Στη συγκέντρωση της Ε.Φ.Ε.Ε

Η πλατεία ήταν γεμάτη
από το νόημα που ’χει κάτι απ’ τις φωτιές
από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
Και εσύ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου κι ήσουν φως μου
κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
Σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή
Η πλατεία ήτανε άδεια
και τρελός απ’ τα σημάδια σαν σκυλί
Με συνθήματα σχισμένα
σ’ έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
Στ’ αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους
και ζητώ πληροφορίες και υλικό
Να φωτίσω τις αιτίες που μ’ αφήνουνε μισό
Η πλατεία είναι γεμάτη
κι απ’ το πρόσωπό σου κάτι έχει χαθεί
Στον αγώνα του συντρόφου
στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
Στα παιδιά και στους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά
Η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά