Ενώ ο Ομπάμα δίνει διαδοχικές μάχες εντός και εκτός συνόρων, η κρίση στην αγορά εργασίας απειλεί την κοινωνική συνοχή, ειδικά σε πολιτείες που τελούν υπό οικονομική κατάρρευση.Mικρή αποδείχτηκε η ανάσα που πήρε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, μετά τη ψήφιση του νομοσχεδίου για την Υγεία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, καθώς τα νέα από το μέτωπο της οικονομίας μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι.
Η ανεργία τον Οκτώβριο έφτασε στο 10,2%, για πρώτη φορά από τον Απρίλιο του 1983. Ομως, το νούμερο αυτό δεν «λέει» όλη την αλήθεια: από το ποσοστό έχουν εξαιρεθεί οι άνεργοι που έχουν απελπιστεί και δεν ψάχνουν για δουλειά, καθώς και όσοι υποαπασχολούνται, οπότε το πραγματικό νούμερο εκτιμάται ότι φτάνει το 17%.
Επίσης, το 10,2% δεν «λέει» πως το 35% όλων των ανέργων -άνδρες και γυναίκες- ψάχνουν για δουλειά περισσότερους από 6 μήνες και πως το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων είναι οι νέοι έως 30 ετών.
Αλλά κι όσοι δεν είναι άνεργοι, έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με συρρικνωμένα ωράρια που συνεπάγονται μειωμένες αποδοχές, ενώ ήδη η ήττα των Δημοκρατικών στις πολιτείες της Βιρτζίνια και Νιου Τζέρσεϊ (εκλέχτηκαν Ρεπουμπλικανοί κυβερνήτες), τις οποίες ο Ομπάμα είχε κερδίσει εύκολα στις προεδρικές του 2008, συνδέεται με την απαισιοδοξία που αισθάνονται οι Αμερικανοί για την πορεία της οικονομίας. Και ο Λευκός Οίκος για να προλάβει τα χειρότερα, αποφάσισε την παράταση καταβολής επιδομάτων ανεργίας σε πολιτείες με υψηλή ανεργία.
Αργοπεθαίνει
Σε όλη τη χώρα όμως, από την άλλοτε «χρυσή» Καλιφόρνια που ζει στο χείλος της χρεοκοπίας, στο λαμπερό Λας Βέγκας και στο Ντιτρόιτ, έδρα της άλλοτε κραταιής αυτοκινητοβιομηχανίας, όσοι ζουν με κουπόνια φαγητού και ζεσταίνονται με καυσόξυλα, αντιμετωπίζουν την οικονομική ύφεση σαν μία φωτιά που καταστρέφει τις θέσεις εργασίας και τις οικονομίες τους.
Το Ντιτρόιτ είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλης που αργοπεθαίνει. Η πόλη, όπου εδρεύουν οι «Τρεις Μεγάλες», δηλαδή οι αυτοκινητοβιομηχανίες General Motors, Ford και Chrysler, υπήρξε συνώνυμη του αμερικανικού ονείρου. Τη δεκαετία του '50, οι κάτοικοί της διέθεταν μεγάλα αυτοκίνητα, σπίτια, ψώνιζαν σε εντυπωσιακά καταστήματα και είχαν το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα στις ΗΠΑ.
Σήμερα η πόλη έχει συρρικνωθεί στις 900.000 από 2,5 εκατ., η ανεργία κυμαίνεται στο 29%, ενώ το 21,7% των οικογενειών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Σε ορισμένα προάστια, τα σπίτια πουλιούνται φθηνότερα από ένα αυτοκίνητο, με τη μέση τιμή αγοράς να μην ξεπερνάει τα 7.500 δολάρια. Κι όμως, κανείς δεν αγοράζει.
Σε πρόσφατη δημοπρασία 9.000 κατασχεμένων σπιτιών, μόλις το 1/5 βρήκε αγοραστές. Ολοένα και περισσότεροι βασίζονται στο φαγητό που προσφέρουν δωρεάν διάφορες οργανώσεις, όπως η Τράπεζα Φαγητού Γκλίνερς, που τους τελευταίους 12 μήνες έχει διαθέσει 14.000 τόνους φαγητού ακόμα και σε ανθρώπους οι οποίοι πριν από λίγο καιρό στήριζαν το έργο της.
ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ
Η Καλιφόρνια έχει το μεγαλύτερο έλλειμμα σ’ όλη τη χώρα. Φτάνει τα 24 δισ. δολάρια και ήδη πληρώνει με κουπόνια πολλές από τις υποχρεώσεις της. Το ποσοστό φτώχειας φτάνει το 13%, ενώ το ποσοστό ανεργίας είναι 11%.
Στη μικρή πόλη Εκλκχάρτ της Ιντιάνα, την οποία ο Ομπάμα έχει επισκεφτεί 4 φορές σε 15 μήνες και τη χρησιμοποιεί ως παράδειγμα της κρίσης που βιώνουν οι μεσοδυτικές πολιτείες, η ανεργία είναι υψηλότερη του 15% και σχεδόν οι μισοί κάτοικοί της παίρνουν κουπόνια φαγητού για να τραφούν.
ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ
Η κρίση χτύπησε και τον τζόγο
Το Λας Βέγκας, η πόλη του τζόγου, των λαμπερών φώτων νέον και των υπερπολυτελών ξενοδοχείων, μαστίζεται επίσης από την οικονομική κρίση. Η πόλη που εξαπλώθηκε όσο καμία -το 1980 είχε 460.000 κατοίκους για να φτάσει σήμερα τα 2 εκατομμύρια- γνώρισε τεράστιο οικοδομικό οργασμό. Χτίστηκαν χιλιάδες κατοικίες, ξενοδοχεία και καζίνο.
Ορισμένα από τα νέα υπερπολυτελή καζίνο-ξενοδοχεία που κατασκευάστηκαν, διαθέτουν 2.000, 3.000 ή ακόμα και 4.000 δωμάτια, η πληρότητά τους όμως δεν ξεπερνάει το 72%, τη μικρότερη δεκαετιών. Για τον λόγο αυτό, πολυτελή ξενοδοχεία προσφέρουν δωμάτια των 500 δολαρίων, για 100 δολάρια, ενώ μια διαμονή μεσοβδόμαδα σε πεντάστερο ξενοδοχείο, μπορεί να στοιχίσει μόλις δώσει 22 δολάρια τη βραδιά.
Οι ιδιοκτήτες των καζίνων δανείστηκαν τεράστια ποσά για να χτίσουν ξενοδοχεία, βασιζόμενοι στα κέρδη των τυχερών παιχνιδιών. Από το καλοκαίρι του 2008 ωστόσο, τα έσοδά τους έχουν υποχωρήσει κατά 10%, αφού είχαν ήδη περιοριστεί κατά 25% τους μήνες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, οπότε αδυνατούν πλέον να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και ξεπουλούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το ξενοδοχείο «Νησί του Θησαυρού», το οποίο εκποίησε η εταιρεία καζίνο MGM Mirage, χρειάστηκε ενάμισι εκατ. δολάρια για να χτιστεί το κάθε δωμάτιο και ο νέος του ιδιοκτήτης αγόρασε το καθένα 225.000 δολάρια.
Παράλληλα, η Νεβάδα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό κατασχέσεων κατοικιών στη χώρα, ενώ οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει περίπου κατά 50% και η ανεργία κυμαίνεται στο 13%.
Χρυσούλα Κατσαρού
katsarou@pegasus.gr
ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
Οι προφητείες προσγειώνουν το αμερικανικό... γεράκι
Oπως τόσες άλλες αυτοκρατορίες στο παρελθόν (η Ρωμαϊκή, η Βυζαντινή, η Οθωμανική, η Βρετανική), έτσι και η αυτοκρατορία των ΗΠΑ πρόκειται στο (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον να γίνει «συντρίμμια, κομμάτια». Θύμα (και αυτή) της ιστορικής νομοτέλειας που θέλει «ό,τι αρχίζει ωραίο να τελειώνει με πόνο», η κυρίαρχη μετά το 1945 αμερικανική δυναστεία, η επονομαζόμενη «Pax Americana», θα έχει πάψει να διαφεντεύει τις τύχες του κόσμου μέχρι το... 2025.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν απλώς διακαή πόθο ηγετών όπως οι Τσάβες και Αχμαντινετζάντ, αλλά πρόβλεψη της ίδιας της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών. Τον Νοέμβριο του 2008 και ενώ ολόκληρη η υφήλιος πανηγύριζε την εκλογή του Ομπάμα στην προεδρία, το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών (NIC), αρχή υπεύθυνη για τον σχεδιασμό και την εκπόνηση μακροπρόθεσμων στρατηγικών εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, δημοσίευσε έκθεση με την ονομασία «Παγκόσμιες Τάσεις 2025: Ενας Μεταμορφωμένος Κόσμος».
Στις σελίδες αυτής, οι ειδικοί προέβλεπαν μετά «σχετικής βεβαιότητας» πως οι ημέρες της αμερικανικής αυτοκρατορίας είναι μετρημένες, καθώς η στρατιωτική ισχύς και η διπλωματική επιρροή της προβλέπεται να μειωθούν σημαντικά τα επόμενα 15 χρόνια, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να καταστούν «λιγότερο κυρίαρχες» σε αντίθεση με άλλες αναδυόμενες υπερδυνάμεις (Κίνα, Ινδία).
Σήμερα, ακριβώς έναν χρόνο μετά τη δημοσίευση της εν λόγω έκθεσης, τα δεδομένα για τις ΗΠΑ μοιάζουν... περισσότερο δυσοίωνα. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Αμερικανός Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων (σε πανεπιστήμια της Μασαχουσέτης), αναλυτής (για την πολιτική επιθεώρηση «The Nation») και συγγραφέας Μάικλ Κλερ, ο οποίος παρουσιάζει πρόσφατες «ενδείξεις» πως το 2025 ενδεχομένως να έρθει νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Από τους G7 στους G20. Στο πλαίσιο της συνόδου του G20, η οποία έλαβε χώρα στα τέλη του Σεπτέμβρη στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, οι ηγέτες των 7 πλουσιότερων χωρών (G7) συμφώνησαν να μετακυλίσουν τη μέχρι τότε δική τους ευθύνη επίβλεψης/διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομίας στην περισσότερο ευρεία G20 (κοινώς στα χέρια νέων παιχτών όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία), κίνηση (ενδεικτική της αποδυνάμωσης των ΗΠΑ, σύμφωνα με τους «Financial Times»), η οποία «σηματοδοτεί μια μετακίνηση των κινητήριων μοχλών της παγκόσμιας οικονομίας από τη Δύση σε Νότο και Ανατολή».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
gskafidas@pegasus.gr
Moναχική υπερδύναμη
Τα «σημάδια» της αποδυνάμωσης
Αναφορικά με τον περιορισμό των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν, η Ουάσιγκτον δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει υποστήριξη εκ μέρους της Ρωσίας και της Κίνας.
Υποχωρώντας στις ρωσικές πιέσεις, ο Ομπάμα έστειλε τον περασμένο Σεπτέμβρη στο καλάθι των αχρήστων την προγραμματισμένη για εγκατάσταση στην Αν. Ευρώπη αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα, οι Ρώσοι ωστόσο από τη μεριά τους δεν ανταπέδωσαν το «δώρο».
«Αντιπαραγωγικές» σύμφωνα με τον ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ και «πρώιμες» σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Πούτιν, οι προωθούμενες από τις ΗΠΑ κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης απαξιώθηκαν από τη ρωσική πλευρά στα μέσα του Οκτώβρη.
Σύσφιγξη σχέσεων Κίνας - Ιράν
Η Κίνα από την άλλη όχι μόνο δεν παίρνει θέση ενάντια στο Ιράν, αλλά αντιθέτως ενδυναμώνει τους ενεργειακούς, εμπορικούς και πολιτικούς δεσμούς της με την Τεχεράνη, τακτική την οποία υπερασπίστηκε ο Κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Ζιαμπάο μετά τη συνάντηση που είχε στις 15 Οκτωβρίου στο Πεκίνο με τον πρώτο αντιπρόεδρο του Ιράν, Μοχάμεντ Ρεζά Ραχιμί. Σύμφωνα, μάλιστα, με πρόσφατο δημοσίευμα των «Financial Times», η Κίνα τροφοδοτεί το Ιράν με 30.000-40.000 βαρέλια πετρελαίου ημερησίως.
Υπενθυμίζεται πως μέσα στο 2009, οι δύο χώρες υπέγραψαν δύο συμφωνίες, μία (ύψους 1,76 δισ. δολάρια) για την ανάπτυξη πετρελαϊκού κοιτάσματος στο Δυτικό Ιράν και μία (ύψους 3,39 δισ. δολ.) για την παραγωγή υγρού φυσικού αερίου στα νότια της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Πέρα από την Κίνα, γέφυρες συνεργασίας με το Ιράν ρίχνει τελευταία και η Τουρκία. Πριν από μερικές ημέρες, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν βρέθηκε στην Τεχεράνη όπου υπέγραψε ενεργειακές συμφωνίες και ανακοίνωσε σχέδια για αύξηση του ύψους των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών από 10,3 δισ. δολ. που είναι σήμερα στα 20 δισ. δολ. μέχρι το 2011.
Αβοήθητες στο Αφγανιστάν
Η Ουάσιγκτον έχει αποτύχει παταγωδώς στην προσπάθειά της να πείσει τους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους της (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία) να στείλουν περισσότερα στρατεύματα στο Αφγανιστάν.
Ακόμη και η Βρετανία, ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη, το καλύτερο που κατάφερε να υποσχεθεί (διά στόματος Γκόρντον Μπράουν στις 14/10) ήταν την υπό προϋποθέσεις (μόνο εάν και οι άλλοι Ευρωπαίοι ανανεώσουν τη συνδρομή τους στον πόλεμο) αποστολή επιπλέον... 500 Βρετανών στρατιωτών.
Εάν προσθέσει κανείς και τις ακόμη ανοιχτές πληγές των ΗΠΑ τόσο στο εσωτερικό (οικονομία, υγεία) όσο και στο εξωτερικό (Αφγανιστάν, Ιράκ), αντιλαμβάνεται πως πράγματι η αυτοκρατορία σιγά σιγά κάνει τον κύκλο της.
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Σχέδια... απεξάρτησης
Οι Αραβες πετρελαιάδες του Περσικού φέρονται να μεθοδεύουν σε μυστικές συναντήσεις με Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Βραζιλία και Γαλλία την πλήρη «απεξάρτηση» των αγοραπωλησιών πετρελαίου από το δολάριο και την αντικατάσταση του με ένα «καλάθι» εθνικών νομισμάτων (γεν, γουάν, ευρώ κ.ά.), ενώ σε ανάλογο τόνο, ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας είχε ζητήσει τον περασμένο Μάρτη τη δημιουργία ενός νέου αποθεματικού νομίσματος στη θέση του δολαρίου.
Τέτοιου τύπου συνομιλίες λέγεται πως έγιναν τον περασμένο Ιούνιο στη Ρωσία, στο πλαίσιο της 1ης διάσκεψης κορυφής μιας άτυπης ένωσης ονόματι BRIC (αποτελούμενης από τις 4 μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη: Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα), αποστολή της οποίας είναι «η δημιουργία των συνθηκών για μια περισσότερο δίκαιη διεθνή τάξη».
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=8314855
http://ciaoant1.blogspot.com/2009/11/update-151109.html
Σημ.axinosp: Η Αμερική δυστυχώς υπάρχει ακόμη γιατί την στηρίζει η Ευρώπη. Εφόσον η Ευρώπη δεν επιστρέφει τα τρις. δολάρια που κατέχει , πολύ περισσότερα από Κίνα και Ρωσία μαζί, θα συνεχίζουμε να βλέπουμε αυτό το θέαμα της πληγωμένης ύαινας που γρυλίζει και γαυγίζει μιας και ο κλοιός γύρω της από τις άλλες νεότερες ύαινες σφίγγει. Τα γιουσουφάκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας περιμένουν να γίνει η κίνηση αυτή, δηλαδή του αδειάσματος των αποθεματικών σε δολάρια, όταν τα Αφεντικά τους από την Αμερική θα έχουν μεταφέρει όλο το χρυσό που διαθέτουν οι ΗΠΑ σε ασφαλέστερο μέρος που έχουν αποφασίσει ΑΥΤΟΙ. Ποιοι είναι ΑΥΤΟΙ , μα φυσικοί οι δέκα Τραπεζίτες που δημιούργησαν την FED στις αρχές του 20ου αιώνα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου