Σημερινό δημοσίευμα στις επιφυλλίδες της Süddeutsche Zeitung με αφορμή το νέο βιβλίο του γερμανού φιλοσόφου Γιούργκεν Χάμπερμας, θέτει το ερώτημα γιατί μπορεί κανείς να απαιτεί από την αλληλεγγύη των ευρωπαίων πολιτών.
Φέρνοντας το παράδειγμα Ιταλίας και Ελλάδας και τις σχέσεις κράτους- πολίτη, επισημαίνει ότι στις χώρες αυτές το κράτος εκλαμβάνεται από μεγάλη μερίδα πολιτών του είτε ως εχθρός ή ως λάφυρο και πάντως όχι ως εγγυτής ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Πρόσφατα, εκπομπή του ARD έδειξε Ελληνες δισεκατομμυριούχους οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στην Ελβετία και έχουν μεταφέρει εκεί τις περιουσίες τους .
Ενας απ΄αυτούς δήλωσε ανοικτά ότι θεωρεί τις επενδύσεις στην Ελλάδα «πεταμένα λεφτά» . Ο ίδιος έδειξε να απορεί με τις ευρωπαϊκές δανειακές βοήθειες που δίνονται στη χώρα του. «Χαμένος κόπος» όπως είπε.
Τί να σκεφτεί ο γερμανικής καταγωγής ευρωπαίος συμπολίτης όταν ακούει τέτοιες δηλώσεις; Ακόμα και αν ήθελε να φανεί αλληλέγγυος στους Ελληνες δεν μπορεί εξαιτίας αυτών των αναιδών συμπεριφορών και της κυνικής φυγής κεφαλαίων της ελληνικής πλούσια τάξης να μην διερωτηθεί για το αν οι εγγυήσεις εκατομμυρίων που δίνει αξίζουν τον κόπο.
Ας ρωτήσουμε διαφορετικά : Πώς μπορεί κάποιος να είναι αλληλέγγυος απέναντι σε μια κοινωνία που δείχνει να διακατέχεται και να εκδηλώνει σε τέτοιο βαθμό την έλλειψη αλληλεγγύης;
Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα φτώχιας, έχει πρόβλημα κατασπατάλησης και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Και ας αναλογιστεί κανείς το τί προξένησαν ή προξενούν στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη πολιτικοί όπως οι Μπερλουσκόνι και Σαμαράς. Εδώ εμφανίζονται τυχοδιώκτες που εκβιαστικά παίζουν με την ευημερία και ξένων εθνών γιατί η δική τους συμβολή είναι προφανώς μικρή.
The insider
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου