Στο άμεσο μέλλον και για το μείζον ζήτημα του 21ου αιώνα, που είναι η εξασφάλιση μη μεταλλαγμένης τροφής και διατροφής για τα αρούρια που διαβιούν στις μητροπόλεις, οι τάσεις είναι:
1. Υψηλή ζήτηση για την ειδικότητα “κάθετος αγρότης” που θα καλλιεργεί στους ουρανοξύστες. Και όχι μόνο κάθετος αγρότης. Και κάθετος κτηνοτρόφος [σχετικά διαβάσαμε στο Antinews].
2. Community Supported Agriculture CSA/Food Coops (κοινότητες αυτάρκους εξασφάλισης τροφής.
Ο επόμενος τρομοκράτης που θα κυνηγήσει ανηλεώς το σύστημα, μετά το ΨΕΜΑ της ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗΣ θα είναι ο αυτάρκης καλλιεργητής, αγρότης, παραγωγός. Προς τα εκεί το πάνε, αλλά δεν το έχουν πει ανοιχτά, το ονόμασαν ξερίζωμα καλλιεργειών προς το παρόν.
Μια Food-Coop είναι η ίδρυση τοπικών κοινοτήτων μεταξύ παραγωγών τροφίμων και καταναλωτών. Παραγωγός θα μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε έχει τη δυνατότητα καλλιέργειας. Οι καταναλωτές θα μπορούν να συμμετέχουν με ελάχιστη προσωπική εργασία το χρόνο στην καλλιέργεια, στην παραγώγή, στη συσκευασία, στη διανομή.
Η κεντρική ιδέα είναι ο ανεφοδιασμός με τρόφιμα όσων συμμετέχουν στην κοινότητα. Το πλεονέκτημα για τους παραγωγούς θα είναι η διασφάλιση μιας εγγυημένης ζήτησης, ενώ οι καταναλωτές γνωρίζουν ότι θα προμηθεύονται αγνά τρόφιμα στην καλύτερη δυνατή τιμή, χωρίς την αλυσίδα των ενδιάμεσων.
Ποια θα μπορούσαν να είναι τα πλεονεκτήματα μιας τοπικής κοινότητας τροφίμων:
1. Αυτάρκεια διατροφής: ένα πρώτο στάδιο προς την καθολική ανεξαρτησία!
2. Κοινότητα: μικρά και διαφανή, εύκολα διαχειρίσιμα δίκτυα, όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και στο μέλλον θα αποκτούν μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτική βαρύτητα [κάτι σαν το .Net, αλλά με γεύση].
3. Πολιτική τιμών – φθηνές τιμές για τον καταναλωτή, από τον παραγωγό της κοινότητας στον καταναλωτή της κοινότητας, χωρίς ενδιάμεσους. Ταυτόχρονα καλές τιμές για τον παραγωγό, αλλά χαμηλότερες τιμές από τα συμβατικά προϊόντα των μεγαλοδιανομέων.
Αυτό είναι δυνατό γιατί:
- αποκλείονται οι ενδιάμεσες κλίμακες κέρδους (αλλεπάλληλες τιμολογήσεις)
- οι καταναλωτές εργάζονται 3-4 απογεύματα το χρόνο για την “κοινότητα” στην καλλιέργεια, στη συλλογή ή στην παραγωγή των τροφίμων
- οι καταναλωτές αναλαμβάνουν τη διανομή προς τις αποθήκες, π.χ. σε 40 αποθήκες, σε 40 γειτονιές μιας μικρής πόλης
4. Η ποιότητα των τροφίμων την οποία θα παράγει μια κοινότητα θα είναι καλύτερη, γιατί βασική υποχρέωση θα είναι:
- αγνοί μη οργανικοί σπόροι, όχι ύποπτης ή υβριδικής προέλευσης
- οι θρεπτικές ουσίες/τα αρώματα/τα ιχνοστοιχεια κτλ. θα είναι περισσότερα.
- τα τρόφιμα θα είναι πάντα πιο φρέσκα, αφού οι διαδρομές μεταφοράς θα είναι μικρότερες
- η παραγωγή θα γίνεται με χειροποίητη φροντίδα και ποιότητα
5. Ο ανεφοδιασμός με τα σωστά είδη διατροφής είναι ίσως η βασικότερη, η πιο υπεύθυνη αλλά και η πιο απαιτητική ενασχόληση της ημέρας για τη νοικοκυρά και την οικογένεια. Ξέρουμε στ’αλήθεια τι αγοράζουμε και τι τρώμε;
6. Υπάρχει ένα στοιχείο αμοιβαιότητας και ασφάλειας, γιατί λειτουργεί σαν υπεύθυνο κοινωνικό δίκτυο και προστατευτικό δίχτυ.
7. Η ποιότητα των τροφίμων που φθάνουν στην αγορά των πόλεων μειωνεται συνεχώς:
- EU-Bio: συνεχής υποχώρηση της ποιότητας των βιολογικών τροφίμων
- Παγκόσμιο εμπόριο: καταστρέφει τις μικρές αγροτικές δομές, η ποιότητα χειροτερεύει, εντατική εξαπλούμενη βιομηχανική παραγωγή τροφίμων
- μεγάλοι όμιλοι: μονοπωλούν την αγορά – ειδικά όσον αφορά τους σπόρους το μονοπώλιο είναι σχεδόν ολοκληρωτικό
- τα λόμπι των φαρμακευτικών / των χημικών εταιρειών: με κάθε μέσο προσπαθούν να επιβάλλουν γεννετικά τροποποιημένη διατροφή [Genfood]
- Codex Alimentarius: μέσω των διεθνών οργανισμών θα εισαχθούν σε όλο τον κόσμο καινοφανή διατροφικά πρότυπα, τα οποία θα ακυρώσουν τα όποια καλά πρότυπα ισχύουν ακόμα στις διάφορες χώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου