Μερικές φορές πραγματικά αναρωτιέμαι αν οι στοιχειωδώς έξυπνοι άνθρωποι είναι είδος απειλούμενο με εξαφάνιση ή αν έχουν ήδη εξαφανιστεί. Αναρωτιέμαι αν βαδίζουμε προς μια μοχθηρή εκδοχή της ταινίας “Idiocracy” ή εάν την ζούμε ήδη.
Από την ημέρα μηδέν της ιστορίας, οι μετριότητες συνηθίζουν να μαζεύονται στον ίδιο χώρο μπάς και αποκτήσουν κάποια αξία και κάποια δύναμη. Όταν δεν φτάνουν οι εκατοντάδες, συγκεντρώνονται χιλιάδες, όταν δεν φτάνουν ούτε αυτές, δίνουν το παρών εκατομμύρια. Αυτούς χρησιμοποιούν τα καθεστώτα για να προβατοποιήσουν το σύνολο του πληθυσμού. Κανένα καθεστώς δεν στηρίχτηκε ποτέ στους στοιχειωδώς έξυπνους για να επιβληθεί και να επιβάλλει αναχρονιστικούς και άδικους νόμους. Αυτό είναι αποκλειστικό έργο των ατάλαντων ηλιθίων. Όταν η επίκτητη ηλιθιότητα συνδυάζεται με την πίστη σε μια “ανώτερη δύναμη” τότε όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες που εκ γενετής ατύχησαν να βρίσκονται στην ίδια χώρα με τους κρετίνους, την έχουν πουτσίξει. Αυτός ο βάρβαρος όχλος των κανιβάλων με τις “θεϊκές” εντολές ανά χείρας είναι ικανός να ποδοπατήσει και να καταστρέψει χιλιετίες τέχνης, δικαίου και φιλοσοφίας χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Για τις ανθρώπινες ζωές δεν γίνεται λόγος, μια και είναι το πιο φτηνό αναλώσιμο προϊόν μετά τις ζωές των ζώων. Από μία άποψη καλά τους κάνουν οι καταπιεστές και οι δυνάστες που τους πατάνε στο λαιμό όλους αυτούς τους μουτζαχέστες μόλις κάνουν τη δουλειά τους. Ευτυχώς το γονίδιο του θρησκόληπτου ποτέ δεν ήταν αρκετά ισχυρό σε αυτήν εδώ τη χώρα. Δυστυχώς όμως τα αντίστοιχα του ρουφιάνου πολιτικάντη και του πουτσοπροωθούμενου δημαγωγού υπήρχαν πάντοτε σε υπεραφθονία. Όσο για τους τυφλούς οπαδούς των τυχάρπαστων αυτών μπινεδο-καρνάβαλων, αυτοί κι αν είναι για κλωτσίδια…
Αν όλοι αυτοί οι βλάκες υπήκοοι δεν λειτουργούσαν ως βαρίδια και χειρόφρενα σε κάθε προσπάθεια αλλαγής προς το καλύτερο, αλλά και ως μηχανισμός επιβολής του ευτελισμού των πάντων ως κυριαρχούσας ιδεολογίας, δεν θα με ενοχλούσαν καθόλου. Μάλιστα θα ήμουν ο καλύτερος φίλος τους και ο πιο ανιδιοτελής υποστηρικτής τους.
Οι “επαγγελματίες” πολιτικάντηδες, αυτοί οι ποταποί βαλέδες που πίνουν τα ούρα της μασονίας, γνωρίζουν κάποιες από τις αδυναμίες της μάζας. Όχι επειδή είναι ιδιαίτερα έξυπνοι, αλλά γιατί οι σκοτεινοί κύριοί τους, τους δίνουν που και που μια μυτιά από την κλεμμένη αρχαία γνώση. Ποτέ δεν τους προσφέρουν αρκετή, μόνο όση χρειάζεται και όπου χρειάζεται.
Οι κομματικοί πούσταροι έχουν μάθει καλά το ποίημα: Ο ξετσίπωτος όχλος που τους ακολουθεί σαν υπνωτισμένος δεν θέλει να κουράζει το πλαδαρό μυαλό του. Γουστάρει μόνο να γεμίσει την σαπιοκοιλιά του με ό,τι σκατά του πετάξουν οι αφέντες, να μαστουρώσει με ό,τι ληγμένη μπουρούχα πέσει στα χέρια του και να γαμήσει ό,τι μπάζο περάσει από μπροστά του. (Εννοείται ότι αν δεν περάσει τίποτα, γαμεί τις ίδιες του τις κόρες, ή τα ανήλικα του γείτονα). Με βάση λοιπόν αυτόν τον τυφλοσούρτη με τις οδηγίες, κάποιοι ανίκανοι νομίζουν ότι διοικούν καλά τους υπόλοιπους ανίκανους. Ώσπου φυσικά αυτοί που τους έχρισαν πρωθυπουργούς και τυράννους να αποφασίσουν την “αποκαθήλωση”. Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί παρηγοριά για μερικούς, αλλά η ίδια πατέντα (βάλε κάτι, βγάλε κάτι) επικρατεί παγκοσμίως.
Βλέπουμε ένα πλανήτη σε αναταραχή και πλήθη αγριεμένων οπλοφόρων να διαδηλώνουν παντού. Αυτός ο συρφετός ζητάει -μεταξύ άλλων- ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη. Τι σχέση έχει με τις αφηρημένες φιλοσοφικές έννοιες η πλέμπα των βανδαλισμών, του πλιάτσικου και των ομαδικών βιασμών; Και τι σχέση έχουν αυτές οι αφηρημένες έννοιες με την πραγματικότητα; Τι σχέση έχει η ισλαμική ή η οικογενειακή ή η καπιταληστρική δημοκρατία με τη σκέτη “δημοκρατία”; Και τι αλήθεια είναι αυτή η “δημοκρατία”; Πώς στο διάολο την αναγνωρίζει κάποιος; Κανείς δεν ξέρει. Αυτά τους είπαν να ζητάνε οι ανά τον κόσμο σκοτεινοί αρχιτέκτονες, αυτά πιπιλίζουν ως απόλυτη αλήθεια οι γνήσιοι απόγονοι της μαϊμούς. Είναι σίγουρο ότι αν τους ζητηθεί να περιγράψουν το τι αντιπροσωπεύει γι αυτούς η κάθε έννοια, και το τι δέσμη απολαβών αναμένουν αν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Πώς είναι δυνατόν ένα μάτσο καθήκαροι (άσχετα αν μεταξύ τους βρίσκονται και μερικοί πραγματικοί επαναστάτες) να κάνουν πράξη στην κοινωνία αυτό που δεν μπορούν να κάνουν στο σπίτι τους; Δεν είναι τυχαίο που η μοίρα των επαναστάσεων είναι πάντα η ίδια: να επικρατεί η εγκληματικότερη κλίκα και να δημιουργεί ένα καθεστώς πιο στυγερό από αυτό που ανετράπη.
Στον αντίποδα τώρα, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια στο έλεος του κάθε πορρωμένου εξουσιαστή. Ο καθένας μας πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Καλά όμως είναι να ξέρει προς τα πού να πυροβολήσει και από πού να φυλαχτεί. Πολύ περισσότερο, η κατάληξη των “επαναστάσεων” δεν δίνει κανένα ελαφρυντικό στους διορισμένους (από τους ίδιους σκοτεινούς αρχιτέκτονες) “ηγέτες”-τυράννους. Όλοι τους πρέπει να έχουν το τέλος του Τσάρου, του Μουσολίνι και του Τσαουσέσκου για παραδειγματισμό. Όμως ο κουραδομπερντές του μασονικού καμπαρέ φαίνεται ότι είναι ξεσκισμένος όταν ο κάθε αιμοσταγής δολοφόνος τύπου Πινοτσέτ, Αμίν ή Μποκάσα παίρνει άνετα άσυλο σε τρίτες χώρες για να ξεκοκαλίσει με την ησυχία του τα ματωμένα του βρωμο-εκατομμύρια. Το παιχνίδι είναι καραπουστημένο. Στην ουσία, κάθε κίνηση που κάνουν οι μουνηλίθιοι στην πολιτικοκοινωνική σκακιέρα είναι προσχεδιασμένη από το ιερατείο της εξουσίας και του χρήματος και μας φέρνει πιο κοντά στο επόμενο στάδιο. Στο μεγάλο πανηγύρι του Χάρου: Στον Παγκόσμιο Πατέρα # 3.
Ζούμε μια κακοπαιγμένη όπερα μπούφα. Με ηγέτες παλιάτσους που είναι για το μπούτσο, οι άριστοι και οι μυαλωμένοι κάθε χώρας πνίγονται, ατομικά και συλλογικά δέσμιοι στις πληθυσμιακά ισχυρές μετριότητες και τις στρατιές των πανηλιθίων. Οι γαμημένοι σεκιουριτάδες των μασόνων, δικαστές και μπάτσοι και οι συνεργοί τους δημοσιοκαφρίσκοι ψαρεύουν μόνο τους μικροαπατεώνες της βάσης, την μαρίδα της λαμογιάς. Για τους καρχαρίες και φυσικά για τους πάτρονές τους που διοικούν από το παρασκήνιο αυτό το πλανητικό κωλάδικο, δεν μιλάει κανείς. Είναι σαν να μην υπάρχουν. Όποιος ξέρει δυο-τρία πραγματάκια παραπάνω και τολμάει να ανοίξει το στόμα του, στην καλύτερη (γι αυτόν) περίπτωση χαρακτηρίζεται ως γραφικός συνομωσιολόγος. Στην χειρότερη, όλο και κάποιο φορτηγό τον περιμένει στη διασταύρωση.
Φυσικά όλος ο γαμημένος κρατικός μηχανισμός και ειδικά τα γρανάζια του που έχουν άδεια να οπλοφορούν, να διοικούν τις θεσμοθετημένες ένοπλες συμμορίες, ή να αποφασίζουν για τον εγκλεισμό του πολίτη στην φυλακή, ξέρουν για τί πράγμα μιλάμε. Την “αόρατη” αυτή υπερεξουσία την υπηρετούν καθημερινά. Κατά συνεχή παράβαση των καθηκόντων τους και του σκατο-όρκου που έχουν πάρει, δεν ελέγχουν και δεν διώκουν, όχι τους ίδιους τους σκοτεινούς, αλλά ούτε καν τους παρακατιανούς που απολαμβάνουν την σκοτεινή προστασία. Οι πούστρες αυτές του υπαρκτού καπιταλισμού εξακολουθούν να κάνουν τις αισχροδουλειές τους ανενόχλητοι και να πλουτίζουν πουλώντας ακριβά, άχρηστα και επικίνδυνα για την δημόσια υγεία προϊόντα. Μόλις η τοκογλυφία και η ληστεία φτάσουν στο απροχώρητο και οι μάζες αρχίζουν να πεινάνε και να εξεγείρονται, τα κοράκια με τις ποδίτσες στέλνουν τον ένα βλάκα εναντίον του άλλου και θησαυρίζουν πουλώντας όπλα και πολεμικά δάνεια και στους δύο.
Όμως στην ειρήνη γίνονται οι μεγάλες κομπίνες. Στήνει η βρωμο-εταιρεία μια πλωτή σαπιόκα στα ανοιχτά του κόλπου να αντλήσει πετρέλαιο έχοντας υπολογίσει τους κινδύνους. Το ξέρουν καλά ότι η σκατούλα που έφτιαξαν δεν αντέχει πολλά κόλπα και πουτσο-σκαμπανεβάσματα. Έχουν υπολογίσει το κόστος αποτροπής ατυχήματος, αλλά αν το πάρουν στη φάση της κατασκευής δεν τους βγαίνουν τα υπερκέρδη. Παίζουν λοιπόν με τις πιθανότητες: Πόσα θα βγάλουν ώσπου να γίνει το ατύχημα. Το έγκλημα είναι προμελετημένο.
Όταν ένα προϊόν αυτού του σχεδιασμού κλείνει τον κύκλο του χωρίς ατύχημα (πράγμα σπάνιο), είναι άθλος του προσωπικού αλλά πιο πολύ είναι καθαρή κωλοφαρδία. Το τραγικό είναι ότι όταν γίνει το ατύχημα η λάσπη κατευθύνεται πρώτα στον “ανθρώπινο παράγοντα”. Σε αυτόν που τρώει τα σκατά και παίζει κορώνα-γράμματα τη ζωή του σε όλη τη φάση της “επένδυσης”. Πάνε να το φορτώσουν δηλαδή στον ταλαίπωρο λεμονόκουπα που είχε βάρδια εκείνη την ώρα. Ότι τάχα ήταν μεθυσμένος ή ότι τον είχε πάρει ο ύπνος με αναμμένο τσιγάρο. Όταν δεν πετυχαίνει αυτό, υπάρχει η “αστοχία υλικού”. Πάντα κάποιος κάτι δεν έχει φτιάξει καλά. Κανείς δεν μιλάει για την προγραμματισμένη φτήνια του σχεδιασμού και τις τσιγκουνιές στην ποιότητα των υλικών και στην πλημμελή συντήρησή τους. Οι πολυεθνικές λερναίες ύδρες ποντάρουν στους ξεκωλιασμένους πολιτικάντηδες που χαρτζηλικώνουν και στην ατιμωρησία που τους εγγυάται ο σκυλοψωλοχυμένος μηχανισμός του κάθε πορνοκράτους.
Ακόμα και όταν πάει άπατη η μούφα τους, δεν τρέχει μία. Αμέσως πετάγονται σαν βρωμερές πορδές οι πουλημένοι επιστήμονες και οι γλίτσες πρωκτογράφοι να πείσουν τους βλάκες ψηφοφθόρους ότι όλα έγιναν σωστά. Τέλος, πάπαλα. Η αθωωτική απόφαση είχε εκδοθεί πριν καν γίνει το έγκλημα. Στο μπανιστηριακό σφηνάκι των ειδήσεων κερνάνε τους αιδοιοπεινάλες και λίγη μουνότριχα από Lady Gaga σε κονσέρβα για να δέσει η σώς. Μόνο οι πετρελαιωμένοι πελεκάνοι μένουν να γαμωσταυρίζουν αλλά κι αυτοί οι ταλαίπωροι δεν έχουν δικαίωμα ψήφου.
Ανέκαθεν οι περίοδοι της ειρήνης ήταν περίοδοι ηθικής και πνευματικής παρακμής. Πάντα χρειαζόταν ένας πόλεμος για να έρθουν τα πράγματα στη σωστή τους προοπτική. Όμως στις παρυφές των γεγονότων καραδοκούν τα τέρατα από τη σκοτεινή διάσταση που βγάζουν λεφτά από τέτοιες ευκαιρίες. Η δουλειά τους (εκτός από το να τοκίζουν τους τόκους των τόκων) είναι να υποδαυλίζουν κατάλληλα τις διενέξεις και να τορπιλλίζουν οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης. Τα βαμπιροτραπεζόσκυλα και οι γραβατωμένοι υπομπάτλερ του τοκογλυφικού κατεστημένου του Λονδίνου πίνουν το αίμα του πλανήτη εδώ και τέσσερις αιώνες. Κι όποιος το ψάξει σχολαστικά θα βρει τα ίχνη τους να ξεκινούν από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το Βατικανό κι ακόμα πιο πίσω, από την αρχαία Βαβυλώνα.
Εταιρείες-Φρανκενστάιν τύπου Μονσάντο πέρα από τον χημικό πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας τον οποίο διεξάγουν, έχουν αποδυθεί σε ένα αγώνα δρόμου για να καταστρέψουν όλες τις γεύσεις και τα επιτεύγματα της ανθρώπινης προσπάθειας αιώνων και να τα αντικαταστήσουν με πλαστικά πατενταρισμένα υποκατάστατα. Αυτό είναι η πεμπτουσία του σύγχρονου ψευτοπολιτισμού. Ο θάνατος της γεύσης. Η απόλυτη καταστροφή της επιθυμίας. Ήδη στρατιές από ζόμπι πλημμυρίζουν τις φάμπρικες των μητροπόλεων, όπως τις είχε φανταστεί πριν εκατό χρόνια ο Φρίτς Λάνγκ. Οι μεταλλαγμένοι αυτοί ταΐζονται μόνο με συνθετικά σκουπίδια. Κανείς δεν αντιστέκεται.
Ισχύει αυτό που έχω πεί παλιά : “Όλοι επιζητούν την αλήθεια, αλλά ελάχιστοι έχουν τ’ αρχίδια να την δεχτούν όταν εκείνη η γαμημένη τους βρεί κατακούτελα. ” Κι αυτό γιατί η αλήθεια έχει κόστος και κανείς τσίπης δεν βάζει το χέρι στην τσέπη με τα καβούρια.
Στην ενδοχώρα, κοντά στους αδικτύωτους μαλάκες έχουμε τώρα και τους μαλάκες του διαδικτύου. Οι πιο πολλοί από δαύτους ψάχνουν για τζάμπα ψυχίατρο, για ένα πρόθυμο αυτί ν’ακούσει τον πόνο τους, για ένα στόμα να τους πει μια κουβέντα συμπόνιας. Αυτούς δεν τους ενοχλεί τίποτε από την βρωμερή κατάσταση που ζούμε καθημερινά και που ξέρουμε καλά ποιος την δημιούργησε. Δεν τους ενοχλεί το χάλι του τόπου και της κοινωνίας του και το υπέρογκο χρέος των πολιτών του προς τους τοκογλύφους. Δεν τους ενοχλεί η χλεύη του υπόλοιπου πλανήτη ούτε το κατάμαυρο μέλλον. Όλα αυτά τα ξέρουν και προσπαθούν να τα σβήσουν από τον σκληρό τους. Το μόνο που τους καίει είναι το πώς θα κρατήσουν την αγία καρέκλα τους. Νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και τους υπόλοιπους εσαεί και να ζούν ξεκούραστα με δεκαπέντε μισθούς χωρίς να προσφέρουν ούτε μια ώρα παραγωγικής εργασίας.
Και πριν αρχίσουν κάποιοι επαγγελματίες “ανώνυμοι” τις κομμουνιστικές και ψευτοαναρχικές παπαριές τους, δηλώνω ότι μου αρέσει η δημιουργική τεμπελιά. Αν μπορούσα να ζω αξιοπρεπώς χωρίς να δουλεύω, φυσικά και δεν θα δούλευα. Μαλάκας είμαι; Υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει κάποιος που μόνο ένας βλαμμένος θα προτιμούσε να εργαστεί αντί να πάει ένα ταξίδι, ή παίξει σκάκι/τάβλι με ένα φίλο του, ή να διαβάσει κάτι που του αρέσει, ή να κάνει σέξ, ή να φωτογραφίζει λουλούδια / τίγρεις / βυζιά / κώλους. Ο πραγματικός πολιτισμός έχει ως πηγή την τέχνη. Και η τέχνη παράγεται από την δημιουργική τεμπελιά. Έλα όμως που ελάχιστοι είναι οι τυχεροί (συνήθως κληρονόμοι) που διαθέτουν και χρόνο και χρήμα. Το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι που να έχεις ή το ένα ή το άλλο, ποτέ και τα δύο μαζί. Άσε που μερικοί ταλαίπωροι δεν έχουν κανένα από τα δύο. Η πλειοψηφία από εμάς είναι αναγκασμένη να εργαστεί.
Το κακό με την ωμή αλήθεια είναι ότι δεν αρέσει σε αυτούς που συνήθισαν να ζουν με κωλοπαραμυθάκια. Ξέρετε, αυτά τα παραμυθάκια που ξεκινάνε ωραία, αλλά στο τέλος αυτός που στα διηγείται σου γαμεί τον κώλο γιατί είναι παιδέρας. Όσοι λοιπόν ψάχνουν για παρηγοριά ας προσγειωθούν σύντομα γιατί θα πάρουν μια μάντρα ψωλάρχιδα στο τέλος.
Το ξαναλέω: Ως άτομα και ως έθνος είμαστε ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ. Καταλάβετέ το. Δεν περιμένουμε βοήθεια από κανέναν. Ή θα αλλάξουμε μόνοι μας την τύχη μας εάν και εφόσον μας δοθεί η ευκαιρία, ή θα υποκύψουμε. Τα γεγονότα έχονται με μορφή χιονοστιβάδας. Τώρα η αδυναμία προσαρμογής στις συνθήκες ισοδυναμεί με game over. Δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τα στίφη των εκτός των τειχών βαρβάρων, αλλά κυρίως εκείνους που είναι εντός των τειχών. Εννοώ τους προδότες, τους δοσίλογους, τις χατζηρουφιάνες και όλα τα πουλημένα κορμιά, πνεύματα και γραφίδες. Τους στρατηγούς της πουστιάς και το στρατό τους, την κραταιά μάζα των πανηλιθίων.
Δεν παίζουν πια σενάρια με παράδεισους χριστιανικούς, σοσιαλιστικούς ή καταναλωτικούς. Για να επιζήσεις στη ζούγκλα της νέας εποχής χρειάζεται αγώνας. Απαιτείται τέχνη αλλά κυρίως μυαλό. Γιατί πίσω σου άλλοι χίλιοι περιμένουν να σκοντάψεις για να σε κατασπαράξουν. Και δεν υπάρχει καμιά άλλη αμοιβή στην επίγεια κόλαση, παρά μόνο ένα καλύτερο πόστο για μην υποφέρεις πολύ.
Τα κάθε είδους αφεντικά, συνωμότες, παράσιτα, μασόνοι, προδότες, σκοταδιστές κάνουν τη δουλειά τους και μάλιστα πολύ καλά. Εμείς τι κάνουμε;
Αυτό που βλέπω είναι ότι οι περισσότεροι δεν έχουν ούτε καν τη δύναμη να πατήσουν το κουμπί που σβήνει το βρωμοκούτι. Μόνο να γκρινιάζουν ξέρουν σε λάθος παραλήπτες. Δεν είναι μόνο τα λεφτά που έκλεψαν από τα κρατικά ταμεία οι γνωστοί παλιόπουστες των αισχροκομμάτων. Είναι και αυτά που πληρώνονται οι περισσότεροι -ακόμα και στον κατ’ ευφημισμό “ιδιωτικό τομέα”- χωρίς να παράγουν κάτι πέρα από ταλαιπωρία. Ελάχιστοι ξέρουν καλά την δουλειά τους, στους δέκα ο ένας κατέχει και κρατάει την επιχείρηση. Οι άλλοι απλά σέρνονται πίσω του.
Να σας πώ εγώ πώς διορίζονται οι δικηγόροι, πολ. μηχανικοί, ακόμα και οι υπάλληλοι στις καλές θέσεις του ιδιωτικού τομέα (τράπεζες, εταιρείες, αλυσίδες, κλπ.) Παίρνει τηλέφωνο ο πολιτικάντης τον επιχειρηματία ή τον μεγαλομέτοχο και φυτεύει τους δικούς του έναντι “εξυπηρετήσεων” στο παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον. Το μόνο που μένει στον ιδιωτικό τομέα για να διεκδικήσουν οι “ανένταχτοι” είναι οι μέτριες θέσεις και οι θέσεις σκλάβων. Μόνο τα κορυφαία σε ικανότητες στελέχη ξεπερνάνε αυτό το πλέγμα με το σπαθί τους και αντέχουν στον χρόνο. Οι απλά καλοί στην δουλειά τους είναι οι πρώτοι που απολύονται γιατί το σύστημα πρέπει να προστατέψει τα δικά του άχρηστα φυντάνια.
Κάποια μέρα είχα ένα κενό πριν από μια επαγγελματική συνάντηση κάπου στο Σύνταγμα και έκοβα βόλτες κοντά στο Κυνοβούλιο . Παρατηρούσα τα πρόσωπα των μπάτσων και των “ειδικών” φρουρών που φύλαγαν τις εισόδους του σκυλομπουρδέλου και τα γύρω στενά. Παιδάκια ήταν όλοι τους. Κάτι φατσούλες για καρτ-ποστάλ του Αγ. Βαλεντίνου. Ούτε ένας δεν είχε το βλέμμα του πολεμιστή παρά τα κράνη, τις ασπίδες, τις περικνημίδες και τα όπλα που κουβαλούσαν. Πιτσιρικάδες, παιδάκια της μαμάς, έτοιμα να βάλουν τα κλάματα με την πρώτη μολότωφ. Οι αναρχικοί, οι Παμίτες και οι λαθρόσκουροι τα τρώνε για πρωινό αυτά τα νεαρά βουτυρομπατσόνια. Για να λέμε την μαύρη αλήθεια, αν δεν τους βοηθούσε η Ασημί Κραυγή στους τσαμπουκάδες θα επέστρεφαν μόνο με τα κυλοτάκια στα τμήματα. Πού να πάνε να τα βάλουν αυτοί οι μπατσοφύτουλες με τον υπόκοσμο των Γεωργιανών, των Αλβανών, των ψευτο-Πόντιων και των Γύφτων; Πού να πλησιάσουν στο Ζεφύρι; Με τι προσόντα; Με την βαθμολογία του λυκείου Ελληνίδων και με τα σταυρουδάκια και τα φυλαχτά που τους έχει δώσει η μαμά τους να φοράνε για να μην τους βρίσκουν οι πέτρες;
Προσπαθούν τα παλικαράκια δεν λέω, όμως δεν κάνουν για το επάγγελμα. Με το που τραβάνε το ρημάδι το όπλο από τη θήκη κάποιον άσχετο ή άοπλο πολίτη θα σκοτώσουν, είναι σίγουρο. Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με οπλισμένους αληθινούς κακοποιούς δεν προλαβαίνουν ούτε να τραβήξουν γιατί την έχουν φάει ήδη τη σφαίρα. Αν παρ’ όλα αυτά είναι κάποιος μπάτσος που κάνει σωστά τη δουλειά του, τον σουτάρουν σε χωριό που δεν έχει ξανακούσει ούτε το όνομά του. Αν επιμένει, τον κάνουν στάσιμο και πολιτογραφείται εκεί. Κι αν αρχίσει και μιλάει, τον πετάνε έξω από το σώμα γιατί πατριώτες και λαμόγια δεν χωράνε στον ίδιο χώρο.
Όλα λάθος έχουν γίνει σε αυτή τη χώρα. Αν στον ιδιωτικό τομέα η κατάσταση είναι ψιλοχάλια, στο δημόσιο σχεδόν όλοι είναι ακατάλληλοι για τα πόστα που έχουν. Κι ας έρθει κάποιος να με πείσει με επιχειρήματα ότι είναι τυχαίο. Μιλάμε για το στατιστικά και λογικά αδύνατο. Έστω και από λάθος, κάποιος κατάλληλος θα είχε βρεθεί σε 1 από τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις.
Έχει κάνει σοβαρή δουλειά η μασονία, φιλαράκια. Μακάρι όλοι αυτοί που την πολεμάμε να είχαμε κάνει το 20% αντίστοιχα. Αλλά τι να κάνει ο καθένας μόνος του; Στους Σπαρτιάτες π.χ. είμαστε δεν είμαστε 20 άτομα. Οι “ανώνυμοι” πράκτορες και οι ρουφιάνοι που ασχολούνται μαζί μας -από τα IP που έχουμε μετρήσει- είναι περισσότεροι. Και οι καθαρά εθνικές ομάδες είναι ελάχιστες. Οι περισσότεροι είναι δέσμιοι κομμάτων, οργανώσεων, τράγων, και πνευματικών αγκυλώσεων και ξοδεύουν τις δυνάμεις τους τζάμπα σε ανούσιες και ακίνδυνες για τους κρατούντες εκδηλώσεις. Οι ταυτότητες ας πούμε είναι το θέμα, λες και δεν μας έχουν φακελώσει από 100 πλευρές, λες και δεν παρακολουθούν νύχτα-μέρα τηλέφωνα, διαδίκτυο και δρόμους, οι ταυτότητες μας μάραναν. Όλοι οι εγκληματίες και οι τριτοκοσμικοί έχουν από 2 το λιγότερο. Κουβέντα να γίνεται όμως να περνάνε ντούκου τα σημαντικά γεγονότα.
Όμως όλες οι εικόνες στην Ελλάδα είναι μαγικές. Έτσι και αυτή της μπατσαρίας. Κάτω από το βουτυρομπεμπεδίστικο ρόζ προσωπάκι των κατά λάθος μπάτσων που στέκονται στην βιτρίνα, βρίσκεται η γαλάζια μαφία. Η άλλη πλευρά. Αυτοί που κάνουν κουμάντο σε κάθε είδους λαθρεμπόριο, σωματεμπορία, προστασίες, εκβιασμούς, και τα παρακλάδια τους της ψευτο-τρομοκρατίας και των μυστικών αρχιπούστηδων πρακτόρων και ρουφιάνων.
Η κατάσταση είναι οικτρή. Κι αν κανείς ξέρει πρόσωπα, πράγματα και γεγονότα, κινδυνεύει η ζωή του. Πάει σε έφοδο και όλοι κάνουν πίσω και δεν τον καλύπτει κανένας. Μόνος εναντίον όλων και μπορεί να του έρθει και καμία πισώπλατα από τους “συναδέλφους”. Η τρομοκρατία μέσα στο μαγαζί του Καστανά είναι εσωτερική και καθολική.
Η ουσία είναι ότι έχουμε κακομάθει. Πού ακριβώς το είδαν κάποιοι γραμμένο ότι κατοχυρώνουν με ένα ρουσφέτι ή με ένα βιογραφικό τον μισθό εφ’ όρου ζωής, δουλέψουν δεν δουλέψουν, αξίζουν δεν αξίζουν; Και δεν γουστάρω να ακούω παράπονα. Όποιος έχασε ή όποιος χάσει τη δουλειά του και δεν έχει να φάει, ας πάει -προετοιμασμένος κατάλληλα- να ζητήσει τα ρέστα από αυτούς που μας λήστεψαν όλους. Ζούν ανάμεσά μας, δεν το έχουν σκάσει ακόμα.
Στο “Μασόνοι και Παλούκια” στις 22/3/2010 είχα γράψει: “…Μαλάκες, ξεχάστε την καλοπέραση και τα χαϊλίκια. Πάνε αυτά, τελειώσανε. Είτε με κυβέρνηση προδοτών είτε με κυβέρνηση πολιτών, τα επόμενα χρόνια θα είναι οι “ενδιαφέρουσες εποχές” που λέει η κινέζικη κατάρα.”
Ομολογώ ότι δεν το είχα διατυπώσει με όλες τις λεπτομέρειες τότε. Το σωστό είναι ότι με κυβέρνηση πολιτών τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα απ’ ό,τι είναι τώρα. Με κυβέρνηση Σπαρτιατών θα είναι τρομερά δύσκολα. Κι αυτό γιατί η εθνική αξιοπρέπεια βλάπτει σοβαρά τις βρώμικες μπίζνες των σκοτεινών και των υπαλλήλων τους. Κι αυτοί οι πουσταράδες με τις ποδίτσες κι οι υπηρέτες τους δεν πιστεύουν ούτε σε έθνη ούτε σε αξιοπρέπειες αλλά μόνο στην εξουσία και στο ματωμένο χρήμα της.
Οι προδότες είναι η λύση που πονάει λιγότερο γι αυτό και βρίσκονται ακόμα στην εξουσία παραγράφοντας ο ένας τα ποινικά αδικήματα και τις πουστιές του άλλου. Έχουν την απόλυτη στήριξη και της μασονίας και της πλέμπας γι αυτό θα αντέξουν. Σε όλη σχεδόν την διάρκεια της ιστορίας όσοι προσπάθησαν να αλλάξουν κάτι συκοφαντήθηκαν από την μασονία, χλευάστηκαν από την πλέμπα και πολεμήθηκαν κι από τις δύο μαζί. Με κατάλληλη καθοδήγηση και χρηματική υποστήριξη ο αναξιοπρεπής όχλος των ηλιθίων είναι ασταμάτητος. Ούτε η λογική ούτε τα διδάγματα της ιστορίας μπορούν να επηρεάσουν στο παραμικρό αυτό το ενίοτε αφιονισμένο και ενίοτε τρομοκρατημένο κοπάδι των δίποδων ζώων. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς αυτόν τον αφηνιασμένο όχλο είναι να βάλει απέναντί του έναν πολυπληθέστερο όχλο με τα ίδια χαρακτηριστικά. (Μπάς και θυμίζει τίποτα το σενάριο;)
Όταν είπα πριν “εθνική αξιοπρέπεια”, μην κάνει κάποιος την μαλακία να φανταστεί κάτι το αφηρημένο, ή την υπόθεση εργασίας για τους φιλοσόφους. Έρχεται η στιγμή που όλες οι έννοιες γίνονται κάτι συγκεκριμένο. Όπως συμβαίνει τώρα. Ο τοκιστής ζητάει και παίρνει πράγματα και ζωές και καθυβρίζει και ποδοπατάει τον οφειλέτη, τα πιστεύω του, την οικογένειά του και τους προγόνους του. Όσα και να του δώσεις, θα ζητάει περισσότερα και θα σε ξεφτιλίζει διαρκώς, κάθε φορά με ακόμα χειρότερο τρόπο από την προηγούμενη.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μας δεν θέλουν να αλλάξουν κάτι από την δεδομένη κατάσταση. Βρίζουν τους πολιτικάντηδες ενώ οι ίδιοι τους χειροκροτούσαν και τους ψήφιζαν τόσα χρόνια. Υποστηρίζουν τους νεκροθάφτες του ΔΝΤ για να σώσουν τον εαυτούλη τους. Θέλουν να κρατήσουν την τεμπέλικη, αντιπαραγωγική, περιττή θέση εργασίας τους με νύχια και με δόντια. Σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος των μελλοντικών γενεών, σε βάρος της χώρας. Θέλουν να πληρώνονται χωρίς να κάνουν τίποτα. Δεν τους ενδιαφέρει ποιος θα επωμιστεί το κόστος της μισθοδοσίας τους φτάνει να μην το πληρώσουν οι ίδιοι σε αυτή τη ζωή. “Δός ημίν σήμερον και να πάνε να γαμηθούνε αυτοί που θα ζήσουν αύριο” έλεγαν μέχρι σήμερα. Και τώρα που ξαναήρθαν οι κατακτητές και είναι νταβραντισμένοι, ποιος θα κάνει αντίσταση; Οι μάζες που ανατράφηκαν από 14 χρονών με ένα ποτήρι ουίσκι και ένα τσιγάρο στο χέρι στα μπουζουκοσκυλάδικα;
Πώς είναι δυνατόν να αλλάξει οτιδήποτε, αν ο γραφειοκρατικός, τεμπελχανάδικος και αντιπαραγωγικός ιστός της χώρας παραμείνει ο ίδιος; Οι στρατιές των ανίκανων, οκνηρών και αντιδραστικών υπαλλήλων είναι ο υπ’ αριθ. 1 εσωτερικός εχθρός, και όχι οι λαθρομετανάστες που κυνηγάνε οι νεοναζί ουρακοτάγκοι της Επίχρυσης Κραυγής. Τους μετανάστες τους πετάμε έξω με τις κλωτσιές όποτε γουστάρουμε. Αυτούς με τις αιώνιες τεμπελοκαρέκλες δεν μπορεί να τους κουνήσει κανένας. Το αστείο είναι ότι μερικοί από δαύτους… εργάζονται. Δεν κάνω πλάκα. Συμπληρώνουν στοίβες από έντυπα και τα προωθούν από το ένα γραφείο στο άλλο, από τον ένα όροφο στον επόμενο και από την περιφερειακή υπηρεσία στα κεντρικά. Η ουσία, ο πολίτης και το δίκιο του χάνονται αναγκαστικά μέσα σε αυτόν τον χαρτοσίφουνα της σκόπιμης ταλαιπωρίας. Ο τελικά κερδισμένος είναι τα παρακυκλώματα, τα διευθυντο-λαμόγια, αλλά και ο πανηλίθιος υπαλληλάκος που το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι το να μεταφέρει ντοσιέ από ντουλάπα σε ντουλάπα.
Θυμάμαι κάποια εποχή στη ΔΕΗ που είχαν πρωτοβάλει υπολογιστές και οι συνδικαλισταράδες είχαν αποφασίσει να κάνουν “αντίσταση στις φασιστικές προσπάθειες της εργοδοσίας για εντατικοποίηση της εργασίας”. Ως δια μαγείας, ΚΚΕ και εκκλησία τα είχαν βρει. “Του Σατανά πράματα” ήταν οι υπολογιστές. Λές και η ΔΕΗ ήταν καμιά γαμημένη πολυεθνική. Εθνική περιουσία ήταν ρε παλιομαλάκες και την απαξιώσατε εσείς και οι συνδικαλόπουστες και οι γαμημένοι πολιτικάντηδες και οι μασόνοι πορνοβοσκοί τους.
Μας καλούσαν καθημερινά να φτιάχνουμε τους υπολογιστές. Τι αρχίδια να φτιάξουμε που η πιο συνηθισμένη βλάβη ήταν καφέδες στα πληκτρολόγια και ακολουθούσαν οι τσίχλες και οι οδοντογλυφίδες στους οδηγούς δισκέτας.
“Έχουμε βρει το μπελά μας με αυτά τα κωλο-κομπιούτερ που όλο χαλάνε,” έλεγε και ξανάλεγε πένθιμα ο διευθυντής σε μένα τον πιτσιρικά.
“Μια χαρά είναι τα κομπιούτερ, οι κωλο-υπάλληλοί σας είναι χαλασμένοι,” του είχα απαντήσει κι εγώ μια μέρα γιατί είχα μπουχτίσει την ψεύτικη κλάψα του, αφού του είχαμε εξηγήσει από την πρώτη στιγμή τι συνέβαινε.
Το τραγικό ήταν πως οι βλάκες αυτοί που έπαιρναν τότε 15 μισθούς για να καταστρέφουν την περιουσία όλων μας, καμάρωναν κιόλας που έκαναν “αντίσταση”. Γι αυτό δεν στενοχωριέμαι καθόλου τώρα που τους έκοψαν τα δώρα και τα επιδόματα και τα έξτρα. Να πάνε να γαμηθούν !
Σε κάποιους που βιάστηκαν να πούν ότι λοξοδρόμησα από τις ιδέες μου, ένα έχω να πώ: Διαβάστε προσεκτικά. Στρώστε κώλους κάτω και δουλέψτε παλιομαλάκες συνδικαλιστές του κώλου άμα θέλετε να επιβιώσετε. Κι αν δεν βρίσκετε δουλειά, βγείτε έξω και ληστέψτε τους τοκογλύφους και αυτούς που σας πίνουν το αίμα τόσα χρόνια. Η εποχή του τεμπελο-μπλα-μπλά τελείωσε. Σε όποιον δεν αρέσει το νέο σκηνικό ας βγει να κάνει επανάσταση. Αλλά με τι αρχίδια; Οι επαναστάσεις γίνονται από τρελούς και πεινασμένους. Δεν γίνονται από κλαψήδες και μυγιάγγιχτους χορτάτους.
Και οι λοιποί “ανώνυμοι” ελληνοεβραίοι πράκτορες να μη μου σκοτίζουν τ’ αρχίδια παρακαλώ. Μπορεί τα μασονο-σκουπίδια να έχουν ψηφίσει νόμους στα ευρωπαϊκά σκυλοβούλια και να καταργούν το δικαίωμα να έχει κανείς αντίθετη άποψη στα αιώνια ψέματα των τοκογλύφων συγγενών σας, αλλά εδώ είναι το έθνος της Μαύρης Φατρίας και δεν σηκώνει νταβατζηλίκια. Να πάτε να γαμηθείτε κι εσείς κι ο Σιωνισμός σας και οι μουσουλμάνοι εχθροί σας και οι χριστιανοί φίλοι σας. Στα τσακίδια βρωμοληστές κι εσείς και τα άθλια σχέδιά σας!
Ο ανιψιός του μαρκήσιου δεν τρελάθηκε. Είναι μια χαρά και πάντα ξεμέθυστος. Και θα μπινελικώνει όποιον παλιόπουστα γουστάρει γιατί έχει γαμημένο δίκιο.
Κάποιοι διέφθειραν τον πολίτη, τον έμαθαν να ξοδεύει και να απαιτεί χωρίς να καταβάλλει αντίτιμο. Η πλύση εγκεφάλου δεκαετιών από το ρουφιανοκούτι έχει πιάσει τόπο. Χρόνια τώρα οι Νεοέλληνες γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους όπως τους δασκαλεύουν οι ρουφιανόπουστες της τηλεόρασης και των γυφτοπεριοδικών που τα άρθρα και τις αναλύσεις τα παίρνουν σχεδόν έτοιμα από το μασονείο. Ελάχιστοι κάθισαν να σκεφτούν τι είναι αυτά τα σκατά που πουλάνε ως πολιτισμό όλοι αυτοί οι πρωκτοπλασιέ και τι απώτερο στόχο έχουν.
Έχω διάφορους γνωστούς σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ο καθένας βλέπει το δικό του συφοριασμένο δέντρο και χάνει το δάσος. Οι βασιλοχουντικοί τρώγονται με τους αναρχόβιους, τα πασοκόσκυλα τρώγονται με την πουστο-ΝουΔού και τους Καρατζατούμπες, τα κομμούνια τρώγονται με όλους τους παραπάνω και μεταξύ τους.
Και όμως τώρα η εικόνα είναι πιο καθαρή από ποτέ. Ο κάθε παλιόπουστας που πέρασε από το πηδάλιο του Πουτανικού τα τελευταία εβδομήντα χρόνια είχε αναλάβει να καταστρέψει συγκεκριμένο τομέα:
- Οι βασιλιάδες κατέλυσαν το κράτος και διαίρεσαν τους πολίτες. Κουμάντο για πολλά χρόνια έκαναν οι ξένοι πάτρονες, οι χυσο-σάλιαγκες αυλάρχες, οι μασονοχριστιανοί και το χαφιεδίστικο παρακράτος των πρακτόρων.
- Η χούντα φτώχυνε και μίκρυνε το έθνος. Η πρώτη πολιτικο-στρατιωτική απόφαση που πήραν οι συνταγματάρχες-ανδρείκελα της CIA, μετά την κατάληψη της εξουσίας ήταν να αποσύρουν την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο.
- Η φρυδάτη αδερφάρα διέλυσε πολεοδομικά το σύνολο της χώρας και κατάστρεψε τον πρωτογενή παραγωγικό ιστό της που εξασφάλιζε γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.
- Ο σκατόγερος και η ληστοσυμμορία του ρήμαξαν την (υποτυπώδη) βιομηχανία και βούλιαξαν τα οικονομικά του τόπου, ενεχυριάζοντας τα πάντα στα διεθνή τοκογλυφάδικα των υιών του Ιακώβ.
- Ο σημιτο-ποντικός με τα υπόλοιπα τρωκτικά του κλεφτο-χρηματιστηρίου αφ’ ενός λήστεψε τις οικονομίες των πολιτών και αφ’ ετέρου δεν διεκδίκησε ούτε σέντς από αυτά που δικαιούμαστε ως κράτος από την καταραμένη ένωση των ευρωμασόνων. Απορρόφηση κονδυλίων σχεδόν μηδέν, πρέπει να είναι παγκόσμιο ρεκόρ πουστιάς.
- Οι μασονοπρωκτολείχοντες επίγονοι αυτών των εγκληματιών έκαναν και κάνουν το πάν για να μην γίνει καμία αλλαγή στο Σχέδιο. Βάζουν υπογραφές, τα σκοτώνουν όλα, ξεπουλάνε.
- Η βρωμοεκκλησία στήριξε και στηρίζει όλους τους παραπάνω για να κρατήσει τα κεκτημένα της. Εύχονται να ξαναγυρίσει ο Τούρκος για να ξαναζήσουν τις χρυσές εποχές του απόλυτου σκοταδιού και της απόλυτης εξουσίας.
Ο καθένας από όλους αυτούς τους παραπάνω έκανε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ από αυτό που διατυμπάνιζε δημόσια.
Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και φυλακή δεν έχει μπεί κανένας. Ούτε και θα μπεί. Είναι όλοι τους υπεράνω του νόμου. Σχεδόν θεοί. Άμα το πράγμα στραβώσει, θα φύγουν νύχτα με τα μπαούλα τους γεμάτα λίρες και εμάς θα μας βομβαρδίζουν οι ξένοι στόλοι για να πάρουν τα λεφτά τους. Όπως έχει γίνει τόσες φορές. Οι δημοκρατίες των ηλιθίων που δεν μπορούν να κουμαντάρουν μόνοι τους τις ζωές τους όσο πάνε και πληθαίνουν. Είμαστε οι πρώτοι ψωλο-υπερήφανοι διδάξαντες.
Χρειάζεται ουσία και στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις. Τι σημασία έχει το να ψηφίζει κανείς μπλέ, πράσινους ή μαύρους παπαγάλους; Όταν δεν ψηφίζει για το τι μέγεθος παλούκι θα του χώσουν στο κουλούρι. Τι λογική υπάρχει στο να πηγαίνει κανείς φαντάρος 500 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του για να μαζεύει συνεχώς τις γόπες που έχει πετάξει κάτω ο ίδιος; Καλύτερα να κάτσει στο σπίτι του με ένα τασάκι.
Η νοοτροπία του οκνηρού και ανεύθυνου προβάτου που το πάνε όπου θέλουν είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να πάει στο σκουπιδοτενεκέ.
Οι Σπαρτιάτες εργάζονταν σκληρά για να είναι αυτό που ήσαν. Ούτε λουφάριζαν, ούτε κώλωναν, ούτε μεμψιμοιρούσαν. Η τελειότητα στον οποιονδήποτε τομέα δεν έρχεται ξαφνικά από τους ουρανούς σαν το ναυάγιο πνεύμα για να σε συναντήσει, όπως διδάσκουν επί αιώνες οι ρασοφόροι επίγονοι του ψεύταρου από τη Ναζαρέτ. Επιτυγχάνεται με σκληρή δουλειά, με δημιουργική σκέψη και με υπερωριακή ενασχόληση. Ο εργαζόμενος που κοιτάζει συνέχεια το ρολόι για να φύγει είναι ένας δυστυχισμένος λούζερ, ένας απατεωνίσκος χωρίς μέλλον. Η χώρα που απαρτίζεται από τέτοιους πολίτες είναι χώρα φάπας και παρακμής.
Κάντε λοιπόν όλοι το καθήκον σας χωρίς να υποκύπτετε σε καμία πίεση. Κλωτσήστε τους πολιτικάντηδες και όλα τα παράσιτα που παριστάνουν τους νταβατζήδες, χωρίς καν να έχουν τα προσόντα ακόμα και γι αυτό. Εργαστείτε σκληρά όποια και να είναι η δουλειά σας και απαιτήστε ακόμα σκληρότερα την αμοιβή που σας αξίζει. Προετοιμαστείτε να χύσετε αίμα, μεταφορικά και στην κυριολεξία.
Ο λόγος του τεμπέλη, του ζητιάνου και του δειλού δεν έχουν καμιά αξία. Ούτε κι οι ζωές τους.
Η μεσοπολεμική περίοδος έκλεισε.
Μαύρη Φατρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου