ZEZA ZHKOY
Ο Βλαντιμίρ Λένιν, ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Μαρκ Ριτς, όλοι βρήκαν καταφύγιο στην Ελβετία. Το ίδιο έκανε και ο Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος νόμιζε ότι βρισκόταν σε ασφαλές μέρος, έως ότου συνελήφθη στη Ζυρίχη με την κατηγορία βιασμού ανήλικης στις ΗΠΑ, το 1977. Η Ελβετία είχε απόλυτο δίκιο να συλλάβει τον Πολάνσκι.
Η φήμη της ως «ασφαλούς λιμένος» δεν είναι πλέον αυτή που ήταν κάποτε, την εποχή που ζητούσαν εκεί πολιτικό άσυλο προσωπικότητες όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, που εγκατέλειψε τις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950 λόγω του μακαρθισμού.
Με την Ελβετία, ωστόσο, ήταν συνδεδεμένη κάποια ασφάλεια. Ο Πολάνσκι ήταν ένας από αυτούς που ένιωθαν εκεί ασφαλείς. Πλήρωνε ακόμη και φόρους 1,5 εκατ. δολαρίων για το «σαλέ» του στα ελβετικά βουνά, στην περιοχή του Γκστάαντ, που είχε αγοράσει το 2006. Αυτό έγινε ένα χρόνο μετά την έκδοση διεθνούς εντάλματος για τη σύλληψή του.
Κατά παρόμοιο τρόπο, χιλιάδες Αμερικανοί υπήκοοι, πελάτες του τραπεζικού κολοσσού UBS, είχαν λάβει διαβεβαιώσεις ότι οι αμερικανικές φορολογικές αρχές εισοδήματος (Internal Revenue Services) δεν θα ελάμβαναν ποτέ γνώση για το ύψος των λογαριασμών τους, που διατηρούσαν στο εν λόγω τραπεζικό ίδρυμα, ή και σε άλλες ελβετικές τράπεζες. Η UBS άντεξε μετά από αγώνα μποξ 15 γύρων μεταξύ ΗΠΑ και Ελβετίας. Τόσο η διοίκηση του ομίλου, όσο και η κυβέρνηση της χώρας υπέστησαν αφόρητες πιέσεις από τις αμερικανικές δικαστικές αρχές για την αποκάλυψη της ταυτότητας 13.000 πελατών της UBS, ύποπτων για φοροδιαφυγή έως και 20 δισ. δολαρίων.
Μετά από σειρά διαπραγματεύσεων, η UBS παρέδωσε λίστα με 4.400 ονόματα και κατέβαλε το ποσό των 780 εκατ. δολαρίων στο πλαίσιο συμβιβαστικής λύσης. Αλλά, η «περιέργεια» των ΗΠΑ δεν εξαντλήθηκε, ζητώντας την εκχώρηση περισσότερων πληροφοριών. Μάλιστα, η σύλληψη του Ρομάν Πολάνσκι στη Ζυρίχη με εκκρεμότητα ένταλμα έκδοσης κρατούμενου από δικαστήριο του Λος Αντζελες ερμηνεύτηκε ως μια μορφή συμβιβασμού μεταξύ ΗΠΑ και Ελβετίας, η οποία αρνείται να συμβιβάσει το καθεστώς τραπεζικού απορρήτου παρά μόνον για μεμονωμένες καταστάσεις.
Οι εποχές αυτές ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Η Ελβετία δεν μπορεί να κρύβεται πια πίσω από την τόσο αγαπητή της «ουδετερότητα» ή τη δέσμευσή της στο τραπεζικό απόρρητο, τις δύο ηθικές αρχές που τώρα δέχονται επιθέσεις από τον έξω κόσμο.
Η διεθνής οικονομική κρίση στάθηκε αιτία που εκδηλώθηκαν πιέσεις στους φορολογικούς παραδείσους. Η Ελβετία συγκαταλέγεται στις off-shore («υπεράκτιες») χώρες που συγκεντρώνουν το 27% των ιδιωτικών κεφαλαίων και λόγω αυτού του γεγονότος είναι η πιο ευάλωτη.
Η νομοθεσία της είχε μέχρι τώρα «παραθυράκια» για τους φοροφυγάδες. Ολοι οι πλούσιοι ανά τον κόσμο γνωρίζουν ότι η φοροδιαφυγή στη χώρα αυτή δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα, αλλά μία παράβαση διοικητικής υφής.
Ρωτήστε τώρα και τους 1.500 Γερμανούς με τραπεζικούς λογαριασμούς -ύψους 300 δισ. ευρώ, όπως υπολογίζονται από τα γερμανικά μίντια, δηλαδή όσο και το αστρονομικό χρέος της Ελλάδος- που είναι ύποπτοι για φοροδιαφυγή στη Γερμανία. Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ αποφασισμένη να πατάξει τη φοροδιαφυγή έχει κινήσει θεούς και δαίμονες για να αποκτήσει τα συγκεκριμένα δεδομένα που αφορούν αυτούς τους λογαριασμούς. Και αποφάσισε να τα αγοράσει πληρώνοντας 2,5 εκατ. ευρώ σε αγνώστου ταυτότητος πληροφοριοδότη! Τα στοιχεία έχουν κλαπεί από τρεις τράπεζες και εκφράζονται προβληματισμοί μήπως η πιθανή αγορά τους συνιστά κλοπή δεδομένων. Αυτό ισχυρίζεται πάντως η Ελβετία, με την πρόεδρο Ντόρις Λόιτχαρτ να χαρακτηρίζει «ύπουλη τη χρήση παράνομων δεδομένων από ένα κράτος που λειτουργεί υπό τον κανόνα δικαίου».
Ξαναρωτήστε και τους Ελληνες που διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία. Από τους πλέον πιστούς πελάτες των ελβετικών τραπεζών με λογαριασμούς που προστατεύονται από το περιβόητο απόρρητο -των μυστικών αριθμημένων εννοείται- που σπάει μόνο σε πολύ αυστηρά πλαίσια που επιβάλλονται για να διαλευκανθεί η κατάχρηση λογαριασμών Eβραίων από τους θεματοφύλακες τραπεζίτες τους επί Xίτλερ. Η πλειοψηφία των λογαριασμών των λοιπών Ευρωπαίων είναι μικρομεσαίοι, δηλαδή ονομαστικοί, άρα περιορισμένης εμπιστευτικότητας στην ουσία. Bέβαια, η Eλβετία είναι ούτως ή άλλως γεμάτη Eλληνες, άρα ποιος μπορεί να μιλήσει για απόρρητο... Πάντως, σήμερα ακμάζουν άλλοι φορολογικοί παράδεισοι όχι μόνο για τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά κυρίως για εταιρείες χαρτοφυλακίου που προστατεύουν τα πανάκριβα ακίνητα από την επιδρομή των φορολογικών αρχών.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_07/02/2010_389836
Σημ.axinosp:Πάει χάλασε και η Ελβετία !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου