Του Σταύρου ΧριστακόπουλουΟ στόχος της απόφασης της ευρωσυνόδου, σύμφωνα με το τελικό κείμενο, είναι να μειωθεί το δημόσιο χρέος της Ελλάδας κατά 100 δισ. ευρώ. Αυτό προκύπτει από τη συμφωνία των τραπεζών να... παραιτηθούν από το 50% (περίπου) της αξίας των ομολόγων που κατέχουν. Συνιστά αυτό μείωση του ελληνικού χρέους εις χείρας ιδιωτών κατά 50%; Όχι! Αύξηση σημαίνει! Γιατί;
1. Διότι, πρώτον, δεν είναι μόνο οι τράπεζες κάτοχοι ελληνικού χρέους. Υπάρχουν και τα hedge funds, δηλαδή τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Πόσο χρέος κατέχουν, πόσο θα αποκτήσουν όσο θα διαρκεί η διαπραγμάτευση για το «κούρεμα» και τι θα κάνουν; Άγνωστο κι αυτό... Να θυμίσουμε τι επισημαίναμε μόλις χθες με αφορμή ρεπορτάζ του BBC, στο κείμενο με τίτλο Επένδυσαν στην πτώχευση και τώρα θα πλουτίσουν.
2. Δεύτερον, το τελικό «όφελος», ως προς τα 100 δισ. παραμένει άγνωστο επειδή από την απόφαση λείπουν οι εξής ουσιώδεις... «λεπτομέρειες»: Τι θα χάσουν οι τράπεζες, ποιο επιτόκιο και ποια διάρκεια θα έχουν τα νέα ομόλογα που θα πάρουν στο πλαίσιο της ανταλλαγής, πόσοι από τους ιδιώτες θα συμμετάσχουν στην ανταλλαγή ή πόσοι άλλοι θα προτιμήσουν την ανοιχτή κερδοσκοπία.
Άρα η συμφωνία διατυπώθηκε μεν, αλλά η αριθμητική αποτύπωση (100 δισ. ευρώ) βρίσκεται απλώς... στον αέρα. Στην πραγματικότητα λοιπόν έχουμε στο χέρι τη δήλωση προθέσεων, αλλά όχι το αποτέλεσμα. Αυτό, από λίγο έως πολύ, θυμίζει λιγάκι την... 21η Ιουλίου, η οποία σύντομα αποδείχθηκε ότι έγινε για να μείνει στα χαρτιά.
Αύξηση χρέους κατά 30 δισ.
Από εκεί και πέρα στην Ελλάδα θα υπάρξουν, όπως ήδη ξέρουμε, επιπτώσεις κυρίως στις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Για τις τράπεζες η Ελλάδα θα καλύψει τις απώλειες, που υπολογίζονται προχείρως σε 30 δισ. ευρώ, με νέο δάνειο.
Τίποτε πρωτότυπο. Οι Έλληνες φορολογούμενοι – οι συνεπείς μόνο, διότι οι ασυνεπείς έτσι κι αλλιώς παραμένουν ανενόχλητοι – θα φορτωθούν με νέα δάνεια για να στηρίξουν οι ίδιοι τις τράπεζες. Άρα η... «Ελλάδα» ελαφρύνεται κατά 30 δισ. αλλά οι Έλληνες όχι.
Οι ίδιοι θα πρέπει να καλύψουν τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά χωρίς δάνειο: απευθείας, από τις συνεχείς αυξήσεις της φορολογίας και τις μειώσεις των συντάξεων.
Ελαφρύνεται όμως συνολικά η... «Ελλάδα»; Παπάρια μάντολες (και συγγνώμη για την έκφραση): Συνολικά η Ελλάδα, ενώ (αν όλα πάνε έτσι όπως έχει ανακοινωθεί) θα «ελαφρυνθεί», υποτίθεται, από 100 δισ. χρέος, θα προσθέσει στην καμπούρα της νέο δανεισμό ύψους 130 δισ., εκ των οποίων τα 30 για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με άλλα λόγια η χώρα προσθέτει στο δημόσιο χρέος της 30 δισ. ευρώ επιπλέον.
Όπως ήδη έχουμε γράψει (ο ρόλος του... μετά Χριστόν προφήτη είναι γενικώς απεχθής εδώ πέρα...), στην πραγματικότητα δεν έχουμε μείωση του χρέους, αλλά μια μεγάλη ανταλλαγή χρέους (και με αύξηση, όπως προκύπτει τώρα), ένα μεγάλο swap, και μάλιστα με όρους που οι οποίοι το αυξάνουν από χέρι 30 δισ. και μένει να δούμε πόσο ακόμη θα το αυξήσουν όταν διευκρινιστούν ακόμη περισσότερο οι όροι.
Ακόμη χειρότερα, η Ελλάδα «ξεφορτώνεται» ομόλογα υποκείμενα στον ελληνικό νόμο, λήξεως έως το 2035, υποτιμημένα στην αγορά σε ποσοστό περί το 60%, για να δώσει ομόλογα στο 50%, με άγνωστους όρους, ενώ για το υπόλοιπο 50% θα λάβει νέο δάνειο, βραχυπρόθεσμο, με δανειακή σύμβαση στον αγγλικό νόμο (ποιος πιστεύει τις «διαρροές» της κυβέρνησης περί του αντιθέτου), με επιτόκιο που επίσης μένει να διευκρινιστεί, αλλά δεν μπορεί να είναι κάτω του πρώτου δανείου της τρόικας.
Εσωτερική κατοχή
Εκτός από την αύξηση του δημόσιου χρέους, το νέο δάνειο, ανεξάρτητα από τους άλλους όρους που θα επιβληθούν με τη νέα δανειακή σύμβαση και κάποια στιγμή θα τους μάθουμε, σε κάθε περίπτωση, βάσει της συμφωνίας της ευρωσυνόδου κορυφής, θα συνοδεύεται από ενίσχυση των μηχανισμών επιτήρησης για την παρακολούθηση της εφαρμογής των «μεταρρυθμίσεων», οι οποίες πρέπει να ενταθούν και να επιταχυνθούν.
[Παρένθεση: Η ευρωζώνη καλεί το ΔΝΤ να συμβάλει στη χρηματοδότηση του νέου δανείου. Το Ταμείο ωστόσο έχει επισημάνει ότι δεν μπορεί να δανείζει μια χώρα της οποίας το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Επειδή, όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα πείρα μας από τους χειρισμούς του Ταμείου, το ΔΝΤ θα αποφασίσει πολιτικά και εφόσον οι δικοί του όροι προς την Ευρωζώνη, στο νέο πλαίσιο του EFSF, θα έχουν ικανοποιηθεί. Ποιοι όροι; Θα τους μάθουμε όταν τεθούν...].
Επιστροφή στην επιτήρηση: Τι θα σημαίνει η «ενίσχυση» του σχετικού μηχανισμού; Κατ’ αρχάς το ανακοινωθέν γράφει ότι την ενίσχυση των μηχανισμών επιτήρησης ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση. Η οποία, κατά τα άλλα, μας διαβεβαιώνει ότι η επιτήρηση δεν θα είναι πιο σκληρή. Διότι, αφού τη ζητάμε εμείς και δεν μας την επιβάλλουν οι άλλοι, δεν παραχωρούμε εθνική κυριαρχία.
Έτσι η «επικοινωνία» ανάγεται σε μπαλαμούτι και το μπαλαμούτι σε πολιτική. Η κυβέρνηση Παπανδρέου σε νέα ξεκαρδιστικά επεισόδια.
Επί της απόφασης, για να μην ξεφεύγουμε: Προβλέπεται ότι, στο πλαίσιο του νέου προγράμματος (διάβαζε: δανειακής σύμβασης) η Κομισιόν (δηλαδή ο μηχανισμός επιτήρησης υπό τον Ράιχενμπαχ), σε συνεργασία με τα άλλα μέρη της τρόικας θα δημιουργήσει, για όλη τη διάρκεια του προγράμματος, εποπτικό μηχανισμό εγκατεστημένο στην Ελλάδα, μαζί με Έλληνες εμπειρογνώμονες.
Τι θα κάνουν αυτά τα παλικάρια; Θα αξιολογούν τη «συμβατότητα» των μέτρων που θα αποφασίζει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο της εκτέλεσης της νέας δανειακής σύμβασης.
Με ποιον τρόπο; Μην ακούτε ούτε μια λέξη, ούτε μια συλλαβή από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης: Ο νέος ρόλος των επιτόπιων επιτηρητών του Ράιχενμπαχ θα περιγράφεται στη νέα σύμβαση αποκτώντας και συμβατικό και νομικό χαρακτήρα.
Τα παλικάρια θα ελέγχουν όλα τα μέτρα και, όταν τα κρίνουν ανεπαρκή, θα επιβάλλουν δικά τους. Αυτό σημαίνει η προαναγγελία περί παραχώρησης «μέρους της εκτελεστικής (δηλαδή κυβερνητικής) εξουσίας» στον Ράιχενμπαχ. Όλα τα υπόλοιπα είναι για τα πανηγύρια.
Κατά τα λοιπά, «η ιδιοκτησία του προγράμματος είναι ελληνική και η εφαρμογή του είναι ευθύνη των ελληνικών αρχών». Ευθύνη ελληνική, αλλά υπό την αίρεση και την τελική εξουσία των Ράιχενμπαχ.
Εξ άλλου όχι μόνο για την τήρηση των όρων του δανείου των 100 δισ. ευρώ, αλλά και για την «ορθή χρήση» των 30 δισ. που θα πάνε στις τράπεζες, η... «διακυβέρνηση» του ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα ενισχυθεί (ως προς την επιτήρηση βεβαίως) από τον μηχανισμό της τρόικας. Αυτή θα ελέγχει πόσα λεφτά θα πάνε σε ποιον και... για ποιον λόγο. Αναλαμβάνουν δηλαδή και τη διαχείριση του τραπεζικού συστήματος...
Στο Σύνταγμα...
Όμως η επιτήρηση δεν τελειώνει εδώ. Οι ευρωζωνούχοι δηλώνουν την... αισιοδοξία τους – δηλαδή απαιτούν, αλλά κάπως ευγενικά για να μην μας κακοπέσει – ότι μέχρι το τέλος του 2012, σε έναν χρόνο από σήμερα, οι χώρες τους, δηλαδή οι ίδιοι (δηλαδή και η ελληνική κυβέρνηση) θα έχουν υιοθετήσει τον «χρυσό δημοσιονομικό κανόνα» περί ισοσκελισμένων κρατικών προϋπολογισμών.
Με απλά λόγια, το σημερινό Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο έχει βυθίσει τις χώρες του Νότου στην ύφεση – και απειλεί με ύφεση το σύνολο της Ευρωζώνης –, θα συμπεριληφθεί στις εθνικές νομοθεσίες τους και «κατά προτίμηση σε συνταγματικό επίπεδο ή κάτι ανάλογο».
Το επιστέγασμα και την τελική διευκρίνιση για όλα τα παραπάνω έδωσε ήδη από χθες, πριν από την απόφαση, η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας στη γερμανική Μπούντεσταγκ στο πλαίσιο της συζήτησης για την ενίσχυση του προσωρινού ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης (EFSF).
Με απλά λόγια, εκτός του ότι ζήτησε ακόμη μια φορά συνταγματοποίηση της λιτότητας για το σύνολο των χωρών της ευρωζώνης, ανήγγειλε (πάλι) την αλλαγή των ευρωσυνθηκών, αλλά και τη μελλοντική παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όσων χωρών κρίνονται «απείθαρχες» ως προς την τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων.
Προσοχή! Το έχουμε ξαναπεί, αλλά η υπενθύμιση ποτέ δεν βλάπτει: Στο ευρωδικαστήριο θα παραπέμπονται οι χώρες που δεν επιτυγχάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους. Από ποιον θα κρίνονται; Ποιος θα κρίνει αν η μη επίτευξη οφείλεται σε «απειθαρχία» ή σε αδυναμία;
Καμιά σημασία δεν έχει. Η μη επίτευξη αυτομάτως σημαίνει ενοχή της κάθε χώρας. Όχι της επιτήρησης, όχι του Συμφώνου Σταθερότητας, όχι των ηλίθιων και καταστροφικών «συνταγών» της θεσμοποιημένης λιτότητας, όχι της προκαλούμενης από το χρέος και τις εξωτερικές παρεμβάσεις ύφεσης.
Μόνο οι χώρες, μόνο οι λαοί. Αυτοί θα είναι εις το διηνεκές οι ένοχοι. Όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και επισήμως. Είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να εκπληρώνουν τους ληστρικούς όρους των τοκογλύφων. Γι’ αυτό θα παραπέμπονται σε δίκη...
Όταν βγει ο... «Ήλιος»!
Όμως οι όροι που μας βάζουν για να μας... χαρίσουν αυτή την αύξηση του χρέους δεν τελειώνουν εδώ. Η Ελλάδα δεσμεύεται να... δεσμεύσει τα μελλοντικά έσοδα του μελλοντικού προγράμματος «Ήλιος», αλλά και τα μελλοντικά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις, σε ύψος 15 δισ. ευρώ, όχι μόνο για τη... μείωση του χρέους, αλλά και για την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
● Δηλαδή θα κληθούμε να ενισχύσουμε το ταμείο που θα μας δώσει το δάνειο των 130 δισ. ευρώ.
● Δηλαδή θα του καταβάλουμε χρηματικές εγγυήσεις.
● Δηλαδή, αν ακούστε κανέναν κερατά να σας λέει ότι η Ελλάδα δανείζεται χωρίς εγγυήσεις, ρίξτε του μια πατσαβούρα. Τουλάχιστον για να εκτονωθείτε...
Αυτά είναι τα μέχρι τώρα συμπεράσματα. Κι όποιος διαφωνεί με την απόφαση της ευρωσυνόδου, όποιος αμφισβητεί τα κατά συρροήν ψέματα της κυβέρνησης, είναι, κατά τον πρωθυπουργό, «υπερπατριώτης». Ενώ αυτός, ο... πραγματικός πατριώτης, κατάφερε, ακόμη μια φορά, να αυξήσει το χρέος που πήγε να... περικόψει. Θαυμάστε τον και εκφράστε του την ευγνωμοσύνη σας. Την αξίζει. Ειδικά επί της κάλπης. Είναι κι αυτός ένας ακόμη εθνικός ευεργέτης...
Το ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου