Θεωρώντας ότι οι σκέψεις μου εκφράζουν κι άλλους, παίρνω το θάρρος να ξαναγράψω...
Ως πολίτης σήμερα απόλαυσα από το δέκτη της τηλεόρασης και το ραδιόφωνο τις οργανωμένες και αυθόρμητες παρεμβάσεις σε παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα, την εξύβριση και την εκδίωξη των επισήμων, το γύρισμα του κεφαλιού των παιδιών προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα μαύρα περιβραχιόνια και μαντήλια. Και όταν άλλαζε το θέμα του ειδησεογραφικού δελτίου στις αποφάσεις των Βρυξελλών, άλλαζα κι εγώ κανάλι. Να δω λίγο ακόμη. Να δω τη μεγαλειώδη εικόνα των οργανώσεων πολιτών στη Θεσσαλονίκη που παρέλαυναν ανάμεσα στις «μειοψηφίες», τόσο μεγάλες αριθμητικά που κατέστησαν αδύνατη την όποια επιχείρηση καταστολής. Άκουσα και τα σχόλια διαφόρων εκπροσώπων του ελληνικού λαού, και διαπίστωσα ότι ο λόγος που προτάσσεται στα μέσα εμπορικής ενημέρωσης είναι πλέον πολύ μακριά από την αντίληψη που έχει ο μέσος πολίτης για τα πράγματα. Και γι’ αυτό το λόγο ξαναγράφω.
Στο λόγο όλων των βουλευτών –και αρκετών δημοσιογράφων, που με δημόσιες παρεμβάσεις έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες στα γεγονότα, υπήρχε ένα κομβικό λάθος: ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ταυτίζεται με το πρόσωπο του κ. Παπούλια. Όσοι επιδιώκουν και προωθούν αυτή την ταύτιση απλούστατα προσπαθούν να φιμώσουν κάθε είδους κριτική απέναντι στην πολιτική τους και στις προσωπικές ευθύνες που βαρύνουν τον καθέναν τους για τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο.
Κάθε δημόσια και κρατική τελετή επιτελεί μια πολύ σημαντική λειτουργία: την επιβεβαίωση της νομιμοποίησης των κρατούντων. Τι εννοούμε με τον όρο νομιμοποίηση; Την πεποίθηση του κυριαρχούμενου πληθυσμού για τη νομιμότητα του ηγεμόνα ή του κράτους. Δηλαδή την αναγνώριση του δικαιώματός τους να έχουν εξουσία λόγω της πολιτικής ισχύος και της πραγματιστικής αποδοχής αυτής της ισχύος από όσους υπόκεινται σε αυτήν.
Πέρα από το νόημα της 28ης Οκτωβρίου για το οποίο κόπτονται τόσο πολύ οι βουλευτές, από τη στιγμή που ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανεβαίνει στο βάθρο των επισήμων η παραμονή του ή όχι σε αυτό είναι ζήτημα λαϊκής θέλησης, είναι ζήτημα αναγνώρισης ή μη του δικαιώματός του να έχει εξουσία και να κατέχει τη συγκεκριμένη νευραλγική θέση. Μόλις κατεβεί από το βάθρο ο κ. Παπούλιας γίνεται ένας απλός πολίτης, γεννημένος το 1929, που η απλή αριθμητική δεν του επιτρέπει να έχει πολεμήσει κατά των κατακτητών όπως ισχυρίστηκε. Μόλις κατεβεί από το βάθρο γίνεται ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας χωρίς λαϊκή υποστήριξη που με προσωπική του ευθύνη συνεχίζει να στηρίζει μια δοσίλογη κυβέρνηση που έχει οδηγήσει τη χώρα στον όλεθρο. Ένας Πρόεδρος που συνεχίζει να κωφεύει στην απαίτηση του λαού να παραιτηθεί. Στεναχωρήθηκε που τον είπαν προδότη! Μα πού ζει άραγε;
Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί που έκαναν τις παρεμβάσεις στις παρελάσεις σε όλη τη χώρα; Άραγε γιατί ενώ υπήρχαν δημοσιογράφοι παντού, το μικρόφωνο δόθηκε σε όσους δεν ήταν σε αυτές: σε βουλευτές και δημοσιογράφους; Γιατί δεν ζητήθηκε από κάποιον να μιλήσει, αντί να εικάζουν οι διάφοροι που κλαυθμύριζαν για την αμαύρωση της επετείου και της δημοκρατίας;
Ήμασταν εμείς! Εμείς που δεν είχαμε ποτέ φωνή γι’ αυτό και δεν μας ζητείται να μιλήσουμε! Εμείς που δεν έχουμε γνώμη γιατί είμαστε αμόρφωτοι και άξεστοι! Εμείς που χρειαζόμαστε καθοδήγηση γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε το συμφέρον μας! Εμείς που χρειαζόμαστε αρχηγούς γιατί δεν μπορούμε να οργανωθούμε! Εμείς, οι χιλιάδες που σκοτωθήκαμε σε πολέμους, που κάναμε απεργίες για να αγωνιστούμε για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας, εμείς που αναγκάσαμε τους κρατούντες να φτιάξουν το κράτος πρόνοιας, εμείς που είμαστε αριθμοί! Εμείς, που έχουμε γίνει «μειοψηφίες» και γκρουπούσκουλα παρά τις εικόνες που δείχνουν τη δύναμή μας!
Δεν αμαυρώθηκε καθόλου το νόημα της 28ης Οκτωβρίου αγαπητοί κύριοι και κυρίες που μεμψιμοιρείτε για την κατάντια της δημοκρατίας μας. Ο Μουσολίνι είχε ζητήσει πολύ λιγότερα από το φασίστα δικτάτορα Μεταξά από αυτά που έχει υπογράψει μέχρι τώρα η προδοτική και δοσίλογη κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο κ. Παπούλιας φέρει προσωπική ευθύνη για τη συνέχιση της κατρακύλας της χώρας. Αν δεν ήθελε να τον αποκαλούν προδότη, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί εδώ και καιρό. Αυτό που έγινε καταφανές σήμερα ήταν η πλήρης απονομιμοποίηση της παρούσας κυβέρνησης που συνεχίζει το καταστροφικό της έργο με 153 βουλευτές και την απόλυτη λαϊκή αποδοκιμασία. Φωτεινή εξαίρεση σε όσα ακούστηκαν ήταν τα λόγια του Μανόλη Γλέζου: «το νόημα της 28ης Οκτωβρίου αποκαταστάθηκε».
Μαρίνα Δημητριάδου
Υ.Γ. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ των παρελάσεων, του συμβολισμού τους και της μαθητικής συμμετοχής σε αυτές, με την άσκοπη εξάσκηση των μαθητών σε στρατιωτικό βήμα αντί της διεξαγωγής ουσιαστικών εκδηλώσεων στα σχολεία. Ας μας εξηγήσει όμως η κ. Υπουργός Παιδείας που συνεχίζει να τις θεωρεί ουσιαστικές με ποιον τρόπο υπηρετούσε το νόημα της επετείου όταν απαγόρευε στα σχολεία που της αντιτάχθηκαν να συμμετάσχουν...
Αυγοβόλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου