Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).
Είτε θα πετύχουμε και θα πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, είτε θα χαθούμε για αιώνες στις πατρίδες των άλλων και των υπερκρατικών διεθνών οργανισμών, τις νέες αυτοκρατορίες.Εδώ που φθάσαμε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες μας.
Όσο περνούν οι εβδομάδες η κατάστασή μας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή.
Μέχρι την Εξέγερση
Δεν σας θέλει ο λαός ελικόπτερα και μπρος
''Σκλάβος είναι αυτός που ελπίζει ότι θα έρθουν να τον ελευθερώσουν''
Έζρα Πάουντ 1885 – 1972
Τρίτη 9 Μαρτίου 2010
Νίκη του ταξικού εργατικού κινήματος
To κύμα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης, και ο ανυποχώρητος αγώνας του σωματείου βιβλιοϋπαλλήλων έφεραν αποτελέσματα.
Η εργοδοσία του εκδοτικού οίκου «Αγρα» αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ανακαλέσει την εκδικητική απόλυση του αγωνιστή – συνδικαλιστή Ντίνου Παλαιστίδη.
Εχει μια ιδιαίτερη σημασία αυτή η νίκη του εργατικού κινήματος. Η κλιμάκωση του αγώνα, η ταξική αλληλεγγύη και οι μορφές πάλης που ακολουθήθηκαν ανάγκασε την εργοδοσία να υποχωρήσει. Η ανυποχώρητη στάση της, όπως και οι μεθοδεύσεις της (επιστράτευσε πλειάδα «διανοουμένων» να υποστηρίξουν ενυπόγραφα την στάση της εργοδοσίας) έπεσαν στο κενό.
Η δικαίωση του Ντίνου Παλαιστίδη αποτελεί μια νίκη του ταξικού κινήματος. Δείχνει ότι η ασυδοσία και η αυθαιρεσία που διακρίνει τα αφεντικά δεν μπορεί να περάσει όταν απέναντι της ορθωθεί ένα ασυμβίβαστο ταξικό εργατικό μέτωπο.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html
Σημ.axinosp: Πάντα τέτοια !!
Η εργοδοσία του εκδοτικού οίκου «Αγρα» αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ανακαλέσει την εκδικητική απόλυση του αγωνιστή – συνδικαλιστή Ντίνου Παλαιστίδη.
Εχει μια ιδιαίτερη σημασία αυτή η νίκη του εργατικού κινήματος. Η κλιμάκωση του αγώνα, η ταξική αλληλεγγύη και οι μορφές πάλης που ακολουθήθηκαν ανάγκασε την εργοδοσία να υποχωρήσει. Η ανυποχώρητη στάση της, όπως και οι μεθοδεύσεις της (επιστράτευσε πλειάδα «διανοουμένων» να υποστηρίξουν ενυπόγραφα την στάση της εργοδοσίας) έπεσαν στο κενό.
Η δικαίωση του Ντίνου Παλαιστίδη αποτελεί μια νίκη του ταξικού κινήματος. Δείχνει ότι η ασυδοσία και η αυθαιρεσία που διακρίνει τα αφεντικά δεν μπορεί να περάσει όταν απέναντι της ορθωθεί ένα ασυμβίβαστο ταξικό εργατικό μέτωπο.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html
Σημ.axinosp: Πάντα τέτοια !!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου