Μιας και το κείμενο είναι σημαντικό, μιας και μου προκάλεσε χαρά και θλίψη, νιώθω την υποχρέωση να σχολιάσω τα βασικά του σημεία, τι δηλαδή μου προκάλεσε χαρά και τι θλίψη.
Μου προκάλεσε μεγάλη χαρά η διαπίστωση του κ. Μπιτσάκη ότι η ιστορική Αριστερά θα σαρωθεί ενδεχομένως από κάποιο κύμα ενός νέου κινήματος διότι είναι νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος! Καλά κάνω λοιπόν και την αποκαλώ ‘νεκροζώντανη’;! Κύριε Μπιτσάκη, είστε φίλος της Ανωτάτης Σχολής Κακών Τεχνών; Ελάτε να διδάξετε, γνωρίζετε τόσα πολλά, θα θέλαμε να μάθουμε κι άλλα από σας.
Κι όμως! Ούτε φίλος της Κακιάς Σχολής είσαστε, ούτε θα έρθετε να διδάξετε. Οι διαγνώσεις μας είναι κοινές αλλά από εκεί και πέρα οι σκοποί μας αποκλίνουν. Ο κ. Μπιτσάκης πιστεύει πως η Αριστερά μπορεί να αλλάξει, δηλαδή μπορεί να κάνει διάλογο, να δράσει από κοινού, να συντάξει ένα κοινό πρόγραμμα, να ενωθεί. Ρωτάει: θα μπορέσει (η ελληνική αριστερά) να υπερβεί τη σημερινή της μιζέρια; Και απαντά έμμεσα πως θα μπορέσει: Το γιατί και το πως θα το συζητήσουμε μετά τις εκλογές. Τώρα: παρ’ όλα όσα αρνητικά, ψήφο στην αριστερά. Ούτε αποχή, ούτε λευκό. Δηλαδή: ας ψηφίσουμε τώρα αριστερά και μετά τις εκλογές θα συζητήσουμε ποια είναι η αιτία της μιζέριας και πως θα την υπερβούμε. Καλά, τόσα χρόνια γιατί δεν το κάνατε αυτό; Και θα το κάνετε μετά τις εκλογές! Για ρίξε μια ματιά στη γωνία, Κύριε Μπιτσάκη, ερχόμαστε; Εάν εσείς συζητήσετε τα αίτια και το τρόπο υπέρβασης της μιζέριας της Αριστεράς, εγώ θα κατέβω στην πλατεία Συντάγματος να με φτύσετε ένας ένας, μία μία. Γιατί είμαι τόσο σίγουρος; Είμαι διότι όταν λέτε ‘συζητήσουμε’, εννοείεται θα αποκλείσετε όλους όσοι δεν συμφωνούν μαζί σας. Δεν θα συζητήσουμε όλοι και όλες, όχι, εσείς θα συζητήσετε, καθηγητές πανεπιστημίου, βουλευτές, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, καλά αμειβόμενα στελέχη της Αριστεράς, αριστεροί ανώτεροι και ανώτατοι υπάλληλοι του κρατικού μηχανισμού και άλλοι πολλοί. Οι ανένταχτοι, οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές, οι εργάτες οι εργάτριες θα αποκλειστούν δια ροπάλου! Επαναλαμβάνω για όσους και όσες νομίζουν ότι διάβασαν λάθος: δια ροπάλου.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στη διάγνωση κι ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο πως έχει διατυπωθεί. Να τι γράφει ακριβώς ο κ. Μπιτσάκης: Μετά τις εκλογές: Αν θέλουμε να μην μείνουμε νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος, τα οποία θα σαρώσει ενδεχομένως κάποιο κύμα ενός νέου κινήματος, ας σκεφτούμε: (Η φράση μετά τις εκλογές αναφέρεται δυο φορές, είναι σημαντική και γι’ αυτό την υπογραμμίζω: θα ψηφίσουμε τώρα αριστερά και όλα τα άλλα θα τα κάνουμε μετά τις εκλογές. Προς το παρόν, ανακωχή!). Η άποψη αυτή είναι συγκλονιστική: είμαστε νεκρά κατάλοιπα – υπάρχει το ενδεχόμενο να παραμείνουμε τέτοια – αν παραμείνουμε τέτοια ένα μελλοντικό κίνημα θα μας σαρώσει - δεν θέλουμε να μας σαρώσει – πρέπει να αλλάξουμε – εάν αλλάξουμε το κύμα του επερχόμενου κινήματος δεν θα μας σαρώσει – θα μπορέσουμε να το ελέγξουμε – θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Τι κάνει ο κ. Μπιτσάκης; Χρησιμοποιεί την διάγνωση του σαρώματος των απολιθωμάτων από ένα νέο κίνημα ως απειλή, ως φόβητρο για να πιέσει την ιστορική αριστερά να συζητήσει για να υπερβεί την μιζέρια και την αποσύνθεση. Ελπίζει ότι η κατάσταση αλλάζει. Πρόκειται περί ελπίδας, περί προσδοκίας. Αυτή την ελπίδα μπορούμε να την προσεγγίσουμε, να την αναλύσουμε επιστημονικά, κ. Μπιτσάκη; Το ρωτάω αυτό διότι μέμφεσαι την αριστερά επειδή δεν μπόρεσε να διατυπώσει μια επιστημονικά επεξεργασμένη θεμελίωση επεξεργασία μιας στρατηγικής ανασυγκρότησης, ελπίζεις όμως ότι ένας δημόσιος διάλογος ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες της αριστεράς ενδεχομένως θα κατέληγε σε μια κοινή, επιστημονικά θεμελειωμένη πρόταση διεξόδου. Ποια επιστήμη ή ποιες επιστήμες επικαλείσαι; Την κριτική της πολιτικής Οικονομίας; Τη πολιτική φιλοσοφία; Την κοινωνιολογία; Ελπίζεις αλλά αυτό το ενδεχομένως μου δίνει πολλή χαρά. Θεωρείς ότι πιθανόν να μην καταλήξει ο διάλογος σε μια κοινή πρόταση διεξόδου ή ίσως και να μην γίνει ποτέ.
Χαίρομαι που κάποιος από την αριστερά παραδέχεται ότι η αριστερά είναι νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος τα οποία θα σαρώσει ενδεχομένως κάποιο κύμα ενός νέου κινήματος. Θλίβομαι και απογοητεύομαι στο δια ταύτα. Η διάγνωση χρησιμοποιείται ως μπάμπουλας για να ανακόψει την αποχή των αριστερών φηφοφόρων. Θλίβομαι διότι ο κ. Μπιτσάκης ελπίζει ότι η αριστερά θα αλλάξει και δεν δεν θα σαρωθεί από το νέο κίνημα. Και θλίβομαι για τις προτάσεις που διατυπώνονται στο άρθρο: να επεξεργαστεί μια ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου από την κρίση, να πρωτοστατήσει στην οργάνωση της αντίστασης, να συζητήσει για τα αίτια της μιζέριας και τον τρόπο υπέρβασης της , να επιχειρήσει να αναζητήσει μέσα από τη δράση και τη θεωρητική συζήτηση την αλήθεια της αντικειμενικής πραγματικότητας. Με λίγα λόγια: πρώτα θα συζητήσουμε, θα αναζητήσουμε τα αίτια της μιζέριας, θα αναζητήσουμε την αλήθεια που αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, θα συντάξουμε επιστημονικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, θα συμφωνήσουμε (ενδεχομένως) και μετά θα ενωθούμε και μετά θα ανακόψουμε την επίθεση του Κυρίου καπιταλιστή.
Τι λέτε, Κύριε Μπιτσάκη, μέχρι το 2287 (μ. Χ.) θα έχει υπάρξει συμφωνία και ενότητα; Ενδεχομένως, ναι! Ενδεχομένως, όχι! Έχετε σκεφτεί μήπως μπορούμε να κόψουμε δρόμο μέσα στο χρόνο; Μπορούμε να κάνουμε κάτι απλό και σαφές; Γιατί να μην αντιστρέψουμε την διαδικασία και πρώτα να ενωθούμε, άρα και να δράσουμε, και μετά να συζητήσουμε; Και πάνω σε ποια βάση να ενωθούμε; Εάν ο σκοπός μας είναι ο ίδιος (μια άλλη κοινωνία που είναι εφικτή, σοσιαλιστική, κομμουνιστική), γιατί να μην ενωθούμε ταυτίζοντας τα λόγια με τα έργα, εκλαμβάνοντας το σκοπό ως σημείο εκκίνησης; Γιατί να μην ενωθούμε και η ενότητά μας να είναι η πρόταση για την κοινωνικική οργάνωση που επιδιώκουμε; Να ασκήσουμε την ισότητα και την ελευθερία, τον κομμουνισμό δηλαδή, εδώ και τώρα, ως οργάνωση της Αριστεράς. Να αυτοδιαλυθούμε και να οργανωθούμε από την αρχή ως μια ομοσπονδία αυτόνομων και ελεύθερα συνεργαζόμενων ομάδων πάσης φύσης (πολιτικές, καλλιτεχνικές, κοινωνικές, εκδοτικές, κλπ).
Θα μπορέσει η αριστερά να κάνει αυτό το άλμα προς το μέλλον; ΟΧΙ, ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΧΙ! Γιατί είσαι τόσο κατηγορηματικός και βέβαιος; Είμαι διότι εάν γίνει κάτι τέτοιο, οι Κύριοι της ιστορικής Αριστεράς θα χάσουν πολλά, πάρα πολλά. Θα χάσουν πλούτο, ισχύ και φήμη. Δεν θα παίρνουν αποφάσεις αυτοί, όπως σήμερα, αλλά τα ίδια τα μέλη κάθε ομάδας. Δεν θα γίνονται βουλευτές για δέκα και είκοσι χρόνια αλλά για λίγους μήνες και μόνο μια φορά. Είπαμε, θα ασκήσουμε την ελευθερία και την ισότητα! Όλα αυτά, οι Κύριοι της ιστορικής Αριστεράς τα ακούν και τους σηκώνεται η τρίχα από τη φρίκη. Φρίκη! Εφιάλτης! Το φάντασμα του κομμουνισμού ίπταται πάνω από τα κεφάλια τους!
Χαίρομαι που ολοένα και περισσότεροι στην αριστερά διαγιγνώσκουν ότι η αριστερά είναι νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος. Κατά συνέπεια, ο κατ’ εξοχήν εμφύλιος πόλεμος μεταξύ της ιστορικής αριστεράς και του νέου κινήματος αλλάζει τροπή. Ο συσχετισμός ισχύος μεταξύ των δύο Αριστερών, της ιστορικής κι αυτής του μέλλοντος, αλλάζει υπέρ της δεύτερης και οι Κύριοι της πρώτης αρχίσουν να το ψιλοψυλλιάζονται! Θα σας αφήσουμε να βγάλετε τα μάτια σας, να θάβετε ο ένας τον άλλον, να φυλλορροείτε. Ολοένα και πιο πολλοί θα σας εγκαταλείπουν. Προχωρείτε προς το κενό, θα σας ανοίξουμε το δρόμο.
Και όταν φτάσετε κοντά στο γκρεμό, θα φάτε μια κλοτσιά που θα είναι όλη δική σας.Εσείς θα κρατήσετε την Ηθική, εμείς την Ισχύ.
Ο κ. Μπιτσάκης καλεί τους αριστερούς να συζητήσουν για να ενωθούν και να υπερβούν τη μιζέρια αλλά μετα τις εκλογές, αφού πρώτα ψηφίσουν αριστερά. Η τελευταία πρότασή του: Εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές.
Και ο γκρεμός εδώ θα είναι μετά τις εκλογές, δεν θα πάει πουθενά. Κι εμείς, εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές! Όσο για την Κυριακή των εκλογών, εάν δεν βρέχει, θα πάμε με τα παιδιά στο βουνό ή στη θάλασσα. Εάν βρέχει, θα βρούμε καλή παρέα σε κάποιο ουζερί.
Εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές.
Εσμεράλδα η Αμεσοδημοκράτισσα
Αντισώματα
Σημ.axinosp:
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου