Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη

Η οθόνη βουλιάζει
σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
που πας παλικάρι
ωραίο σαν μύθος
και ολόισια στο θάνατο κολυμπάς

Και όλες οι αντένες
μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν
και συ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ ουρανού.

Ποιος αλήθεια είμαι γω και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.

Που πας παλικάρι
πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη
καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό

♫

Ποιος αλήθεια είμαι γω και που πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.