Ήταν...

... μια σκοτεινή χρονιά το 2009. Και επισφράγισε μια σκοτεινή δεκαετία. Όμως, ακόμη και μέσα στα πιο βαθιά σκοτάδια της οικονομικής κρίσης, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που διακρίνουν αμυδρές εστίες φωτός, άνθρωποι που αρνούνται να καταπιούν αδιαμαρτύρητα το φθηνό χάπι της απόγνωσης. «Αν δεν σου αρέσουν οι ειδήσεις», έλεγε ο δημοσιογράφος Γουές Νίσκερ, «βγες έξω και φτιάξε τις δικές σου».

Εκείνους...
... που είναι προορισμένοι να φέρνουν στον κόσμο την ελπίδα, τους νέους, οι βρετανικές αρχές επιχειρούν να τους σπρώξουν ακόμη πιο βαθιά στα σκοτάδια της απόγνωσης. Η ανεργία των σπουδαγμένων νέων στη Βρετανία έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη αλλά, αντί να αναλάβουν οι ίδιες την ευθύνη για τις στείρες πολιτικές τους, οι αρμόδιες αρχές προτιμούν να πετάξουν το μπαλάκι στους γονείς τους: τους λένε πως κακομαθαίνουν τα άνεργα παιδιά τους. Με φυλλάδιο που διένειμαν τις προάλλες, τους προτρέπουν να δείχνουν αγάπη αλλά και αυστηρότητα στα παιδιά τους, που εξαιτίας της ανεργίας επιστρέφουν μαζικά στο οικογενειακό καταφύγιο. Με ένα σωρό «πρέπει» και «δεν πρέπει», το κυβερνητικό φυλλάδιο υποδεικνύει στους γονείς ποιος είναι ο «σωστός τρόπος» για να φέρονται στα παιδιά τους, όταν αυτά επιστρέφουν στο σπίτι με το πτυχίο τους, ανήμπορα να βρουν δουλειά. «Η υπερβολική στήριξη δεν βγαίνει πάντα σε καλό», γράφει το φυλλάδιο. «Μερικές φορές, η αγάπη που τους δείχνετε πρέπει να συνοδεύετε και από αυστηρότητα. Αν τους κάνετε τη ζωή άνετη στο σπίτι, τότε γιατί να πάνε να ψάξουν για δουλειά; Αν τους προσφέρετε δωρεάν σίτιση και στέγαση, γεμάτο ψυγείο, πλύσιμο, σιδέρωμα και χαρτζιλίκι, τότε δεν έχουν κίνητρο. Όσο περισσότερο τους κόβετε τη βοήθεια τόσο αποκτούν μεγαλύτερο κίνητρο».

Η έκδοση...
... του φυλλαδίου συμπίπτει με τη δημοσίευση στοιχείων της Βρετανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, τα οποία αποκαλύπτουν ότι οι νέοι που ζουν σήμερα με τους γονείς τους είναι πολύ περισσότεροι από όσοι ήταν πριν από είκοσι χρόνια. Το 25% των αγοριών και το 13% των κοριτσιών ηλικίας 25-29 ετών εξακολουθούν να ζουν με τους γονείς τους. Τα «παιδιά μπούμερανγκ», όπως χαρακτηρίζονται οι σπουδαγμένοι νέοι που επιστρέφουν στο σπίτι για να ζήσουν με τους γονείς τους, αυξάνονται και πληθύνονται. Τον περασμένο μήνα, άλλη βρετανική έρευνα αποκάλυπτε πως ο αριθμός των άνεργων σπουδαγμένων νέων αυξήθηκε κατά 44% μέσα σε έναν χρόνο και πως σήμερα βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας δωδεκαετίας.

Οι παραινέσεις...
... των βρετανικών αρχών οδηγούν γονείς και παιδιά στην απόγνωση. Όμως, όσο ο κόσμος χειροτερεύει τόσο μεγαλώνει το περιθώριο να γίνει καλύτερος. «Η ελπίδα δεν είναι ένα λαχείο που το σφίγγεις στην αγκαλιά σου στον καναπέ» λέει η συγγραφέας Ρεμπέκα Σόλνιτ. «Είναι ένα τσεκούρι που με αυτό σπάζεις πόρτες σε μια κατάσταση ανάγκης».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4553569
Σημ.axinosp:H νέα καμπάνια της εργατικής κυβέρνησης μας λέει ότι , αν τα παιδιά σου δεν βρίσκουν δουλειά απλά πέταξε τα έξω από το σπίτι, γιατί σε λίγο και εσύ γονιέ δεν θα έχεις δουλειά και δεν θα φτάνει το επίδομα ανεργίας ούτε και για σένα . Βέβαια που απαιτεί η Βρετανική κυβέρνηση από τους γονείς για τα παιδιά τους δεν το εφαρμόζει για τα δικά της παιδιά τους Τραπεζίτες που δεν αφήνει στην τύχη τους τους κακόμοιρους Τραπεζίτες !!