Συντάχθηκε απο: Epicurus2day
Τρίτη, 07 Απρίλιος 2009 18:07
Οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα δεν συνειδητοποιούν πόσο άσχημα μπορει να ειναι τα πράγματα.
Η κύρια τάση είναι πτωτική. Στο τέλος, θα συνεχίσει, ασχέτως τι θα κάνουνε Obama και Bernanke, η τάση θα ακολουθήσει τον πρωταρχικό της δρόμο. Η bear market θα συνεχίσει έως ότου "έχει πλήρως εκφράσει τον εαυτό της".
Αν οι αγορές έχουν κάτι να πουν, είναι πιθανόν να είναι κάτι που ήθελαν να πουν για πολύ καιρό. Μαντεύω ότι είναι ένα μήνυμα που οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να ακούσουν.
Παρά τα κάποια δημοσιεύματα στον Τύπο, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να μην περιμένουν τα χειρότερα. Πάνω από το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, έχουν μάθει να αναζητούν πυθμένες και να αγοράζουν. Κάθε φορά που έμοιαζε να έρχονται τα πραγματικά προβλήματα, η Fed μείωνε τα επιτόκια και σύντομα νέα ράλι ξεκινούσαν. Τώρα, φοβούνται ότι θα χάσουν την ευκαιρία του νέου boom.
Είμαστε πολύ μακριά από τον πυθμένα.Το παλιό γνωμικό της Wall Street είναι να μην προσπαθείς να πιάσεις το μαχαίρι που πέφτει.
Κάποιοι πχ αγοράζουν μανιωδώς μετοχές της Citigroup κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε μηνών, εν μέσω της κατρακύλας της τράπεζας. Οι επενδυτές αυτοί πιστεύουν ότι διαβλέπουν μια ευκαιρία. Αυτό που εμείς βλέπουμε είναι μια παγίδα.Ο Dow θα μπορούσε να ανέλθει έως τις 10,000 ή κάπου τόσο προτού καταρρεύσει στο κεφάλι των αφελών επενδυτών.
Θυμηθείτε, αυτό είναι Depression, όχι ύφεση. Και χάρη στην κυβερνητική δράση προλειαίνεται να γίνει μια Μεγάλη Ύφεση.
Σε ένα depression δεν μπορεία να αναβιώσεις την παλιά οικονομία. Επιβάλλονται διαρθρωτικές αλλαγές - εξαλείφοντας τα λάθη της προηγούμενης περιόδου - φούσκας. Ο Schumpeter το είπε "Δημιουργική καταστροφή". Τα πράγματα που δεν λειτουργούν πρέπει να καταστραφούν.Τάδε έφη, Bill Rushel. Εκδότης για μια 50ετία του Dow Theory Newsletter. 84 χρονών. Έχοντας , φυσικά, ζήσει την Μεγάλη Ύφεση, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του '70.
Εσύ τι θα έκανες, τον ρώτησαν, "Τίποτα, θα το άφηνα να συμβεί".
Αυτά τα λόγια είναι σοφά. Όχι επειδη πολλές φορές έχει γίνει επίκληση τους στον Επίκουρο. Εδώ που βρίσκεσαι, άσε τον φυσικό νόμο να δουλέψει. Όσο αντιστέκεσαι, τόσο το χειρότερο.
Αυτό όμως, ουδείς το καταλαβαίνει, ουδείς το διανοείται. Πόσες αλήθειες λέει όμως, ο Rushel. Ακατανόητες για τον κάθε Στούπα της εποχής μας. Πόσοι πραγματικά προετοιμάζονται για το αύριο; Πόσοι θα είναι το ίδιο απαισιόδοξοι σε 3-4 μηνες, όσο σήμερα; Όταν θα πρέπει να είναι έτοιμοι για το μελλούμενο, αυτοί θα αρχίζουν πάλι να είναι αισιόδοξοι. Τώρα όλοι βλέπουν τα χειρότερα μπροστά τους. Το 2007-8 όλοι έβλεπαν καλύτερες μέρες, αισιόδοξοι, θεωρώντας πως ό,τι κακό, ελάχιστα θα μας αγγίξει. Πάντα στο λάθος βαγόνι.
Ήδη όλοι οι οικονομικοί δείκτες βρέθηκαν στο χειρότερο σημείο από συστάσεως τους. Τώρα έχουμε την αναπήδηση. Τίποτα δεν πέφτει κάθετα. Το θέμα είναι να ξέρεις σε ποιο σημείο βρίσκεσαι. Στο 1/5, ίσως.
Σε αυτό το ακραίο σημείο της περιόδου του 1/5, άρχισε να γίνεται εντονότερη η κοινωνική δυσαρέσκεια αλλά και η μετσατροφή στο sentiment.
Το τέλος του καπιταλισμού, ερευνούν οι Financial Times.
O Peter Mandelson υπουργός εργασίας της Βρετανίας και Λόρδος (φυσικά) έφαγε μια πολύ ωραία κρέμα, όχι με το κουτάλι αλλά στην μούρη στις αρχές του Μάρτη. Πέρυσι, σχολιάζοντας την επίθεση στον CEO της Lehman, ανφέρθηκε Στην "φωτό της ημέρας" Ο CEO της Lehman ο οποίος γρονθοκοπήθηκε...Τώρα ο Greenspan δεν είναι πια ο Magister που ήταν προ 2-3 ετών. Απυρόβλητος. Η εταιρεία του Buffet,
υποβαθμίζεται από τον Fitch.
Τώρα, ο Obama ακροβατεί στο sentiment και λέει πως οι Αμερικανοι επέλεξαν την ελπίδα από τον φόβο (
hope over fear).
Το ίδιο περιοδικό επιβραβεύει

...Kαι η παρακάτω φωτογραφία δεν είναι ΚΑΝ έτους.

“Έζησα στη Μεγάλη Ύφεση", λέει ο Rushel. "Θυμάμαι τις ουρές για ψωμί. Δύσκολα έβρισκες δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά. Ακόμη και τώρα, τα εστιατόρια είναι πλήρη. Οι πολίτες εξακολουθούν να δαπανούν χρήματα. Μπορεί να ανησυχούν και μπορεί να έχουν αρχίσει να αποταμιεύουν, αλλά δεν υπάρχει η αίσθηση του επείγοντος".
Ακολουθεί ένα ιστορικό κλιπ για την 'Μεγάλη Ύφεση'. Από το Κολέγιο του St. Petersburg.
Καλοδουλεμένο, ψύχραιμο και σύντομο. "Μια ιδέα".
Κοιτώντας πάντα ένα φιλμ noir αισθάνεται κανείς πολύ μακρία και σίγουρος από τα εκτυλισσόμενα εκεί. Πράγματι έτσι είναι. Συναισθηματικά και βιολογικά όμως, δεν υπάρχει καμία διαφορά.Για τούτο, είμαι πια, απόλυτα βέβαιος. Και 'κείνοι κι εμείς, άνθρωποι. Απλώς, άλλης εποχής.
http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/149-2009-04-07-16-52-55
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου