Για να δει...

...κανείς φέτος βρετανό τουρίστα σε ελληνική παραλία, µάλλον θα πρέπει να τον ψάξει µε κιάλι. Πάνε πια οι παλιές καλές ηµέρες της σίγουρης δουλειάς και του καλού µισθού, που έκαναν τα µέλη της σεβαστής βρετανικής µεσαίας τάξης να εξαφανίζονται ολόκληρο τον Αύγουστο.

Οι πολιτικοί...
...βέβαια εξακολουθούν να µιλάνε για τη µεσαία τάξη σαν να είναι ακόµη µια σταθερή, ασφαλής και συνεκτική κοινωνική οµάδα. Υποθέτουν µάλιστα πως αυξάνει σε αριθµό και επιρροή. Τώρα είµαστε όλοι µια µεσαία τάξη, διαβάζαµε χρόνια τώρα στις βρετανικές εφηµερίδες, καθώς «η µεσαία τάξη ξεπρόβαλλε σαν ανερχόµενη δύναµη, ακόµη και σαν νικήτρια του ταξικού πολέµου», γράφουν ο Σάιµον Γκαν και η Ρέιτσελ Μπελ στο βιβλίο τους «Η άνοδος και η πτώση της µεσαίας τάξης». Οµως, στο τελευταίο κεφάλαιο καταλήγουν στο συµπέρασµα πως από τότε που η Μάργκαρετ Θάτσερ άνοιξε και παρέδωσε τα κατ' εξοχήν επαγγέλµατα της µεσαίας τάξης στις δυνάµεις της αγοράς, ελάχιστα µέλη της έµειναν ανεπηρέαστα. Σιγά σιγά η εργασία έγινε για τη µεσαία τάξη το ίδιο προβληµατική όσο ήταν και για την εργατική τάξη. Και η οικονοµική κρίση έδωσε τη χαριστική βολή. «Σήµερα έχουµε µια πολύ ρευστή µεσαία τάξη», λέει ο Σάιµον Γκαν. «Ελάχιστοι άνθρωποι πια ελπίζουν να κάνουν την ίδια δουλειά σε όλη τους τη ζωή. Αγωνίζονται συνεχώς». Αλλά δεν είναι µόνο η δουλειά, όπως επισηµαίνει ο Αντι Μπέκετ στην εφηµε ρίδα «Γκάρντιαν». Εχει πληγεί ολόκληρος ο παραδοσιακός τρόπος ζωής της µεσαίας τάξης. Η αποταµίευση των µελών της υπονοµεύεται από τα χαµηλά επιτόκια και τα ασταθή χρηµατιστήρια. Η επιθυµία της απόκτησης ενός σπιτιού αναστέλλεται από την ακρίβεια. Το όνειρο µιας καλής συνταξιοδότησης υποσκάπτεται από τα άδεια Ταµεία. Στο τραπέζι, τα έτοιµα και φθηνά φαγητά του σούπερ µάρκετ αντικαθιστούν την παραδοσιακή κουζίνα. Ακόµη και η ψυχαγωγία περιορίζεται στο τηλεοπτικό «Βρετανία έχεις ταλέντο».

Η κατάσταση...
...δεν είναι διαφορετική στην Αµερική. Σαν τραγικός χρονικογράφος ενός άνισου πολέµου, ο Δηµοκρατικός βουλευτής Ντένις Κιούσινιτς δήλωνε πέρυσι πως η αµερικανική µεσαία τάξη είναι η µεγάλη χαµένη του ταξικού πολέµου µε τους τραπεζίτες. Και ο ιστορικός Τόνι Τζουντ διαπίστωνε πως µετά τη Θάτσερ, τον Ρίγκαν και την οικονοµική κρίση, «σε όλες τις δυτικές κοινωνίες η µεσαία τάξη είναι σήµερα το εύκολο θύµα κάθε λιτού προϋπολογισµού». Γι΄αυτό είναι σήµερα αξιοθρήνητες οι κυβερνήσεις της λιτότητας. Ελπίζουν να γλιτώσουν το τοµάρι τους, µολονότι έχουν πριονίσει το µοναδικό κλαδί που πάντα στηρίζονταν πάνω του: τη µεσαία τάξη.

Οι ελπίδες τους...
...είναι καταδικασµένες. Στα καλά χρόνια, όσο άκµαζε η µεσαία τάξη, αυτές οι κυβερνήσεις µας έλεγαν ότι η εργατική τάξη έχει εξαφανιστεί. Τώρα η µεσαία τάξη διαλύεται. Και όπως λέει ο κοινωνιολόγος Ρίτσαρντ Σένετ, «βρισκόµαστε µόνο στην αρχή». Οταν ακουστεί η κραυγή «Προδοσία!», το βέβαιο είναι πως η µεσαία τάξη θα ξέρει προς τα πού να στρέψει το κεφάλι της.
Τα Νέα