Γεννήθηκε το 1869 στην Ιρλανδία και μετανάστευσε στην Αμερική σε νεαρή ηλικία. Τότε στην Αμερική οι Ιρλανδοί αντιμετωπίζονταν με έντονο ρατσισμό, όπως μερικοί ελληναράδες αντιμετωπίζουν τους αφγανούς και πακιστανούς σήμερα. Έπρεπε να βρει κάποια δουλειά για να επιζήσει, και τελικά έγινε μαγείρεισα-υπηρέτρια σε σπίτια πλουσίων αστών της Νέας Υόρκης.
Στο πρώτο σπίτι που έπιασε δουλειά μέσα σε δυο βδομάδες οι πλούσιοι ιδιοκτήτες αρρώστησαν με τύφο, μια σοβαρή ασθένεια. Η Μαίρη πήγε να βρει αλλού δουλειά, μα κι εκεί έγιναν τα ίδια. Όπου και αν πήγαινε, οι άνθρωποι γύρω της αρρώστεναν και κάποιοι πέθαιναν. Συνολικά αρρώστησαν 53 και πέθαναν 3. Όποτε γινόταν αυτό, η Μαίρη πήγαινε να δουλέψει σε άλλο πλουσιόσπιτο.
Ένας γιατρός της περιοχής άκουσε φήμες και πήγε να την δει. Ήταν αρχές του 20ου αιώνα και η ιατρική ακόμη δε γνώριζε πολλά για τη περίπτωσή της, μα τελικά κατάλαβε πως η Μαίρη ήταν φορέας τύφου από παιδί ενώ η ίδια είχε ανοσία. Της το είπε και της ζήτησε να μπει σε καραντίνα, μα αυτή είπε πως δεν μετέφερε καμμία ασθένεια και πως δεν επιθυμούσε να μπει σε καραντίνα.
Ειδοποιήθηκε η αστυνομία και τη πήγαν σηκωτή στο νοσοκομείο ενός νησιού όπου έμεινε για κάποιο καιρό σε καραντίνα. Οι γιατροί γνώριζαν οτι ο τύφος μεταδίδεται πιο εύκολα με το φαγητό, κι έτσι της είπαν πως αν συμφωνούσε να μην ξαναδουλέψει ποτέ ως μαγείρισα τότε θα την άφηναν ελεύθερη. Έτσι έγινε, και η Μαίρη βρήκε δουλειά ως καθαρίστρια.
Ωστόσο ως καθαρίστρια η πληρωμή ήταν πολύ μικρότερη από όταν ήταν μαγείρεισα, κι έτσι βρήκε ξανά εκ νέου εργασία ως μαγείρεισα, μα μόλις το έκανε ξανάρχισαν οι λειμώξεις τύφου. Η αστυνομία την ξαναβρήκε και την έβαλε σε μόνιμη καραντίνα για όλη της τη ζωή. Εκεί ενώ ήταν στο κρεβάτι της καραντίνας μετά από πολλά χρόνια έπαθε καρδιακό (λόγω της ακινησίας της στη καραντίνα) και έμεινε παράλητη, και μετά από λίγο πέθανε από πνευμονία.
Η τυφοειδής Μαίρη έμεινε στη μνήμη των αμερικανών ως μια εγωίστρια μισάνθρωπη ιρλανδή που δεν νοιαζόταν για την υγεία των συνανθρώπων της και είχε αθετήσει τη συμφωνία της να μη ξαναγίνει μαγείρεισα.
Ποιά είναι όμως η αλήθεια;
Η Μαίρη ήταν φτωχή και σε ξένη χώρα. Της φέρονταν ρατσιστικά με το χειρότερο τρόπο. Εξαναγκάστηκε να βρει δουλειά ως υπηρέτρια σε βίλλες πλουσίων, και καθώς ήταν καλή στο μαγείρεμα έγινε μαγείρεισα. Μόνο με αυτή τη δουλειά μπορούσε να βγάζει αρκετά για να επιβιώνει στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού των αρχών του 20ου αιώνα, όταν δεν ηπήρχε ούτε καν κοινωνικό κράτος πουθενά στο κόσμο πόσο μάλλον στη καρδιά του καπιταλισμού (και ούτε τώρα έχουν οι αμερικάνοι).
Η Μαίρη ένιωθε το ρατσισμό και την εκμετάλευση κάθε μέρα πάνω από τη χύτρα. Όταν ο γιατρός άκουσε τις φήμες για το τύφο και πήγε να τη δει, της μίλησε ρατσιστικά και την έβριζε γιατί ήταν μια φτωχή ιρλανδή. Αυτή τον φοβόταν, και μάλιστα όταν μια μέρα την είχε πάρει με το ζόρι στο νοσοκομείο για υποχρεωτικές εξετάσεις αυτή κλειδώθηκε μόνη της σε ένα δωμάτιο και δεν έβγενε μέχρι ο γιατρός να φύγει και να την αφήσει ύσηχη, μα σύντομα ειδοποιήθησε η αστυνομία. Στους αστυνόμους προσπάθησε να εξηγήσει πως πίστευε πως την αντιμετώπιζαν με άδικο τρόπο και πως δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά τους, αλλά που τα λες αυτά... τη πήραν σηκωτή και τη κλείσαν καραντίνα για να μη κολλάει τους πλούσιους.
Η περίπτωση της τυφοειδούς Μαίρης ήταν αποτέλεσμα του ρατσισμού και του διαχωρισμού της κοινωνίας σε τάξεις. Αν δεν αισθανόταν ξένη μέσα σε ένα ρατσιστικό και εκμεταλευτικό περιβάλλον θα συνεργάζονταν. Δεν έβλεπε όμως το λόγο να συνεργαστεί με μια κοινωνία που την αντιμετώπιζε ως σκουλίκι και την εκμεταλεύοταν κάθε μέρα. Έφτιαχνε τα φαγητά των πλουσίων που της πίναν το αίμα της και της στερούσαν μια ανθρώπινη ζωή, γιατί θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζει ως συνάνθρωπους και να ενδιαφέρεται για την υγεία τους; Ως εχθρούς τους αντιμετώπιζε, γιατί αυτό ήταν.
Όταν της κάναν τη «χάρη» να την αφήσουν ελεύθερη με τη συμφωνεία να μην ξαναγίνει μαγείρεισα, δεν της έδωσαν καμία εναλλακτική οδό, καθόλοι εκπαίδευση πάνω σε κάποιο νέο επάγγελμα. Προσπάθησε στην αρχή να κρατήσει τη συμφωνία, μα η μόνη δουλειά που βρήκε ήταν καθαρίστρια. Μροστά στις αγριοφωνάρες του αφεντικού επειδή είχε ξεχάσει κάπου ένα κουκιδάκι σκόνης, και ενώ η αμοιβή της ως καθαρίστρια δεν της έφτανε για την επιβίωσή της, αποφάσισε να ξαναγίνει μαγείρεισα. Δεν έφτεγε αυτή, απλά δεν της είχαν δώσει καμμία εναλλακτική οδό, και επιπρόσθετα δεν έβλεπε το λόγο γιατί να προσέχει την υγεία των εκμεταλευτών της.
Τελικά όχι μόνο δεν της ζήτησαν συγνώμη για μια ζωή μέσα στη φτώχεια και το ρατσισμό, μα την φυλάκισαν, για να το πούμε καθαρά, σε ένα κρεβάτι καραντίνας για όλη της τη ζωή. Τόσα χρόνια έχουν περάσει και οι αμερικανοί μικροαστοί ακόμα τη μισούν για τον «εγωισμό» της και το «μίσος της για τους συνανθρώπους της». Μα δεν ήταν συνάνθρωποί της, ήταν οι εκμεταλευτές της.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1022095
Σημ.axinosp:Οταν ακούμε για γρίπη των χοίρων - των πτηνών για πανδημίες δεν έχει σημασία απο την ΤV κάντε μία ιστορική στάση και ξανασκεφτείτε μερικά πράγματα για το σημερινό παγκόσμιο σύστημα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου