Θα σας πούμε ένα παραμύθι σαν το παλιό καλό καιρό, τώρα αν αυτό το παραμύθι είναι αλήθεια ή ψέματα, εσείς θα το κρίνετε μιας και από ψέματα έχετε χορτάσει αυτόν τον καιρό με τους πολιτικούς μας.
Μια φορά και ένα καιρό ήτανε μια πόλη, που κάποτε ήταν όμορφη, ποιητές την αγάπησαν και την εξύμνησαν «Διαμαντόπετρα» , «χαρά της γης και της αυγής, μικρό γαλάζιο κρίνο» την έλεγαν με λέξεις που δήλωναν αγάπη και λατρεία γι’ αυτή την πόλη.
Την πόλη που εδώ και μερικές δεκαετίες αντί να την αγγίζουν χέρια αγάπης και σεβασμού, και πάνω της, να ζουν οι άνθρωποι σε αρμονία με την φύση, την ξέσκιζαν οι μπουλντόζες με τα Κομματικά και Πολιτικά συμφέροντα, για να φτιάξουν την Πόλη Τερατούργημα που ζούμε σήμερα.
Μια πόλη χωρίς πράσινο μόνο τσιμέντο και άσφαλτο μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι.
Κάποια πουλιά διαβατάρικα την διαπερνούσαν βράδυ με μικρές στάσεις στους λόφους της και το ξημέρωμα χάνοντας στην ενδοχώρα μην αντέχοντας να ζήσουν στην αφιλόξενη πόλη αυτή.
Ήρθε όμως κάποια στιγμή που οι κάτοικοι αυτής της πόλης άρχισαν να φωνάζουν, να παρακαλούν, να απαιτούν, να ικετεύουν τους Πολιτικούς να κάνουν κάτι, μην αντέχοντας άλλο αυτήν την κατάσταση.
Αυτοί το μόνο που ήξεραν είναι να βουλώνουν στόματα με προσλήψεις σε κάθε πιθανή και απίθανη υπηρεσία του Δημοσίου, για να μπορούν μετά ανενόχλητοι να κάνουν την δουλειά τους όπως αυτοί ήξεραν και φυσικά αυτοί μιλούσαν για δουλειές δισεκατομμυρίων
Όσο ο κόσμος φώναζε, τόσο προσλαμβάνανε οι Πολιτικοί , γιατί και οι καινούργιοι που είχαν προσλάβει παλαιότερα άρχιζαν και αυτοί να φωνάζουν για αυτή την κατάσταση.
Ήρθε κάποια στιγμή που οι Πολιτικοί, με τις επιλογές τους, έριξαν το καράβι στα βράχια μιας και αυτό ήταν αναμενόμενο με την διακυβέρνηση που έκαναν τα Λαμόγια αυτά.
Για να σωθούν από την κατακραυγή του κόσμου και να αποφύγουν την χρεοκοπία και την στάση πληρωμών κάλεσαν το ΔΝΤ, μαζί με την ΕΕ να αναλάβουν την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας . Σε 5 μάλιστα ζωτικής σημασίας υπουργεία η Τρόικα ΔΝΤ –ΕΕ έκανε απευθείας κουμάντο αυτής της χώρας.
Οι Δανειστές χτυπούσαν την πόρτα ζητώντας τα λεφτά τους πίσω. Οι Τραπεζίτες είχαν δέσει με το βρόγχο του χρέους αυτή την χώρα και μάλιστα οι Δυτικές κυβερνήσεις πιστά φερέφωνα τους απειλούσαν συνεχώς, φώναζαν και λοιδορούσαν αυτή την χώρα και αυτή την πόλη που τόσα και τόσα προσέφερε στο Δυτικό πολιτισμό χωρίς να ζητήσει από αυτούς ούτε μια δεκάρα τσακιστή .
Έτσι άρχισαν να κόβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, να απολύουν κόσμο, μιας και πάρα πολλούς από τους κατοίκους αυτής της πόλης τους είχαν μόνιμα σε ομηρία με συμβάσεις και με ατελείωτες μαθητείες (Stage).
Έπρεπε να ξεπληρώσουν τον άρτο και θεάματα που προσέφεραν με δανεικά στους κατοίκους αυτής της πόλης.
Το Καλοκαίρι όμως περνούσε και κάθε μέρα η κυβέρνηση έβγαζε καινούργια μέτρα, ακόμα και στο ασφαλιστικό φτάνοντας να ζητάνε και τα ρέστα από τον κόσμο που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους είχαν διαλύσει τα ταμεία, αφήνοντας τα άδεια.
Φυσικά οι πολιτικοί τα έριχναν ο ένας στον άλλον, το ένα κόμμα στο άλλο, κάνανε και εξεταστικές επιτροπές για τα σκάνδαλα αυτά, αλλά χάρις στους νόμους που οι ίδιοι είχαν φτιάξει κανείς δεν μπήκε φυλακή και τα κλεμμένα λεφτά, ποτέ δεν γύρισαν πίσω.
Τα Νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και με απλήρωτους γιατρούς, τα σχολεία με δεκάδες απολυμένους δασκάλους και καθηγητές συμβασιούχους και ωρομίσθιους και τους οδηγούς των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς απλήρωτους και τους ανέργους να αυξάνονται καθημερινά , το μόνο που σηματοδοτούσαν αυτά τα νέα ότι η κατάρρευση και η χρεοκοπία ήταν θέμα μηνών.
Ο κόσμος που πολλοί από αυτούς είχαν αρχίσει να χάνουν, εκτός από την υπομονή τους , έχαναν και την δουλειά τους συνειδητοποίησαν πως τα ψέματα των πολιτικών είχαν και ένα όριο που αυτοί οι ίδιοι το είχαν υπερβεί.
Ξαφνικά εκτός από τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες , ενάντια στα Οικονομικά μέτρα, άρχισαν να οργανώνονται σε επιτροπές στις γειτονιές, για τοπικά προβλήματα, αλλά και για μια δημιουργία αλληλεγγύης , για την λαίλαπα που πλησίαζε όλο και πιο κοντά.
Άνθρωποι από όλα τα κόμματα ήρθαν πιο κοντά ό ένας με τον άλλο και προσπάθησαν να μιλήσουν μια γλώσσα που δεν την είχαν ξαναμιλήσει ποτέ ξανά.
Στην αρχή, μπορεί και να τσακώθηκαν μεταξύ τους πιστεύοντας ότι ο καθένας από αυτούς, είχε το αλάθητο του Πάπα, έτσι τους είχαν μάθει μέσα στα κόμματα, αλλά σιγά –σιγά κατάλαβαν μέσα από τα λάθη και τις αποτυχίες τους να κερδίζουν μικρές Νίκες, κόντρα στο πολιτικό αυτό διεφθαρμένο σύστημα, ενώνοντας τις δυνάμεις και κάνοντας τους έτσι ανίκητους .
Κάπου ωρίμασε και έγινε συνείδηση ότι η σαπίλα του πολιτικού συστήματος δε σήκωνε γιατρειά και έπρεπε οι πολίτες να πάρουν ξανά την χώρα τους πίσω.
Η τρόικα και το ΔΝΤ έκανε την χώρα τους υπόδουλη στις ορέξεις του κάθε Τραπεζίτη και κάθε πολυεθνικής εταιρείας, που είχαν στηθεί στην ουρά για να αρπάξουν, την κινητή και ακίνητη περιουσία της χώρας αυτής μιας και οι Προδότες Πολιτικοί της χώρας, την ξεπουλούσαν βιαστικά έναντι πινακίου φακής.
Μέσα σε όλο το χαμό τα καθιερωμένα κοινοβουλευτικά κόμματα ετοιμάζονταν να κάνουν ακόμα μία φορά, την καθιερωμένη τους φιέστα των Δημοτικών Εκλογών.
Ετοιμάζονταν ακόμη μια φορά να πλασάρουν στους ψηφοφόρους δυσαρεστημένους ή μη το παραμύθι του καλού, του κακού και του άσχημου υποψήφιου Δήμαρχου και Νομάρχη.
Σου έλεγαν δεν σου αρέσει αυτό το κόμμα, πάρε το άλλο, αρχίζοντας να λένε τα αιώνια τους ψέματα για’ αυτή την πόλη για’ αυτή την χώρα, χαμογελώντας με ύφος , νιώθοντας σίγουροι για το σημαδεμένο από την αρχή πολιτικό τους παιχνίδι.
Στην αρχή το σικέ αυτό παιχνίδι, ήταν σίγουρο από την μεριά των πολιτικών, μέχρι που έπεσε η είδηση σαν κεραυνός στο πολιτικό κατεστημένο αυτής της χώρας.
Οι κάτοικοι αυτοί της πόλης με τις επιτροπές τους , θα κατέβαιναν μόνοι τους στις Δημοτικές εκλογές !
Οι Επιτροπές Κατοίκων από το Θησείο, τα Πετράλωνα, τα Εξάρχεια , του Γκύζη , τους Αμπελόκηπους, του Νέου Κόσμου, του Παγκρατίου, στην Α’ Αθηνών συντονίστηκαν μεταξύ τους και η κάθε μία περιοχή έβγαλε τους υποψήφιους της μέσα από συλλογικές διαδικασίες για να κατέβουν αυτόνομα στις Δημοτικές εκλογές.
Έτσι στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες περιοχές οι επιτροπές κατοίκων είχαν αποφασίσει να κονταροχτυπηθούν στα ίσια με το κατεστημένο πολιτικό σύστημα στις Δημοτικές εκλογές
Είχαν το θράσος να τα βάλουν με τους επαγγελματίες πολιτικούς, θα τους έκαναν μια χαψιά με τα κόλπα που είχαν μάθει τόσα χρόνια.
Αμέσως ετοίμασαν τις λίστες με τους διάσημους και κοσμικούς της Ιδιωτικής Τηλεόρασης, μάζεψαν και μερικούς μεγαλογιατρούς κάποιους κρατικοδίαιτους Πανεπιστημιακούς, κάποια λαμόγια δικηγόρους , ετοίμασαν και μερικούς δεκάρικους λόγους, είχαν και τους εκδότες και καναλάρχες μαζί τους και ήταν έτοιμοι για την μητέρα όλων των μαχών.
Απέναντί τους οι κάτοικοι είχαν να παλέψουν με τις τεράστιες εκλογικές καμπάνιες , που χρόνια, έκαναν τα κόμματα, είχαν να τα βάλλουν με πολυεθνικές εταιρείες στο χώρο της διαφήμισης, με στρατούς οπαδών και δεκάδες υποψηφίων όλων των κομμάτων που γυρνούσαν στις γειτονιές.
Ποιο ήταν το κεντρικό σύνθημα που δέσποζε στις αφίσες των επιτροπών κατοίκων, που τα κόμματα σνόμπαραν επιδεικτικά -Φαί για τους κατοίκους της Αθήνας-
Καλά ακούσατε -ΦΑΙ- το μόνο που υπόσχονταν οι επιτροπές κατοίκων ήταν ΦΑΙ.!!
Πρότειναν οι δοθούν οργανικοί σπόροι τροφίμων από τον Δήμο και να φυτευτούν όλες οι ταράτσες και οι ακάλυπτοι χώροι των πολυκατοικιών της Αθήνας για να αντιμετωπισθεί το φάσμα της επερχόμενης πείνας , καθώς και όλα τα πάρκα της πόλης,
Αν νομίζετε ότι αυτό ήταν ακόμα μία τρέλα κανενός εκκεντρικού οικολόγου κάνετε λάθος .
Όταν διαλύθηκε η Σοβιετική ένωση η Κουβανική κυβέρνηση για να σωθεί από την κατάρρευση και ο κόσμος από το φάσμα της πείνας, μιας και το πετρέλαιο είχε σταματήσει να έρχεται από την Σοβιετική Ένωση, είπε, ξεκινήστε όλοι την αποκατάσταση, του εδάφους και την καλλιέργεια τροφίμων, καλλιεργήστε εκεί που ζείτε.
Αν βρείτε κάποιο κομμάτι αρόσιμης γης που δεν χρησιμοποιείται, να αρχίσετε την γεωργική εκμετάλλευση του και την καλλιέργεια αμέσως.
Η κουβανική κυβέρνηση έκανε ότι μπορούσε ώστε να ελευθερωθεί η τοπική καλλιέργεια τροφίμων.
Και αυτό που συνέβη ήταν, μετά από μια πολύ δύσκολη περίοδο ο λαός της Κούβας έτρωγε καλύτερα από ποτέ, επειδή είχαν απελευθερωθεί από τον εφιάλτη των μεγάλο αγροτικών παραγωγών και των τροφίμων Φρανκενστάιν.
Όλα ήταν οργανικά, και είχες σε κάθε τετραγωνική ίντσα στην Αβάνα που είχε χώμα, σε στέγες σπιτιών,σε ζαρντινιέρες ...καλλιέργειες αγαθών.
Και υπήρχε ένας βαθμός βιωσιμότητας, τα πάντα έγιναν οργανικά.
Και το μόνο που έπρεπε να κάνεις, ήταν να διαχωρίσεις τους ανθρώπους από τον τρόπο που τα χρήματα λειτουργούν.
Nα ελαχιστοποιήσεις τον έλεγχο, να τους εξηγήσεις, πως το να καλλιεργείς εκεί που το τρως και θα τα καταφέρεις.
Και η Κούβα επέζησε και άνθισε.
Φυσικά κάποιοι είχαν αρχίσει πολύ πριν να βάζουν και στις γλάστρες και τις ζαρντινιέρες του μπαλκονιού τους τα πρώτα ζαρζαβατικά με την λογική να αντιμετωπίσουν τις πρώτες περικοπές μισθών από την Τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ και η επέκταση αυτού του μέτρου τους βρήκε σύμφωνους.
Τα κόμματα θα μου πείτε γιατί δεν μπορούσαν να υποσχεθούν και εκείνα Φαί, τόσα και τόσα ψέματα έλεγαν καθημερινά , δεν μπορούσαν, γιατί απλά θα παραδεχόντουσαν την αποτυχία του δικού τους πολιτικού συστήματος , και απλά πρότειναν ότι βλακεία μπορούσε να σκεφτεί η κάθε διαφημιστική εταιρεία που πατρονάριζε το κάθε κόμμα.
Ο κόσμος μέσα στην πείνα, που άρχιζε να τον ζώνει και με την ανεργία να έχει φτάσει σε τρελά νούμερα, είχε κουραστεί να δέχεται αδιαμαρτύρητα τις προεκλογικές φανφάρες των υποψηφίων και επιτέλους έφτασε στο σημείο που η επιλογή για υπερψήφιση του συνδυασμού των επιτροπών κατοίκων ήταν μονόδρομος.
Όταν ξεκίνησε, αυτή η μάχη, όλοι προεξοφλούσαν την ήττα των Επιτροπών Κατοίκων, το βράδυ όμως των εκλογών οι Πολιτικοί ήταν αυτοί που είχαν χάσει και οι πολίτες ήταν αυτοί που είχαν κερδίσει.
Ο Δήμος της Αθήνας ήταν στα χέρια των πολιτών και ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν τις μεγάλες αλλαγές που έμελλε να γράψουν Ιστορία !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου