«Δεν είμαι λιοντάρι αλλά σε μένα ανατέθηκε να βρυχηθώ» Ουϊνστον ΤσώρτσιλΚι όμως η σπάθη που επικρέμονταν πάνω από το κεφάλι μας δεκαετίες τώρα, έπεσε. Και μας διαπέρασε όλους, παθαίνοντας ένα πρωτόγνωρο σοκ και κυρίως συνειδητοποιώντας τι έχουμε κάνει και τι καταφέραμε τελικά απέναντι σε εαυτούς, οικογένεια και κοινωνία.
Χάσαμε της ψυχές μας για χάρη του πλούτου και της πρόσκαιρης ευμάρειας ενός συστήματος αδηφάγου και ανελέητου. Ξεχάσαμε τη ρήση του Ιησού Χριστού: «Εμένα ή τον Μαμωνά». Επιλέξαμε τον Μαμωνά και τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα.
Ο Δημοσθένης είχε πει ότι: «Τα υπερβολικά πολλά ρούχα δεν αφήνουν το σώμα να κινηθεί ελεύθερα. Ετσι και ο υπερβολικός πλούτος εμποδίζει τις κινήσεις της ψυχής».
Όμως το τίμημα δεν θα είναι τόσο «βαρύ» αν αποφασίσουμε να αντιδράσουμε και να βγάλουμε το βρόγχο από τον λαιμό μας. Έναν βρόγχο σκοπός του είναι να μας πνίξει. Το ποιοι και γιατί μας έχουν βάλει το βρόγχο το γνωρίζουμε, αλλά επί του παρόντος δεν χρειάζεται να γυρίζουμε το κεφάλι πίσω, αλλά να σκεφτούμε τι θα κάνουμε βλέποντας με το κεφάλι μπροστά.
Δεν έχουμε πόλεμο-αλλά ούτε και ειρήνη-και αυτό πρέπει πρωτίστως να συνειδητοποιήσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Δεν υπάρχει χώρος ούτε για δεξιούς, ούτε για κεντρώους, ούτε για αριστερούς. Σχεδόν δύο αιώνες μετά τη γέννησή τους οι ιδεολογίες αυτές είναι νεκρές, μιας και το βασικό συστατικό κάθε ορθής ιδεολογίας πρέπει να είναι ο άνθρωπος και μετά το οικονομικό και πολιτικό συμφέρον, δεδομένο που αυτές οι ιδεολογίες έχουν παραβλέψει προκλητικά, για χάρη του ισχυρών.
Πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε από την........ αρχή για να δομήσουμε νέα «πολιτικά σύμφωνα» τα οποία όμως θα έχουν πηγάσει από το λαό για τον λαό. Μην ψάξετε τα ονόματα, μα την ουσία. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως το 46% των Ελλήνων πολιτών λέει «όχι» σε όλους. Ισως είναι το πιο βροντερό «Όχι» που φωνάζουν οι Ελληνες από το 1940.
Όμως αυτό το «Όχι» πρέπει να συνοδεύεται και με πράξεις. Διότι καμία αρχή και καμία εξουσία δεν θα αντιδράσει, δεν θα φοβηθεί αν δεν υπάρξει δράση.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε πράξη. Δεν συζητάμε για βία. Ούτε για ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση προκειμένου να βρεθεί ένας «σωτήρας».
Όχι. Μπορούμε να τους πολεμήσουμε με τα ίδια όπλα που μας πολεμούν. Να τους κάνουμε να πονέσουν με τα ίδια τα όργανα που μας βασανίζουν. Και το όπλο με το οποίο βάλλουν εναντίον μας, μπορεί να γίνει αυτό που θα στραφεί προς το πρόσωπό τους.
Και το όπλο αυτό έχει μέσα τρεις σφαίρες: Της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας.
Η οικονομική αντίδραση
Ας ξεκινήσουμε με την πρώτη σφαίρα. Την οικονομία.
Σταματήστε να ψωνίζετε από μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων πολυεθνικών εταιριών. Προτιμήστε τα συνοικιακά μαγαζιά του συμπολίτη σας. Εχει στηθεί ένα «παραμύθι» περί προσφορών, φτήνιας και τα λοιπά. Όμως δεν είναι έτσι. Οι τιμές που διαθέτουν τα «μικρά» μαγαζιά της περιοχής σας είναι οι ίδιες με αυτές που διαθέτουν οι πολυεθνικοί κολοσσοί.
Ακόμη και αν δώσετε ένα ευρώ παραπάνω, αυτό το ευρώ θα το πάρετε πίσω με έμμεσο τρόπο. Θα στηρίξετε τις οικογένειες των συμπολιτών μας, των συνανθρώπων μας, θα βάλετε τέλος στα λουκέτα, θα δείτε χιλιάδες οικογένειες να ανασαίνουν και το σκλαβοπάζαρο των εργαζομένων στις πολυεθνικές να παίρνει τέλος. Θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και θα ανοίγουν νέα μαγαζιά.
Εχει άραγε σημασία αν το τζιν που θα φοράτε θα λέει «Αρμάνι» ή «Χαρμάνι»; Η ίδια ποιότητα υφάσματος είναι. Και αν σας ενοχλεί η ετικέτα της φίρμας βγάλτε την.
Και αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα. Καύσιμα, τρόφιμα, ποτά, είδη καθημερινά, μπορούμε να τα αγοράζουμε από τον «διπλανό» μας και όχι από τον ξένες πολυεθνικές εταιρίες.
Αυτή η μικρή-αλλά ουσιώδης-πράξη αντίστασης, πιστέψτε με θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στις πολυεθνικές «ύαινες». Μια άτυπη αλλά ουσιαστική κίνηση «εθνικοποίησης» των χρημάτων μας.
Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, θα αναγκαστούν να εναρμονιστούν με το «μήνυμα». Δεν είναι τόσο ισχυρές όσο προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν πως είναι. Το αντίθετο. Αυτό το μήνυμα που προσπαθούν να μας περάσουν δείχνει την αδυναμία τους. Μας φοβίζουν για να μην κοιτάξουμε μπροστά και να ανακαλύψουμε πως εμείς έχουμε τη δύναμη. Όχι αυτοί.
Και χωρίς εμάς θα είναι αδύναμοι όσο και αν παλέψουν.
Πολιτική και πολιτικοί
Οι πολιτικοί μας και η πολιτική τους από την άλλη, είναι «νεκρά σώματα» ή στην καλύτερη περίπτωση «μεθυσμένα» από την εξουσία σώματα, βρισκόμενα μέσα σε έναν πρωτόγνωρο λήθαργο. Ιδέες και πράξεις πλαστικές, ξύλινες, ψεύτικες, απάνθρωπες, απολιτικές, σέρνοντας στο διάβα τους μια μαύρη σκιά πάνω από την χώρα μας.
Η λύση δεν είναι η αποχή.
Είναι η συμμετοχή.
Και η συμμετοχή στα κοινά μέσα έχοντας ρόλο ουσίας, ρόλο πολίτη προς κράτος και όχι σκλάβου προς δυνάστη. Εχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν 1.000.000 Ελληνες περικύκλωναν την Βουλή κάνοντας μια καθιστική διαμαρτυρία εγκλωβίζοντας στο σπουδαιότερο κτίριο της Ελλάδας μας και τους 300 πολιτικούς εκλεγμένους από εμάς μέσα εκεί τι θα γινόταν;
Και δεν νομίζω πως υπάρχει νοήμων άνθρωπος να σκεφτεί πως θα υπάρξει έστω και ένας από τις δυνάμεις καταστολής να στραφεί εναντίον 1.000.000 Ελλήνων. Το πιθανότερο είναι και αυτοί να καθίσουν μαζί μας, μιας και μέσα από τις στολές και τα καλούδια της αυτοάμυνας τους, κρύβεται ένας συνάνθρωπος και ένας συμπολίτης που πάσχει το ίδιο με εμάς.
Και ίσως να δούμε πως αυτή η «φωνή», αυτή η οργή, ξυπνήσει από το λήθαργο ορισμένους από τους πολιτικούς που διαθέτουν κοινή λογική και αλλάξουν τα εντός και εκτός της πολιτικής.
Να σταματήσουμε να πηγαίνουμε γονυπετείς προς τα πολιτικά τους γραφεία. Να στερήσουμε την ψήφο στους επίορκους και τους «μαυρογιαλούρους» που όλοι μας γνωρίζουμε.
Εχουμε μια ψήφο. Ένα όπλο, έναν σκοπό. Το καλό όλων μας.
Δομώντας μια νέα κοινωνία
Κοινωνία των πολιτών. Κοινωνία από τους πολίτες για τους πολίτες. Κοινωνία για τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Για τον Ελληνα προς τον Ελληνα. Αυτό πρέπει να βρίσκεται συνεχώς στην σκέψη μας. Να τείνουμε χείρα βοηθείας μέσα από την ατομική και την συλλογική μας προσπάθεια.
Να εγκαταλείψουμε το τρίπτυχο του Ελληνα από το 1985 ίσα με σήμερα: Ακριβό αυτοκίνητο, ακριβό πούρο, ακριβή «γκόμενα»…
Να παλέψουμε για το νέο το διαφορετικό.
Ισοτιμία, δικαιοσύνη, έλεγχος της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Αυτό πρέπει να είναι το νέο μας τρίπτυχο.
Ελεγχος σε όλους και όλα. Χωρίς έλεος. Όπως η δικαιοσύνη δεν δείχνει έλεος στους στυγερούς δολοφόνους. Και αυτοί μας δολοφόνησαν. Σκότωσαν τις ψυχές μας, τα όνειρά μας, το μέλλον μας.
Τους εμπιστευτήκαμε, μας πρόδωσαν. Τους ικετεύσαμε, μας έσφαξαν. Τους αγαπήσαμε, μας μίσησαν. Τους αγκαλιάσαμε, μας μαχαίρωσαν.
Σκεφτείτε καλά αυτό το κείμενο. Δεν είναι κείμενο διαπιστώσεων μόνο, αλλά και δράσης. Κείμενο απαντήσεων, απέναντι στην κρισιμότερη στιγμή στη νεώτερη ιστορία της χώρας μας.
Γιατί όχι μόνο έχουμε κατακτηθεί από τον χειρότερο δυνάστη, από έναν εχθρό που δεν βλέπουμε, αλλά το χειρότερο όλων δεν αντιδρούμε…
Ακτιβιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου