Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία Άρθρο 120 (παραγρ.4) του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδας (ακροτελεύτια διάταξη).

Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος

Είτε θα πετύχουμε και θα πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, είτε θα χαθούμε για αιώνες στις πατρίδες των άλλων και των υπερκρατικών διεθνών οργανισμών, τις νέες αυτοκρατορίες.Εδώ που φθάσαμε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες μας.
Όσο περνούν οι εβδομάδες η κατάστασή μας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή.
Μέχρι την Εξέγερση

Δεν σας θέλει ο λαός ελικόπτερα και μπρος

To να παράγεις ο ίδιος τα τρόφιμά σου είναι ίσως ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που μπορείς να κάνεις σήμερα, γιατί είναι ένα βήμα προς την κατάκτηση της ελευθερίας σου!

''Σκλάβος είναι αυτός που ελπίζει ότι θα έρθουν να τον ελευθερώσουν''
Έζρα Πάουντ 1885 – 1972

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Θύματα της κρίσης οι Φιλιππινέζες

Θύματα των συνεπειών της οικονομικής κρίσης πέφτουν οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες, οι οποίοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους, ανήμποροι πλέον να συνεχίσουν να δουλεύουν στις χώρες όπου αναζητούν μια καλύτερη τύχη.
Οι περικοπές που κάνουν οι εργοδότες, με πρώτη επιλογή την μείωση προσωπικού, καθώς και η αδυναμία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας από τις πολυεθνικές, αποτελούν τις κύριες αιτίες του φαινομένου.
«Δεν υπήρχε τίποτε άλλο που να μπορώ να κάνω, έτσι επέστρεψα στην πατρίδα», δηλώνει η Παλόμα Μάριτες, η οποία τον Ιούνιο του 2008 είχε μεταναστεύσει στην Ταϊβάν, όπου δούλεψε για λίγους μήνες πριν απολυθεί εξαιτίας των περικοπών στις οποίες προχώρησαν οι εργοδότες της λόγω της κρίσης.
Η Παλόμα αμειβόταν με 600 δολάρια το μήνα στην Ταϊβάν αλλά τώρα πρέπει να ζήσει στη γενέτειρα της, το Παριντέλ, 45 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας Μανίλας με 100 δολάρια, τα οποία κερδίζει πουλώντας πάγο, μπύρες και αναψυκτικά.
«Καμιά φορά δεν έχουμε λεφτά και στρεφόμαστε στους γείτονες που μας δίνουν φαγητό, μερικές φορές τρώμε μόνο ρύζι, αλλά δεν πειράζει όσο επιβιώνουμε» λέει η Παλόμα, μητέρα μιας 12χρονης κόρης, την οποία μεγαλώνει μόνη της.
Η Παλόμα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί για χιλιάδες συμπατριώτες της, οι οποίοι αποτελούν ένα από τους μεγαλύτερους μεταναστευτικούς πληθυσμούς στον κόσμο.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Αρχής Απασχόλησης στο Εξωτερικό της χώρας, από τον Οκτώβριο 5.400 πολίτες της χώρας επέστρεψαν στις εστίες τους επειδή έχασαν τη δουλειά τους, στις χώρες υποδοχής. Η Αρχή εκτιμά ότι ο αριθμός είναι μεγαλύτερος, αλλά κάποιοι από τους απολυμένους, δεν επέστρεψαν ευελπιστώντας να βρουν νέα δουλειά.
Στο εσωτερικό, την ίδια περίοδο, χάθηκαν 45.000 θέσεις εργασίας κυρίως σε πολυεθνικές και εξαγωγικές εταιρείες, που προχώρησαν σε περικοπές δραστηριοτήτων, ανεβάζοντας την ανεργία στο 7,7%, δηλαδή περίπου στα 9 εκατομμύρια ανθρώπους.
Παρόλα αυτά τον Ιανουάριο, τα εμβάσματα από το εξωτερικό, τα οποία αποτελούν την ατμομηχανή της ανάπτυξης στο εσωτερικό, σημείωσαν άνοδο, αν και ανεπαίσθητη, μόλις 0,1%, φτάνοντας τα 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Συνολικά το 2008 τα εμβάσματα ανήλθαν σε 16,42 δισεκατομμύρια δολάρια με αύξηση 13,7% ενώ η αρχική πρόβλεψη ήταν πολύ μικρότερη. Η αύξηση του Ιανουαρίου ήταν η μικρότερη τα τελευταία πέντε χρόνια.
Σύμφωνα με τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, τους δύο πρώτους μήνες του 2009 και παρά την οικονομική κρίση, ο αριθμός των εργαζομένων που βρήκαν δουλειά στο εξωτερικό αυξήθηκε κατά 27,3% σε σχέση με το 2008 και έφτασε τις 283.348 άτομα, γεγονός που κάνει την Κεντρική Τράπεζα της χώρας να εμφανίζεται αισιόδοξη ότι τα εμβάσματα θα αυξηθούν κατά τη διάρκεια του 2009.
Αλλά πολλοί από όσους επέστρεψαν δηλώνουν απογοητευμένοι για το ενδεχόμενο να ξαναβρούν δουλειά να φύγουν.
«Χρειάζεται να βρω δουλειά ξανά και θα κάνω τα πάντα, ακόμη και εάν κερδίζω λιγότερα από όσα στην προηγούμενη δουλειά μου», λέει η 25χρονη Αϊλίν Λούις, η οποία επέστρεψε στην χώρα στις 9 Ιανουαρίου αφού απολύθηκε από τη δουλειά της στην Ταϊβάν, όπου κέρδιζε 500 δολάρια το μήνα με τα οποία συντηρούσε τους γονείς της και τα τρία αδέλφια της.
«Χωρίς τη δουλειά μου, δεν μπορώ καν να τους δώσω λεφτά για φαγητό και τρώνε μονάχα την επιπλέον παραγωγή από τη γη που καλλιεργούν για ένα γαιοκτήμονα σε ένα χωριό 400 χιλιόμετρα μακριά από την Μανίλα», λέει η Αϊλίν που περιμένοντας, φιλοξενείται από μία φίλη της και κερδίζει περίπου 100 δολάρια το μήνα πουλώντας μικρογεύματα.
Σημ.axinosp:Τι Ταϊβάν τι Ελλάδα παντού αυτές οι κοπέλες θύματα !!

Δεν υπάρχουν σχόλια: