). Δεν υπήρξε εξ άλλου καμία απόδειξη για τη συμμετοχή της DDR (Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας) ή της SED/PDS στις επιχειρήσεις. Κατά την πορεία της διεξαγωγής αποδείξεων, ιδιαίτερα με αξιολόγηση εκτενών εγγράφων της Στάζι, διαπίστωσε μεν η Εξεταστική Επιτροπή, ότι υπήρξαν κατά το έτος 1985 συγκεκριμένοι σχεδιασμοί μεταξύ της AHB Elektrotechnik Εξαγωγές-Εισαγωγές και του Σωκράτη Κόκκαλη για την ίδρυση μίας Μικτής Εταιρείας στην Ελλάδα. Δεν βρέθηκε όμως καμία ένδειξη, ότι έγινε πραγματικά ή ίδρυση αυτής της εταιρείας.
Η Εξεταστική Επιτροπή διαπίστωσε πέραν αυτού, ότι έγιναν σημαντικές πληρωμές από τον Σωκράτη Κόκκαλη στον Δόκτορα Roland Winckler (Ρόλαντ Βίνκλερ), ο οποίος τις μεταβίβασε περαιτέρω στο MfS (Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας). Η Εξεταστική Επιτροπή δεν μπόρεσε όμως να διαλευκάνει το υπόβαθρο γι’ αυτές τις πληρωμές. Ιδιαίτερα δεν βρέθηκε καμία ένδειξη για το ότι ο Κόκκαλης έκανε τις πληρωμές εξαιτίας μίας υποχρεώσεως από μία σύμβαση καταπιστευτικής διαχειρίσεως….
Και το ηθικό δίδαγμα
Δηλαδή δεν κατάφεραν να αποδείξουν αν η Ιντρακόμ ανήκει στην Ανατολική Γερμανία για να την διεκδικήσει έτσι από τον κ. Κόκκαλη η ενιαία πλέον Γερμανία ως περιουσιακό στοιχείο της. Βρήκαν όμως τι μίζες.
Να σημειωθεί ότι την περίοδο 2000- 2005 η ελληνική δικαιοσύνη είχε …κατακλυσθεί από σχετικούς λογαριασμούς. Με ονόματα, διευθύνσεις κλπ κλπ. Τι έγινε στο τέλος; Η υπόθεση θάφτηκε με την γνωστή μέθοδο του απαλλακτικού βουλεύματος.
Ερώτηση: αντέχει η Εξεταστική Επιτροπή να ανοίξει τους σχετικούς δικαστικούς φακέλους;
http://www.antinews.gr/?p=48485
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου