Της Σοφία Νασ.*
Κάθε χρόνο θέλω να γράψω ένα Χρονικό για το Πολυτεχνείο όπως το έζησα, νεαρή κοπέλλα τότε. Θέλω να θυμηθώ, τους νεκρούς αγωνιστές που είδα δίπλα μου στην οδό Αβέρωφ στην προσπάθεια κατάληψης του τότε χουντικού Υπουργείου Δημοσίας Τάξης. Θέλω να θυμηθώ τον φίλο μου Γρηγόρη Γρηγοριάδη που μια σφαίρα ντουμ-ντουμ (ξέρετε αυτές που εκρήγνυνται μέσα στο σώμα) τον βρήκε στο πόδι και του το διέλυσε. Θέλω να θυμηθώ πόσοι συνελήφθησαν για να βρεθούν τα ίχνη εκείνων των αγωνιστών που κρύφτηκαν αναγκαστικά τότε. Θέλω να θυμηθώ την Πέπη Ρηγοπούλου που ένα βαρύ κάγκελο της συνέτριψε τα πόδια όταν μπήκε το τανκς στο Πολυτεχνείο. Θέλω να θυμηθώ φίλους που πέθαναν χωρίς να προλάβουν να δουν το ΟΡΑΜΑ τους για Πανανθρώπινη Ελευθερία να πραγματοποιείται. Και τέλος θέλω να θυμηθώ τον ρόλο της "παραδοσιακής αριστεράς" τα χρόνια εκείνα και την "εξαργύρωση" των ευσήμων της για εκείνη τη συμμετοχή.
Κάθε χρόνο "κρατιέμαι" για να μην "αναμοχλεύσω τα πάθη". Ποιο πολύ για την δική μου ισορροπία. Σήμερα θα σηκώσω όμως "μπαϊράκι" και θα το κάνω. Γιατί κάθε χρόνο δεν κοιμάμαι αυτές τις ημέρες.
Γιατί η γενιά του Πολυτεχνείου που τόσα της προσάπτουν ξαφνικά ΔΕΝ είναι αυτή που εξαργύρωσε με πολιτικούς θώκους αυτή την εξέγερση. Όπως δεν είναι η γενιά του 1940 αυτή που έθρεψε τους Ράλληδες και Τσολάκογλου.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, η ΔΙΚΗ μου γενιά, είναι η γενιά που ξυπόλυτη πήγε να υπερασπιστεί την Κύπρο, που έδιωξε την Χούντα, που σήμερα στην ωριμότητα της ετοιμάζεται να διώξει τη νέα χούντα των δωσίλογων-προδοτών που μας κυβερνούν. Είναι οι "ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" της καθημερινής πόρτας, που δεν είχαν καμιά συμμετοχή στο μεταπολιτευτικό χάλι και αλισβερίσι που ζει και βασιλεύει μέχρι σήμερα.
Αυτούς θα υπερασπιστώ μ΄ αυτό το χρονικό και αυτούς θα καλέσω με τις μικρές μου δυνάμεις να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ, και αυτή τη φορά να ΝΙΚΗΣΟΥΝ. Και το κάνω αυτό με πλήρη συνείδηση τώρα, γιατί εφέτος η "νομιμότητα" ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ πια απροκάλυπτα και η ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ της χώρας ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ άνευ όρων στη Χούντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, των Τραπεζιτών, των ΜΜΕ. Το κάνω τώρα που ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ χρειάζεται προσπάθεια συνένωσης ΟΛΟΥ του ΛΑΟΥ, συνένωσης ενάντια στο ΕΥΡΩΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ που επιβλήθηκε από τους παραπάνω και που τα ντόπια ανδρείκελά τους προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν ΣΩΤΗΡΙΑ της χώρας.
Τα ανδρείκελα του ΝΕΟ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ που μας κυβερνούν ανήκουν στη γενιά που ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕ με ψέματα, εξαγορές, εκπόρνευση όλα τα ηρωϊκά σύμβολα του αγώνα του Πολυτεχνείου ζητώντας τότε και τώρα ψήφους. Τις πήραν, τις ξαναπήραν. Έγιναν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, "σύμβουλοι". Ο κ. Παπουτσής, σαν υπουργός Προστασίας του Πολίτη, διέγραψε το πολιτικό του παρελθόν έπνιξε τον λαό στα χημικά και συγκυβερνά με τον υμνητή της χούντας Καρατζαφέρη που αρέσκεται να την ονομάζει "Επανάσταση". Η Μαρία Δαμανάκη δρέπει τον παχυλό μισθό της στις Βρυξέλλες.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Τετάρτη 14 Νοέμβρη
Μετά από απόφαση Γενικών Συνελεύσεων στην Νομική που είχαν πραγματοποιηθεί για να συζητηθεί η πρόταση του τότε Υπουργού Παιδείας για εκλογές στις 15 Φλεβάρη για "εκδημοκρατισμό" και πληροφορίες ότι η αστυνομία της Χούντας προσπαθεί να διαλύσει αντίστοιχη προσπάθεια στο Πολυτεχνείο, αποφασίζεται η κάθοδος όλων των σχολών στο Πολυτεχνείο. Εκεί παρουσιάζεται η πρώτη "διαφωνία" ανάμεσα στην ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ (ΚΝΕ) και το "Ρήγα Φεραίο" που δεν θέλουν αυτή τη συμμετοχή και σε φοιτητές ανεξάρτητους όπως ο Διονύσης Μαυρογένης, ο οποίος κατηγορήθηκε για πράκτορας της ΚΥΠ. Ήταν τόση η αγανάκτηση όμως ενάντια στην Χούντα, που η παραδοσιακή αριστερά δεν κατάφερε τίποτε. Ετσι 1.500 νέοι από άλλες σχολές σπάνε τον κλοιό της αστυνομίας και ενώνονται με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Είναι αυτοί που αποκαλέστηκαν πράκτορες του Ρουφογάλη όταν μετά εκδίδεται η "Πανσπουδαστική Νο 8" που αποκαλεί το Πολυτεχνείο "προβοκατόρικη ενέργεια 300 πρακτόρων".
Τίποτε δεν περνά όμως από την προσπάθεια ελέγχου των παραδοσιακών ηγεσιών. Οι απογευματινές συνελεύσεις των σχολών αποφασίζουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματα: Κάτω η Χούντα - Συμπαράσταση Λαέ - Απόψε θα γίνει Ταϋλάνδη - Θάνατος στο Φασισμό, περνούν από στόμα σε στόμα, γράφονται σε τρόλεϋ, λεωφορεία και κυκλοφορούν σε όλη την Αθήνα.
Οι συνελεύσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Στο γνωστό αμφιθέατρο Γκίνη πραγματοποιείται Εργατική Συνέλευση. Χιλιάδες φοιτητές κλείνονται στο Πολυτεχνείο. Απ’ έξω η αστυνομία εμποδίζει τη συμπαράσταση από τον Λαό.
Πέμπτη 15 Νοέμβρη
Στην Ανωτάτη Εμπορική ξαναγίνεται προσπάθεια να λήξει η κατάληψη και να ζητηθεί απλά κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η πρόταση απορρίπτεται.
Όλο και περισσότερη νεολαία φοιτητική-μαθητική συγκεντρώνεται. Κόσμος ανεξάρτητος -απλά παιδιά της Αθήνας- συρρέουν στο Πολυτεχνείο.
Ο κλοιός της αστυνομίας αδυνατεί να ελέγξει πια τον κόσμο. Τα συνθήματα καλούν τον "Λαό να σπάσει τον κλοιό". Το ΕΣΑ - Ες Ες – Βασανιστές δονεί τον αέρα. Εκπέμπει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του Πολυτεχνείου και καλεί σε Γενική Απεργία. Μεταδίδει τη συμπαράσταση των φοιτητών από Θεσσαλονίκη - Πάτρα - Γιάννενα και των αγροτών από τα Μέγαρα. Ο κλοιός της αστυνομίας σπάει. Χιλιάδες κόσμος βρίσκεται πια στην Πατησίων.
Όμως σε συσκέψεις οι παραδοσιακές ηγεσίες προσπαθούν να σπάσει η κατάληψη. Συμμετέχουν: Αλαβάνος (ο γνωστός) - Λαλιώτης (μετέπειτα υπουργός του ΠΑΣΟΚ) - Μιχαλόπουλος (στέλεχος επίσης του ΠΑΣΟΚ) - Τσούρας (επίσης) - Ματζουράνης (σύμβουλος του Αντρέα) - Τζουμάκας (βουλευτής ΠΑΣΟΚ). Τρέμουν αυτό που βλέπουν να έρχεται. Διαφωνεί ο... "πράκτορας της ΚΥΠ" Μαυρογένης. 300 "προβοκάτορες" λοιπόν χτυπούν το σύστημα. Είναι τόσοι λίγοι και όμως τα καταφέρνουν!!!
Στο παιγνίδι και ο τότε "Ρήγας Φεραίος". Προσπαθούν να λογοκρίνουν τα συνθήματα. Σε κοινή διακήρυξη απαλείφουν παράγραφο που μιλά για την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας και την αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας. Όμως το αντίθετο επιτυγχάνεται. Επιτροπές πετάγονται από παντού. Καμιά "επίσημη γραμμή" δεν αναγνωρίζεται. Ο σταθμός της Κολωνίας μεταδίδει ότι στην κατάληψη συμμετέχουν από "συντηρητικοί μέχρι αναρχικοί". Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Λειτουργεί μόνο η ΔΙΚΑΙΗ - ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ και ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ διάθεση του Λαού.
Οτι έγινε και εφέτος στο Σύνταγμα.
Παρασκευή 16 Νοέμβρη
Καλούνται ξένοι ανταποκριτές που διαδίδουν σε όλο τον κόσμο το νόημα της κατάληψης. Πάλι οι παραδοσιακές ηγεσίες ζητούν αποχώρηση σπέρνοντας φήμες ότι θα έρθουν τα τανκς. Η ψήφιση για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με ψήφους 7 κατά και 4 υπέρ, καταρρίπτει την πρόταση για μια ακόμα φορά. Κανείς δεν τους ακούει. Πλήθη κόσμου συρρέουν με τα πόδια γιατί οι συγκοινωνίες δεν μπορούν να φτάσουν ούτε μέχρι τους Αμπελόκηπους. Στου Μακρυγιάννη ο κόσμος συγκρούεται με την αστυνομία και σπάει τον κλοιό.
Ενώνονται όλοι έξω από το Πολυτεχνείο. Το απόγευμα αρχίζουν και πέφτουν δακρυγόνα μέχρι την πλατεία Αμερικής.
Το βράδυ στις συγκρούσεις στην Πανεπιστημίου έχουμε τους πρώτους νεκρούς. Τραυματίες μεταφέρονται μέσα στο Πολυτεχνείο και περιθάλπονται στο πρόχειρο ιατρείο. Καταλαμβάνεται η Νομαρχία του Αιγάλεω.
Τρόλεϋ και λεωφορεία γίνονται οδοφράγματα στην Αλεξάνδρας. Το βράδυ πέφτουν δακρυγόνα μέσα στο Πολυτεχνείο. Σκοτώνεται ο αγωνιστής Φαμέλος στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Οι διαδηλωτές είχαν καταφέρει να ανέβουν στον 1ο όροφο του κτιρίου. 15-20.000 άτομα αντιστέκονται στην περιοχή της λεωφόρου Αλεξάνδρας προσπαθώντας να πάνε στο Πολυτεχνείο.
Σάββατο 17 Νοέμβρη
Βγαίνουν τανκς στο ύψος των Αμπελοκήπων. Σε τεράστια ακτίνα γύρω από το Πολυτεχνείο ελέγχουν οι διαδηλωτές το χώρο. Μάχες στην Πλατεία Βάθης. Στις 1 τα μεσάνυχτα ανοίγουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου για να βγουν όσοι θέλουν. Η σύγκρουση επίκειται.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ! Φωνάζουμε από τα μεγάφωνα ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΟΠΛΟΙ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΗΝ ΧΤΥΠΗΣΕΤΕ Τ΄ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΑΣ.
Η πόρτα του Πολυτεχνείου ενισχύεται με οδόφραγμα την Μερσεντές του Πρύτανη. Παρουσιάζονται αστυνομικοί με κράνη και ρόπαλα.
Παρακρατικοί επίσης με στειλιάρια. Τρία άρματα μάχης μπαίνουν μπροστά από την πόρτα. Πεζοναύτες με πυροβόλα όπλα παρατάσσονται.
Τοποθετούνται στις ταράτσες των απέναντι κτιρίων ελεύθεροι σκοπευτές. Πυροβολείται ο στρατιώτης που αρνήθηκε να χτυπήσει την νεολαία. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ! Στις 3 τα ξημερώματα τα τρία τανκς εφορμούν στην Πύλη, μαζί με λοκατζήδες.
Μάχες έξω από το Πολυτεχνείο, τραμπούκοι που ήταν από την πρώτη μέρα εκεί, βρίσκουν ευκαιρία και "συμπράττουν" αξιέπαινα στο έργο της αστυνομίας. Σπάνε κεφάλια αδιακρίτως, οι γύρω πολυκατοικίες ανοίγουν τις πόρτες τους. Φιλοξενούν καμιά φορά και 200 άτομα.
Στο πρόχειρο νοσοκομείο του Πολυτεχνείου τραυματίες ξυλοκοπούνται από τους εισβολείς-αστυνομικούς. Μερικοί λοκατζήδες μπαίνουν ασπίδα μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση και σώζουν κόσμο. Μέσα στο τούνελ που έχει δημιουργηθεί από την αστυνομία και βγαίνουν οι νέοι της κατάληψης, ξυλοκοπούνται ανηλεώς. Μερικοί σπάνε τον κλοιό και προσπαθούν να διαφύγουν. Πυροβολούνται επί τόπου.
Ο Μαρκεζίνης, τότε Πρωθυπουργός της Χούντας "ενημερώνεται".
Με το ξημέρωμα εργαζόμενοι, κατά το πλείστον οικοδόμοι που βγαίνουν στην πιάτσα για δουλειά συγκρούονται με την αστυνομία.
Στις 11 το πρωΐ επιβάλλεται Στρατιωτικός Νόμος, παρ’ όλα αυτά σε διάφορες εστίες της Αθήνας ακόμα και μαθητές συγκρούονται με τα τανκς. Έτσι εξηγείται γιατί πολλοί θάνατοι σημειώθηκαν μακριά από το Πολυτεχνείο.
Τα έγραψα όλα αυτά για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να προσπαθούν να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις με το σήμερα.
Ο Λαός τότε ενώθηκε παρά τις προσπάθειες για το αντίθετο. Ο Λαός τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ξαναενώθηκε παρά τις προσπάθειες για το αντίθετο. ΤΟΤΕ κάναμε όλοι μαζί την υπέρβαση και διώξαμε τη Χούντα. ΤΩΡΑ ήρθε η στιγμή να το ξανακάνουμε.
Θεωρώντας ότι είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, καλώ με την μικρή μου φωνή στον ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΑΓΩΝΑ για ΝΕΑ Πολυτεχνεία που θα διώξουν την σημερινή Χούντα. Που θα διαλύσουν μια για πάντα το σύστημα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης που γεννά τέτοια ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ.
* Μέλος του ΕΠΑΜ Βορείου Τομέα Αθήνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου