Ραντεβού τον Σεπτέμβριο

«Θα δεις τι έχει να γίνει από το φθινόπωρο...». Μια πικρή φράση, που την ακούω όλο και συχνότερα σε παρέες, χώρους εργασίας, ακόμα και ανάλαφρες κοινωνικές εκδηλώσεις. Κουβεντιάζει ο κόσμος για την τρέχουσα κατάσταση και πάντα θα βρεθεί κάποιος να το πει:

«Αυτά που βλέπετε δεν είναι τίποτα, από τον Σεπτέμβριο και μετά θα γίνει χαμός».

Πείσμωσα. Οταν ακούω αυτό το απόφθεγμα-καραμέλα, σπρώχνω τη συζήτηση μέχρι προβοκάτσιας. «Τι εννοείτε; Τι θα γίνει τον Σεπτέμβριο; Θέλετε να γίνετε πιο σαφής;».

Ανακαλύπτω ότι ο κάθε ένας από μας ζει έναν υποθετικό, μελλοντικό (και πολύ διαφορετικό) Σεπτέμβριο. Ενα ορόσημο, κυρίως ψυχολογικό, όπου τα πράγματα από άσχημα, θα γίνουν πολύ χειρότερα. Αλλος εννοεί ότι πρέπει να πάρει το παιδί του από το ιδιωτικό και να το βάλει σε δημόσιο. Αλλος λαχταράει για τις δόσεις του δανείου του. Αλλος φοβάται για τη δουλειά του, την επιβίωση της οικογένειάς του κι άλλος πάλι (μη νομίζετε υπάρχουν κι αυτοί) ανησυχεί μήπως υποχρεωθεί να αναβάλει το ταξίδι στο εξωτικό νησί όπου περνάει τις γιορτές των Χριστουγέννων!

Ενας διαφορετικός «Σεπτέμβρης» περιμένει κάθε ελληνικό νοικοκυριό. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αναμονής. Δεν είναι ακριβώς ότι ανησυχούμε πώς θα τα καταφέρει συνολικά η χώρα, γιατί αυτό το παιχνίδι αισθανόμαστε ότι είναι πέρα και έξω από τις δικές μας δυνάμεις. Τα προσωπικά μας όρια είναι που ετοιμαζόμαστε να τεστάρουμε. Ο επερχόμενος «Σεπτέμβριος» είναι η πριβέ Νέμεση του καθενός, κάτι σαν τον Κρόνο στο ζώδιό μας, αν έχετε πιστέψει ποτέ στην αστρολογία. Μπορεί να σε διδάξει ή μπορεί να σε συντρίψει, εξαρτάται πώς θα τον χειριστείς.

Από το ίδιο πόστο (μια που η στήλη κάνει χρήση της θερινής παύσης) ελπίζω ότι θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε. Πότε; Ελπίζω λίγο πριν τον Σεπτέμβρη τούτο, που άμα τον πηδήσουμε, για άλλα δέκα χρόνια, άντε καθαρίσαμε...

Καλά μπλουμ σε όλους.

Έθνος
Σημ.axinosp:Ένα είναι σίγουρο ότι θα γίνει το Σεπτέμβριο αυτό , θα χαθεί για πάντα και από όλους η αξιοπιστία των κομμάτων και των συνδικαλιστών, που τόσα χρόνια μας νανούριζαν το παραμύθι του Καπιταλισμού.
Θεωρώ εκ φύσεως πιο έξυπνα, τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένη την κυριαρχία τους στα εργατικά συνδικάτα, πιστεύουν ότι μπορούν να την γλιτώσουν με μερικές αμυχές μέχρι τις Δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Υπάρχει όμως ο νόμος του Μέρφυ που λέει ότι αυτό που φοβάσαι θα συμβεί, κάτι που όλα τα κόμματα γνωρίζουν και προσπαθούν να αποφύγουν.
Όμως τα κόμματα ακόμα θεωρούν, δεδομένους τους ψηφοφόρους παρόλο που τα γκάλοπ δείχνουν απαξίωση του πολιτικού συστήματος σε ποσοστό πάνω του 70% και αυτός είναι ο παράγοντας Χ που θα δημιουργήσει την έκπληξη.
Αυθόρμητες κινήσεις πολιτών σαν την 1η Ιουνίου με τις αναλήψεις των καταθέσεων από τις Τράπεζες, έως και την πιο πρόσφατη του GetGreeceBack.com με δράση ενάντια στο ΔΝΤ στις 6η Σεπτέμβρη, αλλά και των πιο οργανωμένων επιτροπών κατοίκων ανά γειτονιά, δείχνουν ότι ο κόσμος δειλά-δειλά αρχίζει να πειραματίζεται, προσπερνώντας τα κόμματα για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Δεν έχει σημασία το ποσοστό επιτυχίας των δράσεων αυτών, παρόλο που τα κομματικά επιτελεία θα πανηγυρίσουν και θα λοιδορήσουν την μη αποτελεσματικότητα τους, σημασία έχει που ο λαός ξυπνάει από τον κομματικό λήθαργο του και βλέπει για πρώτη φορά ότι ο "Βασιλιάς" είναι γυμνός !!
Ο κόσμος θα νιώσει στο πετσί του, ότι είναι μόνος του για πρώτη φορά και η αντίδραση του να είστε σίγουροι, δεν θα είναι κόσμια.
Όταν καταλάβουν οι δέκα μικροί Μήτσοι, οι δέκα μικροί Γιάννηδες και οι δέκα μικρές Μαρίες το παραμύθι σας κομματόσκυλα καλύτερα να πάτε να κρυφτείτε γιατί αλλιώς δεν την γλυτώνετε, ΘΑ ΣΑΣ ΓΑΜΗΣΟΥΝ στην κυριολεξία, ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΦΥΓΕΤΕ αν προλάβετε!!