Κάθε πόλεμος...

... έχει τα θύματά του. Κι όσο είναι αυτός πιο φονικός τόσο πιο πολύ οι ηττημένοι δυσκολεύονται να μαζέψουν τους νεκρούς τους. Το πεδίο της μάχης μοιάζει με ένα απέραντο πλουσιοπάροχο τραπέζι για τις ύαινες που δεν αργούν να ξεπροβάλουν.

Τα θύματα...
... της οικονομικής κρίσης πληθαίνουν στην Αμερική. Και οι ύαινες μυρίστηκαν αίμα. Οι τράπεζες που ήταν οι πρωταίτιες της κρίσης βρήκαν έναν ακόμη τρόπο για να αποσπάσουν μερικά δολάρια παραπάνω από εκείνους που δεν τα έχουν: τους ανέργους. Η δημοσιογράφος Μπάρμπαρα Κέπελ εξηγεί πώς. Εδώ και δύο χρόνια, όσο πληθαίνουν οι άνεργοι τόσο οι αμερικανικές πολιτείες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τις καταβολές των επιδομάτων ανεργίας. Έτσι, οι τράπεζες τούς έκαναν μια ελκυστική πρόταση: «Εσείς θα μας στέλνετε τα χρήματα του ταμείου ανεργίας κι εμείς θα εκδίδουμε χρεωστικές κάρτες με τις οποίες οι απολυμένοι θα μπορούν να εισπράττουν τα επιδόματά τους». Οι πολιτείες εξοικονόμησαν έτσι το κόστος της εκτύπωσης και της ταχυδρόμησης των επιταγών. Μα αν αυτή η συμφωνία ήταν καλή για τις πολιτείες, ήταν ακόμη καλύτερη για τις τράπεζες: το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες υπολογίζει πως η Κεντρική Τράπεζα του Μιζούρι θα κερδίσει 6,3 εκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του έτους μόνο από αυτή τη δουλειά. Οι τραπεζίτες κερδίζουν από την εκμετάλλευση των κεφαλαίων του ταμείου ανεργίας, αλλά και από τις προμήθειες επί των αγορών που κάνουν οι άνεργοι με τις χρεωστικές κάρτες (2%-3% ανά συναλλαγή). Οι ύαινες μπορούν να ζήσουν ακόμη και από τις σάρκες των πεθαμένων.

Σαν τραγικός...
... χρονικογράφος αυτού του άνισου πολέμου, ο Δημοκρατικός βουλευτής Ντένις Κιούσινιτς δήλωσε τις προάλλες: «Ο ταξικός πόλεμος έληξε. Χάσαμε. Αυτή την αναγγελία έχω να κάνω σήμερα. Οι εργαζόμενοι έχασαν. Η μεσαία τάξη έχασε». Η συγκλονιστική δήλωση του Κιούσινιτς, που είναι πρόεδρος της επιτροπής εσωτερικής πολιτικής του Κογκρέσου, έγινε καθώς ανακοινωνόταν ότι η ανεργία στις ΗΠΑ είχε φτάσει στο 10%, σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008 που συνέτριψε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. «Ελάτε στην πατρίδα μου το Κλίβελαντ. Και θα σας δείξω εκεί τι πάει να πει ταξικός πόλεμος. Θα σας δείξω ερειπωμένες γειτονιές. Θα σας δείξω επιχειρήσεις που έκλεισαν επειδή στέρεψαν τα κεφάλαια». Ο Κιούσινιτς, μία από τις ελάχιστες προοδευτικές εξαιρέσεις του Κογκρέσου, που οι Δημοκρατικοί δεν τον προτίμησαν όταν διεκδίκησε δύο φορές το χρίσμα τους για την προεδρία της χώρας, έριξε στο κυβερνητικό σχέδιο για τη διάσωση των τραπεζών την ευθύνη για την όξυνση των ανισοτήτων στις ΗΠΑ. «Μπορείτε να λέτε πως σταθεροποίησε την αμερικανική οικονομία», είπε. «Αυτό που βλέπω εγώ, είναι πως σταθεροποίησε τη Γουόλ Στριτ, τις αγορές και τις τράπεζες».

Η ανεργία...
... δεν είναι τα απόνερα της κρίσης. Είναι το τίμημα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για να ξαναπάρει μπροστά η πολεμική μηχανή της εκμετάλλευσης.